PVDA: Investeren in publieke tewerkstelling en de bescherming van werknemers.
 

http://www.pvda.be/nieuws/artikel/be...elhouders.html


In tijden van crisis lijkt investeren in de versterking van de bescherming van werknemers geen onredelijke eis.

Ook groen! spreekt over een betere bescherming voor arbeiders.

N-SA ook. En er waren N-SA'ers aanwezig op de betoging. :twisted:

Tot er alleen werknemers zullen overblijven ...

Waarom niet vanuit de PVDA een initiatief als Wikipedia of een of andere manier aan meewerken? Laat de neoliberalen mekaar maar vliegen afvangen en de race naar de bodem organiseren. Laat ze de tak maar afzagen waar we met z'n allen opzitten.

zo'n belachelijke redenering, hoewel ik impliciet toch die gedachtegang steun.

Waarom richt het PVDA niet eens een bedrijf op, die niet draait om winst maar om werknemers werk te geven... Populairder kan die partij zich niet maken hoor, elke werknemer zal voor hen stemmen...

Je hebt maar 1 probleem.... dat bedrijf haalt het 2de kwartaal niet...

Geneeskunde voor het volk

Persmedeling | Hete adem van kiwimodel leidde tot spectaculaire trendbreuk
Persmededeling van Dirk Van Duppen
Bij de derde verjaardag van het verschijnen van ‘De Cholesteroloorlog’
Hete adem van kiwimodel leidde tot spectaculaire trendbreuk in de RIZIV-uitgaven voor geneesmiddelen.

Met pek bestrijken en in een vat veren werpen en verjagen !

of aandeelhouders, meewerkende vennoten. In duitsland hebben we een systeem van "mitbestimmung" waar de werknemers de grotere bedrijven gewoon mee besturen een stapje verder geeft de vakbond aandelen in het bedrijf & op die manier kunnen de werknemers indien de lonen de evolutie van de produktiviteit niet volgen een deel van de daardoor veroorzaakte winst toch nog opstrijken.

Het is een te simpele zaak om te stellen dat een bedrijf zijn uitzonderlijke hoge winsten onmiddelijk moet doorbetalen aan zijn personeel door bv. meer arbeidsplaatsen te scheppen of in stand te houden dan nodig
(dat is ook nefast). Een winstmaximalisatie is ook geen goede (want kortzichtige ) politiek.

Het is met winst zoals met lichaamstemperatuur :
bij een maximale lichaamstemperatuur ben je dood, bij een optimale ben je 100% gezond.

Belangengroepenbeleid is nooit positief; zeker niet als je daarmee de onderliggende realiteit door middel van wetgeving wilt ontkennen.

Dit is dus de slechtst mogelijke zet dat we zouden kunnen doen om om te gaan met de crisis.

Deze crisis sloeg van de beurzen over naar de meer reële economie doordat jobs (en werkzekerheid) verloren gingen en de consumptie terugliep. Zo zot lijkt mij een betere bescherming van werknemers toch niet. Zeker niet wanneer o.m. de gouverneur van de NBB het verder afbouwen van de sociale zekerheid reeds bekritiseerde om dezelfde reden: een herstelde vraag zal van de consument moeten komen. We zitten momenteel immers met een aanbodoverschot (automobielsector, vastgoed,...).

Tuurlijk wel; het productieproces moet zich aanpassen aan de onderliggende wensen van de consument. Een economie dient de consument, en is er niet voor de schoon ogen van de producent (of dit nu een arbeider is, of een CEO)

Als een bepaald bedrijf niet genoeg meer verkoopt (i.e. consumenten willen het niet meer), dan moet dat bedrijf zijn output verminderen en moeten er dus bepaalde arbeiders ontslagen worden bij een bepaald bedrijf, terwijl er ergens anders in de economie altijd bedrijven zijn die meer arbeiders aannemen.

En met een aanbodtekort in andere sectoren. Wat er dus moet gebeuren is een hercoördinatie van productiefactoren; niet kortzichtig alles bij hetzelfde houden, terwijl de onderliggende marginale en totale voorkeuren van de consumenten in zijn geheel veranderen.

In een economie als de onze dragen de werknemers een belangrijk deel van de vraag, direct en indirect (doordat hun consumptie de vraag van bedrijven ondersteunt). Vandaar dat een al te sterk onderscheid tussen consumenten en producenten hier niet opgaat. Werknemers zijn immers beiden.
Nu ben ik benieuwd: waar zie jij een aanbodtekort (behalve dan bij de financiële sector: tekort aan leningen)?

Iedereen is tegelijkertijd producent en consument, dus dat soort opmerkingen is irrelevant. Als de consumenten als geheel niet meer bereid zijn de prijs te betalen die nodig is om de kost te dekken van een bepaald middel, dan moeten de productiefactoren in die sector (waaronder dus ook de arbeiders) uit de sector gehaald worden om productief te zijn in een andere sector.

