Eerherstel voor Duitse deserteurs
 

Bron: http://www.nos.nl/nosjournaal/artike...bilitatie.html

Sommige dingen zijn voor mij echt onbegrijpelijk. Duitse soldaten die tijdens WO-II nog langer weigerden voor de nazi's te vechten worden nu pas gerehabiliteerd. Levenslang moesten de meeste overlevenden het onrecht van deserteur met zich meedragen terwijl ze in feite helden waren.

Befehl ist befehl

Onbegrijpelijk dat dit zo lang heeft geduurd, inderdaad. Duitse soldaten uit de Wehrmacht die weigerden nog langer aan de beestige praktijken van de nazi's wilden meewerken werden "deserteurs" tijdens het nazi-regime. Maar dat ze ten tijde van de Bondsrepubliek niet werden hersteld in hun eer? En hoe zat dat in de DDR (daar ben ik niet zeker van)???

Amerikaanse Korea- en Vietnamweigeraars ..... idem Nederland/Indonesië noem maar op, ze hebben allemaal zwaar moeten boeten en bijna niemand interesseert dat.

Bestonden er eigenlijk ook weigeraars/deserteurs terzake van Belgisch Congo?

Niet voor dit voorstel omdat de deserteurs niet geheel uit ideologische bezwarenden bestond maar ook uit een niet onbelangrijk deel lafaards. En lafaards dienen geen eerherstel te verkrijgen, die verdienen hun schande.

Natuurlijk ... hier spreekt de wijze van de familie. Natuurlijk hebben die Duitsers wel recht op eerherstel en erkenning, dat hebben - vind ik - net zo goed de mensen die naar Indonesië of Kongo moesten en weigerden. Het is geen misdaad om tegen oorlog te zijn, zelfs in de krijgsmacht

Ik noem de lafaards eerder de kerels die intelligent genoeg waren om te trachten te vluchten.





When there is a war, I'll see you in Canada.

Tja, bij de communisten was het simpelder. Daar knalden ze reeds de soldaten af die terugrtrokken.

Terug naar de Duitse soldaten. Deserteurs blijven deserteurs en verdienen geen eerherstel.

Jij bent wel de eerst die zijn broek zal volschijten terwijl de bommen neervallen.

Veel blablabla.

Integenstelling tot de meeste van men leeftijdsgenoten ben ik in het leger geweest dus zal ik u opmerking maar negeren van iemand die niet in het leger is geweest.

Beetje rondhangen op een veld is geen oorlog meemaken. En zeker niet tijdens WOII.

Ik ken meer van oorlog dat jij met je pseudo-communistische zeverij.

Je stond op een veld met een geweertje en vervolgens werd je afgeblaft en kroop je wat in het rond. Proficiat.

Klopt. We zullen hem eens naar het Oostfront sturen. Dan gaan we lachen.

8O Bestaat dat Oostfront nog? Is dat nu nóg niet uitgevochten?

Dit is helemaal niet onbegrijpelijk.

Het Duitse leger kende geen dienstplicht voor Duitsers en bestond enkel uit vrijwilligers.

Daarnaast kende het Duitse leger geen deserteurs zolang het won.
Zelfs terwijl dit leger werd ingemaakt op het westelijke front kende het daar weinig deserteurs.

De meeste deserteurs vond men aan het Oostfront en dan zelfs pas toen het Duitse leger daar grote verliezen begon te leiden.

Het waren dus mensen die niet tegen hun verlies konden en de tol van de overmoed van hun eigen krijgsmacht niet wilde betalen.
Daarnaast hebben deze deserteurs een grote schuld tegenover de Oost-Duitse bevolking op zich genomen.

Het is dus niet zo eenvoudig om hen in eer te herstellen, zij zijn immers ook schuldig aan het feit dat Rusland zover in Europa is kunnen binnen dringen en 50jaar heeft onderdrukt.


Ach ja, voor deze die denken dat ik niet weet wat oorlogen zijn.
Ik heb als militair en als burger in oorlogsgebieden verbleven en heb de kogels naast mij voelen inslagen in grond, bomen, muren, enz.
Heb mijn maaltijden genuttigd tussen de lijken.
Mensen zien sterven aan hun verwondingen.
Mensen hun laatste adem voelen uitblazen terwijl ik ze verzorgde.
Mensen zien vechten voor een korst brood.
Zelf honger geleden en geleefd van wat er te grijpen viel.

Omdat op het westelijke front zich overgeven toch een stuk aanlokkelijker was dan zich overgeven aan de Russen op het Oostfront...

Trouwens, om het met de woorden van de grote Franse denker Sarkozy te zeggen: zij waren geen lafaards, zij waren aan het einde van hun kunnen.

Jij stond daarentegen in een kroeg met een air en vervlogens fantaseerde je met de kameraden over socialistische paradijzen, vervolgens ging je straalbezopen slapen. Ook proficiat?

Ach... de jaren 80. ;-)

Er is een subtiel verschil: ik veroordeel geen deserteurs uit de nazi-gelederen, en ik doe zeker geen beroep om mijn vermeende militaire ervaringen om deze veroordeling te beargumenteren.