Het jaarboek sociale uitsluiting en armoede 2009 is uit
 

Het Jaarboek wil een werkinstrument zijn voor wie zich betrokken voelt bij armoede en sociale uitsluiting: beleidsmakers, ambtenaren, veldwerkers, vrijwilligers, onderzoekers. Voor wie nog niet zo vertrouwd is met de armoedeproblematiek - zoals studenten - vormt het een ideale kennismaking en een inspiratiebron. Het Jaarboek wil evenzeer het maatschappelijk én wetenschappelijk debat onderhouden. Armoede en sociale uitsluiting zijn immers toestanden die nooit (meer) achter de coulissen mogen verdwijnen.

Niet dat ik me er academisch betrokken bij voel...ik ben maar een gewone arme.

't Schijnt dat 't van jaar tot jaar erger wordt met dat jaarboek.

Mijn ervaring met "sosiale jaarboeken":

er wordt eerst twee jaar aan 'gewerkt'; dat werk wordt gesubsidieerd vanuit senten van armoedebestrijding;
dan proberen ze aan te werven om 'een doel' te bereiken; drie maand zeveren om te besluiten: twee sosiale aksidenten (twee keer x budget) en één universitair (een keer x-plus een beetje budget).
Dan even wachten tot ze aangeworven zijn.
Dan 'werken' die twee maanden aan een rapport, en ... het jaar is om;

Er is niks 'gedaan', maar wel tijd voor een volgend jaarboek voor te stellen ...

Ik ken dat boek niet maar vind het wel belangrijk dat in onze continu veranderende maatschappij gekeken wordt naar hoe mensen zich te pletter lopen op een muur of in cirkeltjes draaien om daar dan iets aan te proberen doen. Tegelijkertijd kunnen ze dan misschien ook uitkijken naar de kazakkendraaiers die het systeem uithollen. Dat zou bvb ook zo moeten gebeuren voor werkgevers maar daar lijken de kazakkendraaiers de boeken te schrijven.

Je bedoeld een niet-werkzoekende?

Absoluut juist !!

En kritisch staan tegenover de aankondigingspolitiek, zoals dat fonds dat alimentasie voorschiet, en dat tracht terug te vorderen van onwillige eks-partners.

Heel goed inisitatief, maar helaas: het geraakt niet van de grond. Het gekommunikeer erover had blijkbaar maar één doel: stemmen ronselen.

Het neoliberale polariseringsproces.
De flow accelereert (de 'space of flows' noemt Castells dit).

Jammer, dat je je er niet bij betrokken voelt. Men probeert immers ook ieder jaar zoveel mogelijk arvaringsdeksundigen en verenigingen waar armen het woord nemen te betrekken.

Zoals 11.11.11 dan . 80 procent wat ze ophalen gaat er op aan administratieve kosten, waaronder de exhuberante maandlonen van de directie. Oplichting is het.

Probeer ons maar niet wijs te maken dat jij daar nog maar het kleinste beetje ervaring met zou hebben.

Ik had zo nogal professionele kontakten met die sektor, en die waren zeer duaal: zeer goede (inzet, intelligente kijk op zaken, doen en niet lullen ...) ofwel zeer slechte (lullen en niet doen, a priorisme tot en met, politieke vooringenomenheid ...)
Organizatorisch: versnipperd dat ge 't niet gelooft; da's pas Kafka.

Je kan het kopen op internet - als je niet arm bent, tenminste.

Tja, academia en armoede, dat botst. Zij maken echter de beleidsinstrumenten, niet wij.

Als ik het in de BIB kon vinden voelde ik me misschien al iets meer betrokken.

Van ervaringsdeskundigen en verenigingen waar armen het woord nemen heb ik in een straal van vijftig kilometer nog nooit iets gemerkt.

Het valt me wel op, dat ze met eennieuw woordje komen: tien procent van de bevolking leeft nu onder de armoedeRISICOgrens ipv onder de armoedegrens.

Ik vind dat een belangrijke linguïstische vooruitgang.

Het verklaart misschien ook, waarom de regering van het armoederisico geen prioriteit maakt (zelf niet van de armoedebestrijding).

Ik neem aan dat hij een hoofdstukje bijgedragen heeft over "luie teelballen".
Met subsidie...

Neen, ik geloof dat niet.

Geef mij een regio en ik probeer het voor je uit te zoeken. Veel van die verenigingen zijn betrokken bij het beleid, op het colloquium van het jaarboek armoede zijn er ook steeds woordvoerders van deze verenigingen (vaak mensen die in armoede leven of hebben geleefd) die het woord nemen, elk van die organisaties krijgt ook gratis een exemplaar van het jaarboek, meen ik mij te herinneren...

is dat het probleem van de migranten die regulariseerd worden ? of zo ???

artikel 1 van de psicholoog: Wat An zegt over Jan, zegt meer over An dan over Jan.

Hier: wat dona ahora ya Vencido gelooft ...

Kijk geef mij het budget van die werkgroep om een rapport te schrijven hoe belgie zijn economie kan doen groeien (en dus de armen goed betaald werk kan geven hé) en ik denk dat mijn rapport dan 'oplossingen' zou brengen ipv een 'klaagmuur' zou zijn.

ik hou dus meer van oplossingen, dan van die 'zelfonderhoudende' oplossingen.

Als je een stookoliefonds opricht en iemand met een probleem subsidies geeft, wat is de kans dat hij volgend jaar opniem subsidies gaat vragen ??? volgens mij 90%
Dus elke instelling die subsidies verschaft is gedoemd om een eeuwig successverhaal te worden... Is het daarom nodig om die subsidies te geven ?

Volgens mij moet je die armen die stookoliesubsidies aanvragen vooral helpen om minder te verbruiken... Dus zorgen dat ze een 'oplossing' hebben.