Politics.be - De dictatuur van het libertariaat of extreemliberalisme.

De dictatuur van het libertariaat of extreemliberalisme.

Liberalen zijn er in alle soorten en maten, niet allemaal hebben ze vrijheid en rechtvaardigheid “ voor iedereen” hoog in het vaandel staan.

Analyse van het Libéralisme:

Het individualisme staat centraal.

Economie: (Centrum rechts) vrije markt economie en staatseconomie in goede samenwerking, individualisme en collectivisme zijn middelen om onszelf te dienen, het zijn geen tegenstellingen, gevolg een evenwichtige ideologie.

Extremen: rechtsextremisme, de dominantie van het pure privaat economische denken:
néolibéralisme, libertariers, extreemindividualisme, marktfundamentalisme, het is een totalitair regime (dictatuur)

De nieuwe dictatuur, de dictatuur van de multinationals, de ergste dictatuur die de mensheid ooit heeft gekend.

We laten ons leiden of misleiden door:

Petroleumindustrie, narcotica-industrie, farmaceutische industrie, wapenindustrie, banken, immobilia-industrie enz.

Sinds het begin van de jaren tachtig pleit men in de VS voor minder staat en overheidsinterventie.
Onder impuls van liberale denkers als Friedrich Hayek, Murray Rothbard en Robert Nozick won het neoliberalisme veld.
De overheid moeide zich veel te veel met de individuele burger en had een te grote, zeg maar verstikkende, impact op het maatschappelijk en economisch leven.
Onder Reagan en Tatcher werd toen een politiek van deregulering en privatisering doorgevoerd, een noodzakelijk antwoord op het Keynesiaanse denken.
Noodzakelijk omdat de overheid zich teveel taken had toegeëigend en de uitgaven en schulden schrikbarend stegen.

Francis Fukuyama:

Deze neoliberale politiek had aanvankelijk succes en door de val van de Berlijnse Muur in 1989 kreeg het zelfs een odeur van wetenschappelijkheid.
Het zette Francis Fukuyama ertoe aan om zijn geruchtmakende boek Het einde van de geschiedenis te schrijven waarin hij stelde dat de vrije markt en het liberalisme definitief overwonnen hadden.
Het leidde tot zelfgenoegzaamheid bij de adepten voor een absolute vrije markt die zich neoliberalen of libertariërs noemden.
Het leidde tot marktfundamentalisme waarbij men – in weerwil van Poppers waarschuwing om geen dogma’s te aanvaarden – de vrije markt als alleenzaligmakend proclameerde.

Ongepast voor liberalen:

Liberalen hebben die zelfgenoegzaamheid steeds ongepast gevonden omdat ze beseffen dat naast vrijheid ook rechtvaardigheid nodig is voor een betere samenleving.
De blinde adoratie voor de vrije markt heeft hen steeds gestoord, want absolute vrijheid brengt vaak negatieve effecten mee voor medemensen en de ganse samenleving.
Liberalen weigeren zich blindelings over te laten aan een losgeslagen kapitalisme omdat ze beseffen dat zelfzucht en geld vaak slechte raadgevers zijn en de samenleving, maar ook de vrijheid van heel wat medemensen kwaad kunnen doen.

Neoliberalen:

Neoliberalen en libertariërs zien de staat als de vijand.
Ze blijven blind voor de ideeën van liberale denkers als een Amartya Sen, Fernando Savater, Hernando de Soto en Martha Nussbaum die elk op hun manier hebben aangetoond dat een goed georganiseerde staat, met degelijk onderwijs, een efficiënte sociale zekerheid, een moderne infrastructuur en een performant rechtssysteem noodzakelijk zijn om mensen juist in staat te stellen een volwaardig leven te kunnen leiden.

De notie absolute vrijheid is vals.

Het is alsof men je midden in woestijn zou zetten en zeggen ‘je bent vrij’.
Daar sta je dan zonder enige bescherming, zonder water, zonder kompas. Zieken, ouderen en gehandicapten hebben middelen nodig om hun vrijheid effectief te kunnen invullen.
Kinderen hebben nood aan degelijk onderwijs zodat ze later op eigen kracht zelf hun levenslot kunnen invullen.
Mensen moeten kunnen rekenen op een adequaat rechtssysteem, niet alleen voor de bescherming van hun eigendom en hun persoonlijke vrijheid, maar ook voor de bescherming van hun menselijke waardigheid.

