| jamás será vencido |
22 november 2009 16:57 |
De Linkse Socialistische Partij (lsp) lanceert anti-crisisprogramma voor vrouwen.
Citaat:
Een socialistisch anti-crisisprogramma voor werkende vrouwen
De crisis grijpt overal om zich heen. Naast de directe gevolgen (zoals een sterke toename van de werkloosheid) en mee door het gebrek aan een collectief antwoord, kan het tekort aan middelen de verdeeldheden in de samenleving versterken. In de plaats van samen op te komen tegen de verantwoordelijken, is er een gevaar dat de slachtoffers van de crisis tegen elkaar worden opgezet: Belgische arbeiders tegen migranten, jongeren tegen ouderen of mannen tegen vrouwen. Daarbij is seksisme een fenomeen dat welig tiert.
Enkel de collectieve kracht van de arbeiders kan een weg vooruit aanbieden voor de meerderheid van de bevolking tegen de belangen van de kleine minderheid van speculanten en kapitalisten in. Eenheid in strijd is belangrijk, waarom voeren we dan een specifieke campagne met een anti-crisisprogramma voor vrouwen?
Al te vaak komt de problematiek van vrouwenrechten op het tweede plan of vind je specifieke eisen amper nog terug tussen al de rest. Om de actieve rol van vrouwen in arbeidersstrijd te vergroten, is een specifiek programma voor vrouwen nodig en moet dit programma aansluiten bij meer algemene problemen waarop collectieve antwoorden worden geboden. Dat is de basis waarop de eenheid binnen de arbeidersbeweging kan worden versterkt in de strijd tegen de oorzaak van de crisis: het kapitalistische uitbuitingssysteem.
De lonen van vrouwen zijn doorgaans lager dan die van mannen. Er is een gemiddeld verschil op de brutojaarlonen van 12%. Als deeltijdse contracten worden meegeteld stijgt deze loonkloof tot 24%! Dit grote verschil zet natuurlijk ook de lonen van mannen onder druk. Een patroon heeft snel begrepen dat een lager loon voor een vrouw hem meer winst oplevert. Daar is niet de werkende vrouw voor verantwoordelijk, maar wel de patroon.
Een ander element is het feit dat vrouwen vaak na hun werk thuis nog een tweede werk hebben: het huishouden. Een echte gelijkheid tussen mannen en vrouwen is enkel mogelijk indien vrouwen verlost worden van de “dubbele dagtaak”. Vrouwen werken ook vaak deeltijds om voor de kinderen te zorgen. Er is nood aan meer investeringen in openbare diensten, onder meer op het vlak van huishoudelijke taken: van publieke wasserettes tot gratis kinderopvang. Voldoende sociale huisvesting zonder wachtlijsten moet verder vrouwen toelaten om uit een relatie te kunnen stappen indien ze dat wensen. De huurprijs zou dan geen reden meer zijn om bij de partner te blijven in geval van problemen.
Als gevolg van de crisis, met een toename van werkloosheid en miserie, wordt het voor steeds meer vrouwen moeilijker om de eindjes aan mekaar te knopen. Dat versterkt een ander fenomeen: de commercialisering van het vrouwenlichaam en prostitutie. Voor sommigen is dat de laatste toevlucht om de volledige miserie te ontlopen voor zichzelf of hun families.
Een echte emancipatie van vrouwen is enkel mogelijk in een systeem waarin de touwtjes niet langer in handen zijn van diegenen die belang hebben bij verdeeldheid om zo de massa’s efficiënter te kunnen uitbuiten. Een echte emancipatie van vrouwen kan enkel in een socialistische maatschappij. In die zin staat de bevrijding van de arbeidersklasse gelijk aan de bevrijding van de vrouw.
|
Los van het feit dat ik een anti-crisisprogramma voor werkende vrouwen, een bizarre titel vind (want wat dan met de niet-werkende vrouwen?), staan er toch een aantal interessante zaken in het artikel. De feminisering van de arbeidsmarkt mag niet leiden tot lagere lonen, en er moeten mogelijkheden gecreeerd worden dat zowel mannen en vrouwen in het huishouden moeten kunnen werken. |