Als ik dat zou kinnen pinpointen, dan zou ik daar, natuurlijk, in investeren. (Er bestaat niet zoiets als een 'tekort aan leningen'.) Het is echter noodzakelijkerwijze zo, tenzij je natuurlijk denkt dat iedereen al zoveel welvaart heeft dat hij absoluut niet meer welvaart wilt.

Traditioneel kan je kijken naar de sectoren die hoge relatieve winsten halen; dat zijn de sectoren waar er te weinig investeringen zijn (om dus het aanbod te laten stijgen, om de prijs te laten dalen zodat de winstmarges in die sector gelijk zijn als in alle anderen).

Je kan ook gewoon de vdab site openen en kijken waar mensen aanwerven.

Ik ben blij dat we het hierover eens zijn. 8-) Maar indien producenten soms ook consumenten zijn, en indien een bepaalde (omvangrijke) groep van consumenten zijn grotere uitgaven heeft uitgesteld omwille van een gebrek aan werkzekerheid, waarom kan dan aan dat deel van de crisis niet verholpen worden door die mensen werk- of inkomenszekerheid aan te reiken? Daar is een overheid toch perfect toe in staat.
Hier kan ik het niet met je eens zijn. De vastgoedmarkten zijn niet ingestort omdat er geen vraag meer was. Het aanbod was sterk toegenomen. Ook in de crisis binnen de automobielsector zie je een gelijkaardig fenomeen (naast eventuele kredietbelemmeringen uiteraard): niet de vraagpreferenties namen af, wel de financiële situatie van die consumenten: van werkzeker naar minder werkzeker (door de dreiging van ontslagen als kostenbesparingen bij bedrijven). Dat heeft uiteraard ook te maken met reële vraag- en aanbodfactoren, maar is toch veel makkelijker te counteren dan gewijzigde frerenties. Je kan volgens mij dan ook niet zeggen dat gewijzigde preferenties de prijsschommelingen in de vastgoedsector of de voorraadvorming van wagens veroorzaakt hebben. Als je de consument de inkomenszekerheid en het vertrouwen zou aanreiken van voor de beurscrash, dan zou die (helaas) nog steeds dezelfde troep blijven kopen. Zeker op dat vlak heeft elke ecologische beweging nog wel wat werk voor de boeg. ;-)
Ik begrijp je redenering en vraag er derhalve geen verdere uitleg bij (mijn commentaar pint zich veeleer op details). Ik heb slechts de bemerking dat je methodologie fouten zou kunnen bevatten.
- Sommige bedrijven zien een vacature als een vorm van gratis reclame. Vergeleken met een reclameboodschap is een vacature eigenlijk spotgoedkoop (terwijl je er wel een deel van de bedrijfswereld mee bereikt).
- Ook hoge winsten zijn niet altijd een indicatie van onderinvesteringen: hoge 'winsten' kunnen immers ook voorbarig zijn. Een voorbeeld daarvan is een bedrijf dat risico's neemt maar geen voorraden of reserves aanlegt. Alle opbrengsten kunnen als 'winst' opgenomen worden in de resultatenrekening. Het resultaat van zo'n praktijk is een bedrijf dat haar eigen werkkapitaal rooft. Dit kan rationeel (doch verboden) zijn wanneer het bedrijf (i.c. de aandeelhouders) verwacht ten onder te gaan aan externe schuldeisers.

Cruciale vraag, ook met betrekking tot winst, is: hoe hoog kan je schulden laten oplopen? Het huidige regime is verworden tot een schuldeneconomie. Winst hangt af van het relatieve belang dat schulden tegenover elkaar hebben. In een gezond systeem worden schulden afgelost, maar dat gebeurt niet meer. Schulden worden permanent geherfinancierd. Vanaf dat ogenblik is schuld insolvabel en wordt het quasi onmogelijk om terug te keren naar een gezonde situatie. Schulden zijn nu activa.

Hyman Minsky heeft daar een theorie rond gebouwd.
Hyman Minsky: "Een sleutelmechanisme dat een economie naar een crisis drijft is een accumulatie van schulden."
Minsky identificeert drie types ontleners die bijdragen aan deze accumulatie van insolvabele schulden:

• hedge ontleners
• speculatieve ontleners
• ponzi ontleners

Het paradigma van de winstmaximalisatie (geinstalleerd onder druk van de korte termijn belangen van de aandeelhouders, kapitaal moet opbrengen, liever vandaag dan morgen) drijft de economie in verschillende stadia in de richting van de ponzi-ontleners. De aldus gerealiseerde winsten zijn ponzi-winsten.

en waar was het ACV?

De PVDA stelt via haar mantelorganisaties 10-tallen mensen aan het "werk". Tenminste als je politieke manipulatie werk noemt. Alleen haar mantelorganistie indymedia krijgt al jaarlijks 150.000 euro subsidies!