De Wet vs Geweten, uw mening.
 

Ik zal mijn geweten, respect voor de waarde van ieder leven en mijn liefde
voor vreden en liefde zelf altijd voor de wet kiezen,
Omdat mijn mening niet geschreven word door anderen!
Yoko Ono.

Wat vinden julie van deze prachtige uitspraak van Yoko Ono?

Uw mening word idd niet geschreven door anderen. En in de mate van het mogelijke moet men idd zijn geweten volgen.
Echter als je kiest om in een maatschappij te leven aanvaard je ook de wetten van die maatschappij. Als je geluk hebt om in een maatschappij te leven waar je idd je stem mag laten horen en je bent niet akkoord met bepaalde wetten staat er niets in je weg om die wetten te, proberen, veranderen.
Als je niet dat geluk hebt en je bent een gewetensvolle mens dan echter hebt je de plicht die wetten te veranderen en soms zelfs te negeren.
Nu ik ben ook akkoord dat men bepaalde wetten niet mag opvolgen, bv: Discrimineer deze of gene bevolkings groep want ze zijn anders.
Maar al met al, in een maatschappij zijn er (liefst zo weinig mogelijk) regels nodig. Verwar dit niet met de betutteling die we vandaag de dag beleven.
Dit neemt niet weg dat degene die zijn geweten volgt vroeg of laat in conflict zal komen met de gerechtelijke en of heersende machten.

Dat is het hem juist, uiteindelijk moet je elke wet toetsen aan je geweten. Goede wetten zullen geen gewetensproblemen opleveren. Democratie is veel te labiel om zulke stellingen te volgen.

Heb je een betere oplossing?

Heb ik toch gegeven?

Een mens kiest er trouwens niet helemaal voor om in een maatschappij te leven, het wordt van hem verwacht of hij wordt verworpen.

Kan een wet iemand verplichten om pakweg ten oorlog te gaan?

pakweg seriemoordenaars laten hun geweten (dat zij allicht niet definiëren als "respect voor ieder leven en mijn liefde voor vrede") ook primeren op de wet.

De vorming van een individueel geweten is sowieso het gevolg van de wetten in de maatschappij en cultuur waarin men is opgegroeid. In een cultuur van kannibalen kan bv. het niet opeten van een vreemde ingaan tegen het geweten (voedselverspilling).

aangezien ieder individu eigen normen en waarden heeft, is regulering nodig

vrede,

in de beweging voor de mensen zonder papieren las ik ooit de slogan:

"Quand la loi est injuste, la désobéissance est un devoir."

wanneer een wet onrechtvaardig is, dan is ongehoorzaamheid (aan die wet) een plicht)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Burgerl...gehoorzaamheid

vrede,

redwasp

Goei vraag.

Ik denk dat redwasp een punt heeft. Makkelijke voorbeelden zijn abortus en homosexualiteit. Beiden ooit extreem verboden, en de wet werd extreem genegeerd. Uiteindelijk is de wet aangepast en mee geëvolueerd met de samenleving.

Persoonlijk negeer ik nagenoeg elke wet die me tegen mezelf moet beschermen.

Zolang Yoko spreekt is alles in orde... Het is als ze begint te zingen dat alles naar de kl.... gaat.

Soms is je geweten "restrictiever" dan een wet. Bij criminelen is dit vermoedelijk omgekeerd.
Ik denk dat we moeten streven naar een wet die het hoogste morele gedachtengoed 'predikt' zodat er het minste onrechtvaardigheid door de mazen van het net kan glippen.
In de praktijk lijkt me dit echter zeer moeilijk haalbaar. Tenzij men de wetten zou laten opstellen door mensen die allemaal getest werden op moraliteit. Degenen met de hoogste score kunnen dan de debatten voeren en uitdenken hoe een wet kan zijn.

Een leuk gedachtenexperiment is je afvragen wat er gebeurt indien er geen wetten meer zijn. Misschien is de afwezigheid van externe regels, stimulerend om "interne regels" te gaan bouwen of er tenminste over te gaan nadenken. En wordt de normvervaging waar velen last van lijken te hebben dus misschien net veroorzaakt doordat er vanalles van buitenaf wordt opgelegd. Zonder dat dit deftig wordt onderbouwd. (Althans krijgen we die onderbouwing niet voorgeschoteld in de wetboeken).

vrede,

een aantal jaar geleden stond in filosofie magazine een artikel over wetten en regels. vraag me nu niet wie de auteur is. incha'allah vind ik het boekje nog wel eens terug en kan ik meer info geven.

wat ik me vooral herinner is de uitspraak van de auteur dat, indien morgen de scheidsrechters verdwijnen van het voetbalveld, we een tijd van anarchie tegemoet gaan. maar aan die tijd komt een einde wanneer meer en meer voetballers gaan beseffen dat ze eigenlijk vooral een geslaagde match willen spelen. volgens hem (haar?) ontstaat er na een bepaalde tijd een vorm van zelforganisatie op het veld waardoor de rol van de arbiter stilaan wordt overgenomen door de spelers zelf.

leve de anarchie?

vrede,

redwasp

ps. vroeger werd ik door mijn krakende kameraden met het koosnaampje anarcho-stalinist aangeduid. ik hou, denk ik, wel van een coincidentia oppositorum.

