[size=7]Julien Lahaut [/size]
Seraing; 06.09.1884 - Seraing 18.08.1950

"Qui a assassiné l'antifasciste Julien Lahaut?"

De zoon van Albert I, Leopold III (1934-1951) liet zich - in negatieve zin - opmerken door zijn gedrag tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Leopold III had al voor de oorlog van autoritaire opvattingen en ontevredenheid over de parlementaire politiek blijk gegeven, in overeenstemming met het rechtse klimaat van die tijd. Bij het uitbreken van de oorlog handelde Leopold III meer als legerhoofd dan als staatshoofd en hij bleef in het land bij zijn leger en meldde zich krijgsgevangen, tegen de wil van de regering in. Leopold III hield, zoals vele anderen, rekening met een Duitse overwinning en wilde de onafhankelijkheid van het land onder Duitse hegemonie veilig stellen. In november 1940 had hij zelfs een onderhoud met Hitler in Berchtesgaden, in de hoop toezeggingen te bekomen over de onafhankelijkheid van België. Hitler deed geen toezeggingen en de koning onthield zich nadien van verdere politieke stappen. Hij bleef de Belgische regering in Londen verder negeren en moedigde de verzetsbeweging tegen de nazi’s niet aan. Na de oorlog maakte hij verzoening met de regering onmogelijk door in zijn politiek testament van 1944 zijn vijandige houding tegenover de regering te bevestigen en door vast te houden aan zijn autoritaire ideeën.

Aan het eind van de oorlog werd Leopold III door de Duitsers naar Oostenrijk weggevoerd. Tijdens zijn afwezigheid was zijn broer, prins Karel, regent. In mei 1945 werd de koning bevrijd, maar de regering weigerde de verantwoordelijkheid te nemen voor zijn terugkeer en schoof de zaak door naar het parlement. De kwestie verdeelde het land zes jaar lang: de katholieken wilden de onvoorwaardelijke terugkeer van de koning, de socialisten wilden zijn troonsafstand. In maart 1950 werd een informatieve volksraadpleging gehouden: bijna 58 % van de bevolking sprak zich uit voor de terugkeer van de koning, ruim 42 % wilde troonsafstand. De stemmen waren echter zeer ongelijk verdeeld over het land: in Vlaanderen bedroegen de ja-stemmen 72 %, in Brussel 48 % en in Wallonië slechts 42 %. In juli 1950 keerde de koning naar Brussel terug. Zijn terugkeer leidde tot enorme sociale onrust, vooral in Wallonië. De revolutionaire dreiging zorgde er uiteindelijk voor dat Leopold III toch afstand deed van zijn troon, en dat zijn zoon, Boudewijn I, koning werd.

Toen Boudewijn op 11 augustus 1950 de eed aflegde in de Kamer riep de communistische fractie: "Leve de republiek! Weg met de monarchie!" Vooral de machtige stem van Julien Lahaut deed het Parlement beven. Vanden Boeynants baande zich een weg naar Lahaut en riep hem met gebalde vuist een serie bedreigingen toe. Dezelfde nacht ontplofte een bom op de vensterbank van het nationale partijgebouw van de KP. Tot vijftig meter ver vlogen de ruiten aan scherven. Het had veel erger kunnen zijn, de bom was slecht geplaatst.

Allez, eindelijk zijn we de waarheid over het 70-puntenplan te weten gekomen.

Het was een uit de hand gelopen grap. Niks ernstig aan de hand dus.

Moesten we ons daar nu allemaal zo liggen over opwinden?

:roll:

Rotte zaakjes worden net zolang op de achtergrond gehouden tot de spreekwoordelijke lont uit het publieke kruidvat is.
Van Quickenborne mag daar nu nog eens een fusée mee afschieten.

Het is maar hoe je dat interpreteert.

Ik vind dit citaat bijzonder vernederend en van grote minachting getuigend voor de migranten in onze maatschappij. "Kom mannen, we gaan ons eens flink bezuipen, kunnen we gemakkelijker een deportatieplan uitschrijven om al die m*k*kken buiten te smijten".