Een efficiënte staat is nodig:

Een efficiënte staat is nodig om mensen met weinig of geen ‘fundamentele vermogens’ hun recht op zelfbeschikking te maximaliseren zonder dewelke ze daar niet in staat zouden toe zijn.
In de praktijk gaapt er een diepe kloof tussen het liberalisme en het libertarisme.

Libertariërs:

Libertariërs verengen het liberale rechtvaardigheidsprincipe tot rechtmatigheid.
Ze gaan ervan uit dat de overheid op geen enkele manier het eigendomsrecht en de contractvrijheid tussen personen mag aantasten.
Ze pleiten voor een minimale staat die zich enkel bezighoudt met het beschermen van eigendomsrechten en optreden tegen geweld.
In geen enkel geval aanvaarden ze herverdelingsbevoegdheden van de staat.
Herverdeling is een vorm van diefstal aldus Nozick. Hongerigen, daklozen en kansarmen hebben volgens hem wel rechten, maar ze hebben geen recht op wat niet van hen is.
Eventueel kunnen burgers wat geven aan hen die niets hebben, maar verplicht is dat niet en een taak van de staat is dat al evenmin.

Dit leidt tot egoïsme:

Dit leidt tot egoïsme, paternalisme en de uitbuiting van medemens en natuur.
Dit staat haaks op de sociale en humane waarden van het liberalisme.
In de concrete toepassing van hun dogmatische principes rijden de libertariërs zich snel vast in een utopisch denkpatroon.

Belastingen mogen volgens hen niet, maar hoe komen we dan aan rechtbanken, scholen, ziekenhuizen, weginfrastructuur, politiediensten, vuilnisomhaling, brandweerdiensten en gevangenissen?
Libertariërs lossen dit op door de betaling van die diensten te koppelen aan het gebruik ervan.
De financiering ervan hangt dus af van de vrijwilligheid van de mogelijke gebruikers.
Een volledige privatisering dus waarbij de markt zorgt voor een systeem van vraag en aanbod tussen gebruikers en diensten en waar de staat zich niet moet mee moeien.
Daarbij willen libertariërs dat alle vrijwillige transacties tussen mensen toegestaan worden ook van drugs en wapens.
Vrije contracten moeten zonder beperkingen zoals een minimumloon, veiligheidsnormen en ethische plichten kunnen worden afgesloten.
Werkgevers mogen discrimineren en aanwerven op basis van ras, huidskleur, geslacht, levensovertuiging of seksuele voorkeur.
Elke prijsregulering en controle, ook op levensnoodzakelijke geneesmiddelen en voedingsproducten, vervalt.
De traditionele taken van de overheid moeten overgeheveld worden naar de markt, aldus Murray Rothbard.
Een dergelijke overheveling zou de grootste welvaart en efficiëntie voortbrengen, betoogt David Friedman.
Hun ideeën liggen mee aan de basis van de grootscheepse privatiseringsgolven van de jaren tachtig en negentig.
Het leidde in de VS tot de ontmanteling van publieke voorzieningen zoals onderwijs, gezondheidszorgen en infrastructuur.

Liberalen zijn het daar niet mee eens:

Een zwakke staat kan net zo gevaarlijk zijn voor een open samenleving als een autoritaire staat. Het recht kan en mag niet verengd worden tot individuele vrijheid en bezit.
Er bestaat ook een plicht tegenover elke medemens.
Tal van mensen die omwille van ziekte, ouderdom of ongeluk problemen hebben, mogen niet overgeleverd worden aan de ‘goodwill’ van anderen.
Zij moeten structureel geholpen worden via een systeem van herverdeling.
Alleen zo kunnen we een zo groot mogelijk aantal mensen in staat stellen om zelf hun levenslot te bepalen.

Volgens Kant zit in het begrip vrijheid een opdracht verborgen:

Du kannst, denn Du sollst.
In tegenstelling tot libertariërs beseffen liberalen dat we anderen in nood moet helpen, ook diegenen die niet tot onze samenleving behoren.
En dat niet alleen via liefdadigheid maar structureel, via een efficiënte staat.

De gulden middenweg :

Een efficiënte staat, doelgericht en ten gunste van de totale samenleving.
Een efficiënte privaat economie, doelgericht en ten gunste van de totale samenleving.