Politics.be - Nederlandse uitzonderingswet is voorbeeld voor België

Het Vlaams Blok is door de rechter tot 'racistisch' verklaard en daarmee tot een in principe verboden organisatie. Er zijn bepaalde parallellen met de opkomst van Pim Fortuyn, maar ook grote verschillen. Hoe dan ook, in Vlaanderen is de strijd om de democratie losgebarsten. "Filip de Winter is onze Lech Walesa." Met die kop boven een reportage toont het Vlaamse dagblad De Standaard de verbeten reactie van het Antwerpse volk op de rechterlijke veroordeling van het Vlaams Blok.

Sinds jaar en dag heeft deze partij de aanpak van het vreemdelingenvraagstuk bovenaan haar politieke agenda staan. In een actie van twijfelachtig democratisch gehalte boycotten andere partijen en de media deze partij al jarenlang in het zogenaamd cordon sanitaire, een benaming die zelf al een aantijging inhoudt voor degene die erin opgesloten zit. Nu is die aantijging omgezet in een officiële veroordeling door de Belgische rechter. Het gerecht in Gent oordeelde - nadat andere gerechten zich eerder onbevoegd verklaarden - dat het Vlaams Blok een racistische partij is. De partij heeft tegen het vonnis beroep aangetekend en doet voorlopig nog gewoon mee aan de verkiezingen van 13 juni. Maar maatschappelijk is de zaak nu echt op scherp gezet. De beer is los.

Politiek dynamiet

Het hof in Gent doet het Blok in de ban, omdat het immigranten voor de keus stelt: "Aanpassen of terugkeren". Naar de mening van het Hof is dit racistisch. Wat moeten we hiervan vinden? De situatie roept herinneringen op aan de opkomst van de Lijst Pim Fortuyn.

Ook die partij scoorde vooral door de agendering van het allochtonenvraagstuk en riep daardoor grote weerstand op bij de gevestigde orde, die voor het ontstaan van dat probleem goeddeels verantwoordelijk is. Maar niet de rechter riep die partij een halt toe. Dat deed Volkert van der Graaf. Misschien wel mede dankzij die moord, op zes mei twee jaar geleden, kon de gevestigde orde die partij niet langer meer tegenhouden. Thans is de LPF een gevestigde partij. Wie vandaag De puinhopen van acht jaar paars leest, vindt er weinig politiek dynamiet meer in. In hoog tempo zijn de standpunten van Fortuyn door de politiek geassimileerd. Met horten en stoten heeft de democratie dus toch getriomfeerd, zij het tegen de hoge prijs van een mensenleven en een zware verstoring van de politieke orde. Ook de lage straf voor de moordenaar en de uitspraak van het Amsterdamse hof dat het geen politieke moord betrof, laten een wrange smaak achter.

Horrorverhalen

Conservatieve commentatoren in Engeland grijpen de uitspraak van het Gentse hof aan om de totalitaire bedreiging van de Europese Unie dik in de verf te zetten. De bekende columnist Stephen Pollard noemt het vonnis in de kwaliteitskrant The Times een frontale aanval op de vrijheid van meningsuiting. "Het lot van het Vlaams Blok toont aan dat zorgen over de toekomst van de democratie geen horrorverhalen zijn.

Het zijn reële gevaren en ze zijn op dit moment aan de orde." Hij spreekt schande van de Vlaamse rechters, die "de enige conservatieve partij in België" buiten de wet verklaard hebben. Hij vindt dat de rechters zijn opgetreden als belangenbehartigers van de heersende macht. "Als de veroordeling in hoger beroep wordt bevestigd, zal het Vlaams Blok tot criminele organisatie verklaard worden." Overigens moet gezegd worden dat zeker niet alle Vlaamse rechters zich hiervoor wilden lenen. Verscheidene verklaarden zich niet bevoegd. Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding heeft echter altijd verklaard door te zoeken tot het iemand bereid zou vinden om deze klus voor hen te klaren. Het vond die in de persoon van Alain Smetrijns, voorzitter van de Lions Club in Gent, een francophone groepering, waar weinig sympathie voor het Blok zal bestaan.

Uitbetalen

De verzekeringen van de academische wereld en van collega-magistraten dat Smetrijns en de andere twee rechters "voorbeelden voor de magistratuur" zijn, "gewetensvol" en "onpartijdig", doen denken aan de standaardreacties die we in Nederland horen, zodra de rechtspraak bloot staat aan kritiek. Alleen prof. Matthias Storme, die doceert in Leuven en Antwerpen, doorbreekt dit front. Hij vindt stemmen op het Vlaams Blok nu "bijna morele plicht".

Inderdaad roept de veroordeling van het Blok door de sterk aangezette bewoordingen van de rechter niet het beeld op van een zorgvuldige en 'droge' afweging van argumenten. De eensluidende bijval van de 'fatsoenlijke' politieke partijen en media geven nog veel minder aanleiding tot een goed gevoel. Het lijkt op een afrekening van de 'gevestigde wanorde' via de rechter.

Hoe racistisch of niet-racistisch het Vlaams Blok ook moge wezen, dankzij de rechter kan het de verkiezingen in gaan, getooid met de kroon van het martelaarschap voor de vrije meningsuiting. Dat zou zich nog wel eens kunnen uitbetalen op 13 juni. En dan wordt het pas echt interessant. Partijen en politici kunnen snel bijdraaien. Dat hebben we in Nederland wel gezien.

1 mei 2004

www.democrates.net