Kunstslaap.
 

Beste forummertjes,


ik vraag me af of het mogelijk is om even afwezig te wezen door middel van kunstslaap. Bv indien je een maand lang wilt uitrusten om lichamelijk en geestelijk terug bij te komen en aan te sterken.
Er bestaat iets als kunstmatig in coma houden, om de pijn -opgelopen aan verwondingen of spontane ziekten- te verminderen.
Dit moet toch ook lukken bij mensen van wie de lichamelijke pijn niet van die aard is om tot kunstmatige coma over te gaan?

Indien dit mogelijk is: waar, hoe? Zijn er eventueel mogelijke complicatie's of risico's eraan verbonden?

Alle info is welkom!

er zijn daar zeker risico's aan verbonden.
daarom zullen ze dat ook pas doen indien daar een veel betere reden toe is dan 'ik wil even uitrusten.'

Medische ingrepen moeten in wezen in de eerste plaats verantwoord zijn en niet een vrijwillige verminking als doel hebben.

-Wat zijn dan de risico's daaraan verbonden?
-Vanwaar die 'vrijwillige verminking'? Dat snap ik helemaal niet? Wat heeft dit met verminking te maken?
Het is daarom dat ik het vraag: ik ken er helemaal niks van, en ik vroeg me af of het mogelijk was.
Het is trouwens niet voor mezelf hoor maar voor een vriend die lichamelijk en geestelijk helemaal opgeteerd is. Hij voelt zich elke dag een beetje meer in staat te kunnen crashen. Ik heb hem diverse mogelijkheden van hulp voorgesteld maar hij veegde alles van tafel. Hij wilt enkel uitrusten. En hij kwam met dit op de proppen. Kunstslaap.

Misschien gezonder en goedkoper: trakteer de man op een maandje "op de boerenbuiten zonder technologie (gsm/tv/internet)".

Een kuur- of hersteloord is dan de enige optie.
De man kan zich altijd wenden tot een dokter, maar die zal zoiets voorschrijven of een mental coach aanraden vermoed ik.

Een kunstmatig coma is geen lachertje, vraag maar aan Michael Jackson... Er zijn risico's aan verbonden en het mogelijke voordeel moet dit waard zijn. Geen enkele medicus zal dit dus zomaar zonder ernstige medische reden doen.

Als je mijn professionele opinie wil weten, dan lijkt het me dat jouw vriend ernstig depressief is. Een "kunstslaap" helpt daar niet bij, en je zal ook geen enkele arts vinden die zoiets zou willen doen. Ook ganse dagen in bed blijven liggen en "rusten" maakt de zaak alleen maar erger. Naar wat ik hier hoor gaat het om een ernstige depressie, een "kuuroord" of een "vakantie" kan je vriend dus ook niet helpen. Een depressie is niet iets wat men zichzelf aandoet, of iets dat men krijgt door vermoeid te zijn, maar het is een ernstige neurobiologische ziekte waar ontzettend veel mensen aan komen te lijden. Ik denk dat je vriend enkel geholpen kan worden door een goede psychiater, die zal moeten starten met antidepressiva. Zelfs een opname in een psychiatrisch ziekenhuis is een mogelijkheid (en lijkt me niet overdreven te zijn, als ik lees wat jij hier neerschrijft.)

Hmja, ik zal het hem overmaken. Als ik hem moet geloven was dit zijn enige optie. Hij zal nooit meer naar een psychiater of psycholoog gaan zoals 10 jaar geleden. Het had hem geen stap vooruit geholpen. Toen. Nu wilt hij niet meer vooral omdat hij denkt dat die gegevens kunnen bewaard blijven en verspreid worden. Ik ben zowat de enige aan wie hij zijn confidenties toevertrouwt hetgeen ik uiteraard niet beschaam door hier te posten omdat ik totaal anonyme over hem spreek.;-)

Het is idd heel ernstig maar hij moet er in geloven dat hij geholpen k�*n worden. En dat gelooft hij helemaal niet. Ik denk dat hij zijn toestand 'te danken' heeft aan het feit dat hij zich verwaarloosd. (Weinig en onregelmatig eten, erg weinig slapen, veel te veel met dingen bezig zijn (oa zijn werk) en zichzelf voorbij lopen.) Ik bemerk bij mezelf ook wel dat ik zwakker ben na kortere nachtrust. Nuja, ik heb hem zoveel gezegd en raad gegeven maar hij zegt altijd dat hij dat weet.

Al die zaken zijn kenmerken van depressie: geen eetlust, de slaap niet meer kunnen vatten, geen interesse meer in de dingen,... Ook de "hopeloosheid," het niet geloven in een behandeling, is typisch voor een depressie. De behandeling met antidepressiva pakt die dingen echter aan, ook de hopeloosheid. Je moet niet "geloven" in een behandeling voordat ze kan werken. De farmacotherapeutische behandeling zelf geeft je meer hoop, en zo ben je op het pad naar genezing.