Een simplistische vergelijking waarover ik dan nog ten zeerste mijn twijfels heb.

Ik geloof niet zo heel erg in zelfregulerende groepen. In het beste geval kan dat een tijdje goed gaan, maar het is onvermijdelijk dat enkele heethoofden om God weet welke reden de boel zullen verzieken.

Waardoor er weer externe controle dient te komen.

het resultaat zal altijd zijn dat de meerderheid de minderheid gaat controleren op afwijkend gedrag (in dit geval zware fouten, handsspel, buitenspel...), daar regels over op opstelt, iemand aanstelt om die regels te controleren, enz.

je komt dan natuurlijk weer in dezelfde situatie terecht, maar ondertussen heb je toch maar fijn een periode van totale anarchie en alle bijbehorende, onschuldige slachtoffers.

Anarchie is niet iets dat we wensen, het is het resultaat van een ongewenste evolutie.
Mensen zullen zich inderdaad altijd uit zichzelf organiseren tot gemeenschappen waarin de individuen onderworpen zijn aan bepaalde regels en controlerende instanties die tot doel hebben (of toch: zouden moeten hebben) het som-resultaat van de gemeenschap te maximaliseren. Die regels en instituten worden van generatie op generatie doorgegeven, en waar nodig aangepast aan de omstandigheden. Dat noemt men dan 'beschaving'. Relatieve anarchie, of revolutie onstaat maar wanneer blijkt dat het niet meer mogelijk is om zich aan de veranderde omstandigheden aan te passen via langzame vreedzame evolutie van de regels. Soms omdat die evolutie zelf geblokkeerd wordt omwille van de regels zelf (er bestaat niet zoiets als absolute regels), soms omdat de snelheid en grootte van de veranderingen het niet mogelijk maakte. Het onstaan van het christendom is een voorbeeld van het eerste: de verstarring van het jodendom in de strikte naleving van de Torah leidde tot de messiaanse tegenbeweging die uitmonde in het christendom. Een voorbeeld van het tweede is de reactie op de bevolkings-explosie die samenviel met de industriele revolutie en de veranderingen in familie-structuren.
Anarchie is dus zeker niet iets om na te streven. Wat na te streven is, is een manier om regels en instituten dynamisch te laten evolueren op basis van de noden. En daar zou democratie eigenlijk moeten voor zorgen.

Heel interessant.
Ik weet te weinig van groepsdynamica processen af om te kunnen voorspellen wat er in zo'n geval zal gebeuren. Maar als ik bedenk dat er zoiets geldt als "externe motivatie" wat interne motiviatie kan vernietigen, denk ik soms dat dit veralgemeenbaar is, zoals naar ethische kaders.
Als we verwachten dat alles van buitenuit komt, worden we ook niet geprikkeld om na te denken over wat goed is. Laat staan waarom. Ik denk dus dat je zo onbedoeld ervoor kan zorgen dat je eigen normenkader zich slechter ontwikkelt. Maar veel hangt ook van de context af waarin je leeft en meerbepaald van hetgeen in die context als sociaal wenselijk wordt gezien of niet. Sociale wenselijkheid creëert horizontale machtsstructuren die je gedrag binnen het aanvaardbare houden.

Ik las hierover ooit een pilootstudie gelezen ivm verkeer: van een bepaalde weg in Vlaanderen haalde men alle verkeersborden en andere verkeersgeleiders weg, waaronder ook fietspaden, verhoogde bermen, zebrapaden en alles wat het openbaar verkeer ook maar enigszins ordenen kon. Volgens een model zou dit tot resultaat moeten hebben dat er minder ongevallen gebeurde. Iedereen was vanaf nu immers aangewezen op zijn eigen oordeel.
Ik weet niet wat er van geworden is.

Anarchie, brengt het het beste of het slechtste in de mens naar boven? Het zou een boeiend onderzoekstopic zijn.

Uit de enige "in situ experimenten" die er bestaan (hebben) kunnen we afleiden dat er altijd wel iemand opstaat die de zaken regelt. Een dominant figuur, die de regels bepaalt. Zelfs bij primaten en 'lagere' diersoorten is dit zo. Maar ze moorden elkaar althans niet op gruwelijke wijze uit. Iets waarin wij de dag van vandaag wel redelijk bedreven zijn.

We zijn zowel mens als mensheid, sinds zo ver het geheugen strekt op zoek naar evenwicht tussen ons en onszelf.

Ja, zonder wetten zullen de moordenaars en verkrachters het misschien beu worden na een tijdje en een leuker hobby zoeken? Pech voor de slachtoffers

Dit is echt niet juist. Elk dier die in groepsverband leeft zal een andere groep als vijand zien. Bij verschillende soorten ( chimpansees, prairiehonden bv om er maar enkele te noemen) is jacht op de andere groep niet ongewoon. Dikwijls echt met de bedoeling om ze te doden.

Een klein vb:

http://www.youtube.com/watch?v=8DTkhp9sv58