Onderstaande tekst is afkomstig van Johan Weyts, de CD&V-parlementair die deelnam aan het Comité tegen vreemdelingenstemrecht:

Het arrest van het Hof van Beroep van Gent van 21.04.2004 dat drie VZW's van het Vlaams Blok heeft veroordeeld wegens inbreuken op de anti-racismewet, is uiteraard een historische uitspraak. Het is de veroordeling van het Vlaams Blok als partij omdat zij racistisch zou zijn en discriminerend tegenover vreemdelingen.

Het is de eerste maal in de Belgische geschiedenis dat een politieke partij door een rechtbank wordt veroordeeld. Naar mijn bescheiden mening wordt de scheiding van de machten, die duidelijk voorzien is in de Belgische grondwet, hierdoor verkracht. Het is één van de hoekstenen van iedere democratie dat de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht van elkaar gescheiden zijn en dat iedere macht zijn onafhankelijkheid behoudt wat betreft zijn specifieke bevoegdheid. Politieke ideeën moeten verdedigd of bestreden worden door politieke partijen en politici. Een rechtbank van wie absolute neutraliteit wordt verwacht, mag zich nooit laten verleiden om politieke uitspraken te doen, laat staan om politieke partijen te veroordelen.

Door het arrest van het Hof van Beroep van Gent worden de 800.000 Vlamingen die voor het Vlaams Blok hebben gestemd impliciet mede veroordeeld als racisten en mensen die discriminerend optreden tegenover vreemdelingen of er minstens mee akkoord gaan. Zulke uitspraken passen niet in de rol en de opdracht van de rechterlijke macht. De Belgische parlementen zouden uitspraken kunnen doen nopens bepaalde politieke partijen of politici die de grenzen zouden overschrijden van wat de normale politieke gedragslijn en deontologie wordt genoemd. Toch moet hier onmiddellijk reeds worden gesteld dat ieder parlementslid onschendbaar is tijdens de uitoefening van zijn mandaat. Zoals een advocaat tijdens zijn pleidooien voor de rechtbank van volledige onschendbaarheid geniet, genieten ook politici tijdens de uitoefening van hun parlementair mandaat van onschendbaarheid. Dit is natuurlijk noodzakelijk om hen te beschermen en hen onafhankelijkheid te verlenen, ook ten opzichte van de uitvoerende en de rechterlijke macht. Hoe zou een politicus bepaalde wantoestanden kunnen aanklagen of bepaalde ideeën kunnen verdedigen wanneer hem dit in de praktijk zou onmogelijk worden gemaakt door hem te bedreigen met gerechtelijke vervolgingen.

Even ongepast vind ik het optreden van het Brussels parket tegenover de burgemeesters van de kiesomschrijving Halle-Vilvoorde, die na 40 jaar wachten zich in één front hebben verenigd om zich in te zetten tegen het feit dat de wet die de kiesomschrijvingen bepaalt, niet aangepast wordt aan de grondwet (zie hierover mijn antwoord bij de veelgestelde vragen). Het verzet van deze burgemeesters is duidelijk een daad van politiek verzet en mag niet worden geïnterpreteerd als een weigering om hun bevoegdheden als lid van de uitvoerende macht uit te oefenen.

Een rechter heeft de plicht recht te spreken. Hij moet dit doen op basis van de wet. Misschien kan hier de vraag worden gesteld hoe het mogelijk is geworden dat in het federaal Belgisch parlement een wetgeving tot stand is kunnen komen, onder de misleidende benaming "anti-racismewet", met alleen politieke bedoelingen ten grondslag, om zo een steeds groeiende Vlaams nationalistische partij langs gerechtelijke weg uit te schakelen, omdat het op het politieke front niet lukte.
De Rechtbank van Eerste Aanleg te Brussel en het Hof van Beroep van Brussel hebben zich telkens onbevoegd verklaard. Zij oordeelden dat op grond van de scheiding van de grondwettelijke machten zij niet bevoegd waren om een uitspraak te doen over een politieke partij. Het Hof van Beroep te Gent heeft hierover nu een andere mening. Twee hoven van beroep, twee evenwaardige rechtscolleges, geven over hetzelfde dossier een totaal verschillend oordeel !

Velen voelen zich onbehaaglijk bij dit alles.

De rechtsonzekerheid en het wantrouwen in de instellingen dat in België reeds zo groot is, neemt hierdoor alleen maar toe.
8) Het gerecht moet boven iedere verdenking van partijdigheid staan. Om deze neutraliteit duidelijk te maken, mogen rechters het principe van de scheiding van de machten nooit uit het oog verliezen. Ik word bang als ik vaststel dat bepaalde groepen in ons land voor zich het monopolie opeisen van de “politieke correctheid”. Deze vorm van onverdraagzaamheid is gevaarlijk. Erger nog is het feit dat de vrijheid van denken en het uitspreken van een mening bedreigd wordt. Zonder vrije meningsuiting is er geen democratie. Deze hoeksteen ondermijnen, ondermijnt ook de democratie. De politieke partijen zijn de instrumenten waarlangs ideeën kunnen uitgedragen, verdedigd en bestreden worden. De Belgische grondwet heeft deze taak niet weggelegd voor de rechtbanken en hoven.

Ik ben benieuwd of de CD&V hem nu weer gaat buitengooien of iets zal doen. Die man verdient voor mij alleen al om wat hij nu de laatste maanden doet een standbeeld.

edit: misschien dat we maar eens een oproep moeten doen aan al de vlaamse niet vlaams blok politici wiens carrière er toch op zit om hun stem te laten horen.

Misschien dat het uiteindelijk zal moeten komen van zij die toch niets meer verwachten én willen dat de politieke partijen voor hen kunnen regelen.