Ik zou wel eens willen weten welke die 3 laatste punten waren die er op de valreep werden aan toegevoegd, maar dat zal wel nooit bekend geraken.

Overigens werd het 70-puntenplan NOOIT teruggetrokken maar enkel 'opgeborgen'. M.a.w. het kan ten allen tijde terug aktueel gemaakt worden.

Als ik het goed heb was één van die 70 punten dat ze bvb in Antwerpen één grote Moskee voor alle moslims op de kaaien wilden neerpoten, vlak naast de afvalverwerkingsinstallatie.

Als "volksvermaak" kan zo'n voorstel natuurlijk op de nodige bijval rekenen. ;) Maar au fond lossen zulke grappen natuurlijk niks op.

Goh, dus in België was het al gebruikelijk dat politici doodgeschoten kunnen worden? 8O

Trouwens, over off-topic gesproken: waar is het onderwerp van discussie? Het onderschrift... :lol:

Uit respect voor kameraad Lahaut wil ik toch even zijn erg wijze woorden herhalen en volledig ondersteunen: "Vive la république"!

(ik wil wel niet gezegd hebben dat Lahaut met al zijn standpunten gelijk had...)

Piano, als grote voorstander van "l'unité de la Belgique" en dus ook het koningshuis...
Wat als blijkt dat het Hof iets te maken zou hebben met die moord???

De moordenaar van Lahaut kwam uit dezelfde kringen die de Ijzertoren opbliezen en ongenadig de repressie tegen "Vlaamse collaborateurs" oppookten. Het waren voornamelijk belgicistische en royalistische revanchisten die zich inspanden om alles wat Vlaams en republikeins was voor eens en voor altijd te vernietigen. De meeste van deze voornamelijk franstalige belgicisten hadden zelf aan actieve economische collaboratie gedaan, maar daar werd zedig de spons over gehaald.
De Vlamingen echter zouden dubbel moeten boeten.
Zo waren er in België volgens Norman Davies rond de 600.000 slachtoffers van de na-oorlogse repressie! 600.000 mensen die gevangen zijn gezet, gemolesteerd, uit hun rechten ontzet, in kooien opgesloten in de Zoo, koudweg geëxecuteerd door dronken "partizanen". Een klein aantal kreeg de doodstraf, maar zoveel meer werden ook bestraft wegens geen trouw betoond aan een regime dat hen zelf had verraden en onderdrukt.

Maar volgens BUB is het nooit te laat om fouten uit het verleden te herstellen, al lijkt dat voornamelijk te gelden voor de Belgische fouten waar de mantel der liefde over wordt gehaald.

Aster, dus u ondervindt nog altijd nadeel van die "fouten"?

Idem dito GC! "Vive la république"!

Ik hoor net wat anders, namelijk dat het rechts-extremisten en zelfs revisionisten waren die Lahaut laffelijk hebben vermoord.

Vandaar ook dat Van Quickenborren een onderzoek gelast. Blijkbaar hoeft dat al niet meer voor jou :roll:

:wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:

Leer lezen, dat zou me de tijd besparen het altijd drie keer neer te pennen!

Rechts-extremistische belgicisten zoals Vanden Boeynants en anderen staken tot hun nek in deze aanslag, VDB bedreigde Lahaut in het parlement met de dood), ga je die dan opeens Vlaamsgezinden noemen?
Lahaut had de pech hen in de weg te staan, net als de Vlaamse beweging.

Als je het artikel in de Standaard gelezen had, zou je zulke domheden niet uitkramen. Lahaut stond in contact met de Belgische legerofficier die waarschijnlijk de springstoffen voor de vernietiging van de Ijzertoren had geleverd.

En als je ergens in mijn tekst lezen kan dat een onderzoek niet meer moet, proficiat dan! Maar het verzinnen was duidelijk weer te aanlokkelijk?

Zonder die verwoestende repressie zou de Vlaamse beweging nog veel sterker geweest zijn en zou de Vlaamse onafhankelijkheid misschien al gerealiseerd zijn.
Ja dus.

