Is het begrip van economie context afhankelijk?
 

Vaak zie ik "economie" als begrip die een wetenschap duidt, een sociale wetenschap die zich bezig houdt met behoeften van de mensen .. maar is "economie" buiten dat afhankelijk van de context en dus verschillende betekenissen?

In onze cultuur hebben we een spreekwoord die zegt "wees economisch" waarmee we eigenlijk bedoelen dat je aandachtig moet produceren en consumeren zonder verspilling en zonder overdrijving. "Wees economisch met die immer van water" betekent gebruik alleen wat je nodig hebt, en gebruik zo weinig mogelijk, maar dit bestaat niet in het Vlaams.

Ja, homoniemen noemen we dat.

Bij dit soort logica kunnen alle stellingen gebruikt worden, het gaat er enkel om of ze WAAR of ONWAAR zijn, niet hoe we er ons bij voelen. Het vraagt om objectief en neutraal de dingen te benaderen, net zoals iemand die niet zou bestaan en los staat van deze wereld met z’n emoties. Het gaat om de geopperde stelling en derhalve kan jouw stelling ook WAAR zijn, wat ze uiteraard ook is. Anders gezegd.

A : Er is geen geld om de pensioenen te financieren
B : We dienen massaal de vergrijzing een dodelijke injectie toe

Hieruit volgt, als A en B, dan is het probleem A opgelost. We kunnen zonder probleem zien dat dat WAAR is, er wordt niet gezegd of het ook menselijk is, daar gaat die logica niet om. Klopt, in dit geval zoeken we een oplossing voor een probleem vanuit een ONWARE gedachte zoals geopperd in A, daarom dat het vervolg ook op een onwaarheid berust en als objectief absurd kan gezien worden. Zowel het importeren als exporteren van mensen om tegemoet te komen aan een financieel tekort, of zoals je voorbeeld wil ‘het toedienen van een dodelijke injectie aan de vergrijzing’ zijn afgeleiden van een rekenkundige onwaarheid. Wanneer we dus in de eerste plaats deze rekenkundige onwaarheid niet zien, zijn de oplossingen van soortgelijke aard waarin de leugen of de onwaarheid kan ontdekt worden. En deze onwaarheid of leugen laat dan diverse interpretaties toe die conflicten kunnen uitlokken maar nog steeds blind voor de onwaarheid van waaruit ze ontspringen. Begrijp je?

Net hierom is de oplossing voor de moneatire crisis geen mirakel, het bestaan van deze monetaire crisis is het mirakel. Het is alsof we met een spook vechten dat berust op een onwaarheid in de eerste plaats, een leugen of zinsverbijstering dus. De tragische grap is wel dat we in spoken gaan geloven, met zware gevolgen voor mens en samenleving.

'Economen' zullen nu langs geen kanten begrijpen waar je het over hebt, gevat.

De opener is waarlijk mooi om op verder te bouwen. Als we werkelijk economie zouden begrijpen volgens haar essentie zoals je ze mooi aangeeft, dan zal blijken dat een debat over bvb de Oneindige Wapper (die het lijkt te gaan worden) een soort van bezigheidstherapie wordt. Waarom dat zo is, is redelijk eenvoudig.

Als een economie duurzaam wordt gevoerd met respect voor mens en natuur, dan zou het verkeer op onze wegen drastisch dalen. Voor wie de oefening durft maken zal dan snel blijken dat het bestaande wegennet ruimschoots voldoende is en derhalve de uitbreiding ervan niet noodzakelijk zijn.

Als echter economie slechts monopoly betreft, een heel ander verhaal. Vermoeiend en verwoestend waardoor dan ook eindeloze discussies ontstaan van hoe men aan geld raakt, zo ook hoe we dat geld moeten vervoeren in de vorm van laagkwalitatieve producten. Door de kwantiteit die de kwaliteit verdringt van haar bestaan, hebben we dan ook een verbreding van het wegennet nodig. Slechts een teken van verzadiging en verstarring als gevolg van het niet meer begrijpen van wat economie wil zeggen.

Of men dit in het Vlaams begrijpt, geen idee. Het blijkt vooralsnog van niet maar we blijven hopen. Enfin, in school kunnen we ook leren tellen, het biedt perspectieven.

No problem, als het crisis is heeft geld daar niets mee te maken, al lijkt het soms van wel, onrechtstreeks niet onwaar.Inderdaad, het ‘onmenselijke’ laat ons (in het beste geval) dieper nadenken en zo zie je dat we de intersubjectieve weg kunnen inslaan en bij onszelf te rade gaan. We gaan ons vragen stellen waartoe dit alles nu dient en waarom deze kwellingen blijven aanhouden. Vandaar ook de stelling dat wie de wereld wil veranderen eerst zichzelf in vraag kan stellen, de eigen mening wordt onder de loepe genomen waardoor in het beste geval het inlevingsvermogen vergroot. Het spreekt denkelijk voor zich dat dit niet altijd een pretje is aangezien het individu in kwestie zal moeten toegeven dat de eigen mening doorgaans de malaise heeft bekrachtigd, eerder onbewust hiervan. Wanneer we ons echter laten meeslepen met de oppervlakkigheden zoals vele analyses zijn, blijven we alles aanzien als ‘wij tegen zij’, met bijhorende strijd, louter lineair en binnen de dualiteit begrepen. Hierdoor kan men ook zeggen dat de maatschappij aan ‘diepgang’ mist, men heeft dan ook (begrijpelijk) geen aandacht voor de schat aan oplossingen die gewoon op de tafel liggen, en dat is letterlijk te nemen !!!!!!

Oh, weet ik zelf niet zo goed, hou me eerlijk gezegd niet zo bezig met die kolommen, het gaat me meer om het principe om dingen dieper te analyseren op WAAR of ONWAAR, zelf doe ik dat eerder intuïtief. Zoals ik zei is het wel een interessante techniek om op een objectieve en subjectloze (zonder gevoel) manier stellingen te analyseren. Pas nadat de onwaarheid objectief en louter mechanisch gezien of aangetoond werd, kunnen we betekenis en zin geven aan het resultaat van de oefening. Het voordeel is dat je steeds kan terugvallen op het objectieve bewijs, in functie van ons monetaire probleempje biedt het tal van mogelijkheden. En dat is, zoals je wil begrijpen, waarom ik dat wel bijzonder interessant vind. In zekere zin gaat het voorbij aan alle conditioneringen om ze daarna terug toe te laten in het proces van het denken, inclusief de emoties die daar inherent bij horen. Het is dan eerder eerst fragmenteren om nadien alle stukjes aan elkaar te plakken en ze te zien als een onlosmakelijk geheel. Beetje zoals de ware non dualist wil aantonen, begrijp je? Wel opletten voor een subtiel reductionisme, dat verwordt nogal eens tot plat nihilisme.Beetje zoals je zelf aangeeft, je kan het pensioenprobleem oplossen door de vergrijzing een dodelijke injectie toe te dienen, het probleem is dan daadwerkelijk opgelost, niets mis mee en iedereen blij zou je kunnen denken. Echter, onze reactie van afkeer hierop laat vermoeden dat er iets ‘menselijks’ in ons zit en hierop reageert met de waardering ‘niet menselijk’. Er is dus iets in ons dat de oplossing waardeert als ‘niet menselijk’ en terecht. En dat waarderen dat spontaan gebeurt ligt veel en veel dieper (of hoger voor wie dat liever hoort).