Mijn politieke leven – Aflevering 1 – De Belgische vod
 

Mijn eerste politieke daad stelde ik toen ik vijf was. De kleuterjuffrouw had ons een liedje aangeleerd over de Belgische driekleur. “Rood, geel en zwart zijn de Belgische kleuren; rood, geel en zwart is de Belgische vlag! Weten jullie het nog, kindjes? Allé, allemaal samen nu!” Ik deed braaf mee, maar in plaats van Belgische vlag zong ik Belgische vod. Zo had mijn vader het mij opgedragen. De juf kwam op me af, greep me vast en sleurde mij naar de hoek. “Hier blijf je staan! En je komt er maar uit als ik het zeg.”

Toen ik mijn vader op de hoogte bracht van mijn ongelukkige wedervaren, zei hij dat ik voortaan zoals iedereen ‘vlag’ moest zingen, maar ‘vod’ moest denken. Dat deed ik, maar het voelde vreemd. Mijn klasgenootjes zongen ‘vlag’, en bedoelden ‘vlag’. Ik zong ‘vlag’, maar ik bedoelde ‘vod’. Ik was onzichtbaar anders.

De Vlaamse leeuw was wel een vlag, geen vod. Dat was omdat Vlaanderen echt was, en België niet. Vlaams, dat was thuis, dat waren de mensen die bij ons over de vloer kwamen, dat waren de mensen waar we op bezoek gingen, dat waren de dingen die we deden. Belgisch was daarbuiten, alles wat niet thuis was. De kleuterjuf. De andere kinderen. De ouders van de andere kinderen.

Mijn vader kwam zelf niet uit een vlaamsgezind nest. Mijn grootvader was belgicist en communist. De mensen die voor mijn vader vlaamse helden waren, waren voor mijn grootvader zwartzwakken. Mijn grootvader had zich aan het einde van de oorlog aangesloten bij het verzet en was toen in het kielzog van de geallieerde troepen naar Duitsland getrokken. Er waren daar naar het schijnt vrouwen die voor een paar sigaretten te neuken waren. Dat bleek waar. Mijn grootvader kwam met syfilis terug. Verzetsdaden heeft hij bij mijn weten nooit gepleegd.

Mijn vader wel. Als militant van het Taal Aktie Komité (TAK) was hij meer weg dan thuis. Het bleef niet duren. Hij belandde in een zenuwcrisis, zoals dat toen nog werd genoemd, en besloot om zijn activisme terug te schroeven. Naar grote betogingen zonder risico op problemen, ging hij nog (en wij mee), de acties met de kernmilitanten van TAK gaf hij op. Het vlaams-nationalisme bleef een belangrijke rol spelen, maar verdween uit het middelpunt van mijn vaders en onze gedachten. Een fundamentalistisch christendom kwam in de plaats.

radio stuk?

aan uw memoires begonnen, fakir?

Syfilis is erfelijk en tast het brein aan in derde fase.:roll:

Wat een indoctrinatie.

Uw pilootaflevering werd niet weerhouden.

Een fundamentalistisch christendom is inderdaad wel veelbelovend voor de volgende afleveringen...

alle dan

Mooi verwoord.

Het is te hopen dat die mensen die over de vloer kwamen ook nog uitgebreid beschreven gaan worden. Het kan nog grappig worden...

Klinkt me zeer bekend in de oren. 'k Heb een aantal gelijkaardige ervaringen.

Kindertrauma's.

Baneenekikgij :lol:

2

Ik zou m'n job nog niet opzeggen als ik jou was.

Kortom, gij zijt als kleinen bengel serieus door uwe pa misbruikt om zijn gedachtegoed te verspreiden. Tof, als kleuter van uwe pa de zonderling uit moeten hangen in de klas zonder dat ge eigenlijk weet waarover het gaat...
:?

Waarom wordt de pa veroordeeld, maar niet de kleuterjuf die die kinderen met belgicistische nonsens indoctrineerde?

Omdat de kleuterjuf er niet aan kan doen dat ze onnozel is. Wat wil je, als je heel de tijd met vijfjarige kleuters moet omgaan...