Ik herhaal hier even mijn posting van enkele dagen geleden (de dader was een verzekeringsagent uit Halle, oud-weerstander):

In augustus 1950 werd Julien Lahaut doodgeschoten. De man was voorman van de Communisitsche partij, en had bij de eedaflegging van Boudewijn mogelijk "Vive la republique" geroepen.

Een maand na de moord speelde de staatsveiligheid de naam van de moordenaar door aan de onderzoeksrechter. Die deed geen moeite om het spoor na te trekken. In 1962 stopte het onderzoek.

Twee historici konden in 1985 makkelijk de dader indentificeren: de intussen overleden Francois Goossens uit Halle. Zijn naam werd geheim gehouden om de familie te beschermen (van Goossens, niet van Lahaut)

Onlangs bekeek Van Quickeborne het gerechtelijk dossier van destijds. De naam van de dader vond hij meteen terug.

Moord is nog steeds een misdaad, zeker als het om een politieke moord gaat. Als het slachtoffer republikein en communist is, is het nog steeds een misdaad. Blijkbaar had justitie er lange tijd een andere mening over.

Vraag voor mij is:
Wat brengt zulke parlementaire commissie op voor een Van Quickenborne in het bijzonder en voor ons allemaal in het algemeen?
Wat verantwoordt al die onkosten als men toch zekerheid heeft over de identiteit van de dader?
Of is het, zoals ik sterk vermoed, een elektoraal stuntje?
Quick en Flupke hebben nu eenmaal van het koningshuis hun stokpaardje gemaakt, waarschijnlijk omdat hun politiek "vakmanschap" beperkt is tot dit ene onderwerp.

Een parlementaire onderzoekscomissie haalt inderdaad niets uit. Probleem is dat de comissieleden gezamelijk een rapport schrijven. Ze respecteren dus nit de waarheid, doch enkel de politieke evenwichten.

Een gerechtelijk onderzoek is wel vereist. Er is een mens vermoord. De dader is ook overleden, doch diegenen die de rechtsgang hebben belemmerd leiden nu een zorgeloos bestaan. Dat vind ik fout.

Daar heb je gelijk in, alhoewel dat de eventuele verantwoordelijken waarschijnlijk ook de pijp uit zijn.
Als je de uitslag van de gerechterlijke onderzoeken naar de bende van Nijvel, de zaak Cools, Dutroux e.a. beziet, is het een en al verloren moeite.

Trouwens, waarom heeft men nooit een parlementaire commissie opgericht over de bende van Nijvel? Quickske zou meer geloofwaardigheid genoten hebben indien ie dit had voorgesteld.

Mvg

Nogmaals:

Jodenhater, stufroker en kameleon Quikie laat weer van zich spreken.

Hieruit blijkt dat hij zich als vetbetaalde parlementair steendood verveelt.
De opdrachtgevers van een meer dan halve eeuw oude politieke moord dienen opgespoord te worden. Buiten het feit dat deze criminelen allemaal pierendood zijn, ligt van die vervlogen zaak geen kat wakker. Een parlementaire onderzoekscommissie zou volgens Quikie wenselijk zijn. En dat in een land waar de gerechterlijke achterstand schrijnend is, en een kindermoordenaar na 7 jaar nog steeds niet gevonnist is.

[size=6]Te zot om los te lopen die Quikie. [/size]


[size=6]Ik ken Quikie als een grote lafaard.[/size]
Tijdens een bezoek van Belgische parlementairen aan Noord Korea was Quikie ook van de partij. Een franstalig parlementslid bleef er bij de Koreaanse gids op aandringen om de markten te mogen bezoeken. Dit was hen beloofd, en terecht gaf die man zich niet gewonnen. Hij wou zien hoe de mensen daar echt leefden, en niet de bevoorrechten.
Quikie, duidelijk verveeld met dit aandringen, meende de zaak te moeten redden door tot tweemaal toe te vragen om het technisch museum te mogen bezoeken. Van een marktbezoek kwam niets in huis.

Dagelijks sterven in Noord Korea tientallen kinderen van de honger. Het zal Quikie echter vette worst wezen.

[size=6]VLD = Veraaad Leugens en Demagogie [/size]