Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M
(Bericht 4296875)
Ok, djimi, gaat dit dan ook op voor een 14-jarig meisje dat een modellencarrière ambieert? Mag zij van jou vertrekken naar New York om daar full-time te werken (want zo'n zeilreis is wel degelijk een full-time job) en aan haar leerplicht tegemoet komen via email?
Mag een uitzonderlijk goed klimmende 12-jarige een schooljaar missen om de Mount Everest te gaan beklimmen?
Wat met een 13-jarige die ontwikkelingshulp wil gaan bieden in Sudan? Mag die op zijn eentje vertrekken als h/zij belooft op tijd en stond een schoolboek open te slaan?
In al deze gevallen kan er helemaal niet voldaan worden aan de leerplicht, aangezien er geen examens en geen inspecties kunnen plaatsvinden. Nu goed, op zich gun ik het dat meisje wel, ik vraag me alleen af waar we dan de grens trekken.
|
Zoals je weet ben ik zelf ook leerkracht. Ik stel me steeds vaker vragen bij de manier waarop het onderwijs (en niet alleen dat, maar dat is voer voor andere draden) georganiseerd wordt.
Jonge mensen worden afgericht in functie van het systeem, terwijl het net omgekeerd zou moeten zijn.
Overal rondom mij is het allemaal 'flexibiliteit' en 'creativiteit' en 'vernieuwing' en wat weet ik nog allemaal wat de klok slaat, maar het (klassiek) onderwijs is duidelijk nog ergens in de 19e eeuw blijven hangen, zo op het niveau van de eerste industriële revolutie: massaproductie in mensonwaardige omstandigheden (poëtische overdrijving).
Ik denk steeds vaker dat het de taak is van volwassenen die naam waard om jongeren zo snel mogelijk in staat te stellen zèlf hun grenzen te trekken.
'Dank zij' de dominantie van de gecommercialiseerde (pop)cultuur wordt dat echter steeds moeilijker. En nochtans wordt het steeds noodzakelijker, tenminste toch als we de doldraaiende Planetaire Arbeids Machinerie willen stopzetten (en dat zal wel moeten als we niet met z'n allen naar de haaien willen gaan).
Om op je concrete voorbeelden in te gaan: volgens mij kan het niet zo moeilijk zijn om die ambitieuze jonge mensen alsnog examens te laten afleggen. Er is ook nog zoiets als een Centrale Examencommissie, nietwaar?
Ik heb al een paar 'drop-outs' van bij ons er toe kunnen overhalen het langs die weg te proberen. Ik heb hen goed op het hart gedrukt dat het geen lachertje is, dat zij zich dus extra zullen moeten inspannen, maar dat ze, �*ls ze er uiteindelijk toch in zullen slagen op die manier alsnog hun diploma te halen, met recht en reden trots zullen kunnen zijn op zichzelf. Veel méér dan diegenen die braafjes het platgetreden pad bewandelen en hun diploma behalen onder begeleiding van de 'bureaucraten' die wij onderwijsmensen uiteindelijk zijn.
Ik zou dus zeggen: laat die jongens en meisjes maar begaan. Maak het ze niet gemakkelijk. Leer ze vechten, tegen zichzelf en tegen de 'grote boze buitenwereld'. Dwing hen ertoe op hun tanden te bijten. Drijf ze tot het uiterste. Als ze slagen, zullen ze m.i. heel wat kunnen bijdragen aan de samenleving, die ook maar eens moet leren dat het leven zo véél rijker kan zijn dan wat zij meent ervan te moeten maken.
U bent ook jong geweest, of u bent dat nog. Wat blijft er over van uw eigen natuurlijke exploratiedrang? Hoe ver heeft u het gebracht in uw taak van zelfontplooiing? Hoe verrijkend bent ù voor de mensen om u heen?
Dat zijn zo van die vragen die ik graag aan mensen stel. Ik hoop dat deze vragen niet �*l te brutaal klonken.
Kameraadschappelijke groet,
djimi