En daarnaast moet je er zelf aan werken... pillen helpen je op weg. Maar pillen alleen zijn niet zaligmakend.

Gewoon een beetje alkohol bijdrinken, en je ben terug de oude :mrgreen:

Nope...

ach kom, pillen met alkohol, toch zwaar overroepen eh ;-)

Een kunstmatige slaap.
Ok, laat ons eens nadenken;

A) een regelmatige toevoer van slaapmiddel.
Nadeel, er zijn niet veel, zelfs geen slaapmiddelen die geen verslavende of gewennende werking hebben, dus steeds vergrotende dosisen met bijhorende nadelen. Ook is het geweten dat een kunstmatige slaap van veel mindere kwaliteit is dan natuurlijke slaap.


b) langdurige slaap vergt kunstmatige voeding en vochttoevoer
Nadeel ,hoe van de afvalproducten af te komen? Hoe doorligwonden en spierattrofiëring te voorkomen?

Iedere medische ingreep brengt risico's met zich mee.

Kunstmatige slaap of ook coma genoemd, is één van de gevaarlijkste medische handelingen die er bestaat.

Bij de kleinste fout kan de dood optreden of kunnen de hersenen zwaar beschadigd worden. Het is niet omdat het routine lijkt, dat het dit ook is.

Wie geestelijk moe is moet trouwens niet zijn lichaam laten rusten, maar zijn geest.

In onze maatschappij zijn er miljoenen mensen die geestelijk uitgeput zijn en in een depressie zitten. Dit gewoon omdat lichaam nog geest gebouwd zijn om in onze drukke gejaagde maatschappij te functioneren.

Onze maatschappij eist dat we 48uur per dag presteren, terwijl onze geest en lichaam slechts een paar uur intensieve arbeid aankunnen.

Wat jou vriend moet doen, is de boel de boel laten en gaan leven zoals hij zich goed voelt en zich verder niets van de maatschappij aantrekken.

Onze maatschappij is immers ziek en veroorzaakt daardoor een enorm pak mensen enorme problemen.
Niet geld of wat de andere denken is belangrijk in het leven, maar je goed voelen en kunnen genieten van de kleine dingen in het leven.

Je vriend moet dus gewoon zijn leven omgooien en buiten de maatschappij normen gaan leven.

wat u zegt is een waarheid als een bus. maar als een depressie al zo gevorderd is dan denk ik wel dat er eerst professionele hulp aan te pas moet komen (psychiater/pillen en toestanden) vooraleer een mens terug in staat is om zijn leven terug zelf in handen te nemen...

Nee, nee, nee en nog eens nee!!!!!

Professionele hulp bestaat er enkel in je ervan te overtuigen dat jij niet fout bent, maar de maatschappij te veel van je eist.


In verder gevorderde gevallen, sluit men deze mensen zelfs af van de maatschappij en leert men hen daar om zichzelf te zijn zoals de natuur hen geschapen heeft en zich niets van de maatschappelijke normen aan te trekken.

De ergste gevallen worden gewoon eerst plat gespoten, zodat hun geest zich volledig leeg kan maken.


Maar de allereerste vereiste is dat men zichzelf wil genezen, want hoe je het ook draait, het is de depressie, hoewel ik het liever buiten maatschappelijke noem, die zich moet genezen en die moet aanvaarden dat de normen van onze maatschappij voor veel mensen niet haalbaar zijn.

Een mens is gemaakt om plezier te maken, om zich te kunnen uitleven in zotheid, om zich geen zorgen over andere dan zijn gezin te maken, om te leven van wat de natuur hem geeft.
En niet om te werken tot zijn dood, niet om geld te verdienen volgens de normen van andere, niet om te leven zoals andere het eisen, niet om een leven lang met tijdsdruk en prestatie druk om te gaan.

De mens is een opportunist en moet daar naar leven of gaat er aan ten onder.

dat is juist

Depressie is een ziekte en je vriend lijkt mij professionele hulp nodig te hebben.

Als de drempel om bij een pscycholoog of psychiater te gaan te groot is voor hem, dan kan hij misschien eerst bij zijn gewone huisarts langsgaan? Die zal hij al wat beter kennen en meer vertrouwen dan een onbekende dokter. De huisarts zal waarschijnlijk iets meer ervaring hebben met zoiets dan jij en hem mogelijks wel kunnen overtuigen een specialist te raadplegen.

Ik denk niet dat je zelf veel kan doen. Misschien samen met hem gaan sporten of gewoon iets leuks buitenshuis doen? Alles lijkt me beter dan binnen zitten wegkwijnen en sporten en conditie opbouwen helpt meestal wel om iemands humeur en zelfvertrouwen op te krikken. Ervan uitgaande dat hij daartoe momenteel in staat is.