Bruno Valckeniers is ziet de toekomst hoopvol tegemoet.
Vlaams Belang: meer dan ooit nodig!
19.12.2009 - De voorbije maanden is er in media en politieke kringen druk gespeculeerd over de toekomst van het Vlaams Belang. Onze partij werd her en der dood verklaard, even voorbarig als Fabiola van Saksen-Coburg. Sommigen nemen daarbij hun wildste wensen voor werkelijkheid, want het Vlaams Belang is nog lang niet uitgeteld. Elke crisis is meteen ook een kans én een uitdaging. Het is aan ons om de Vlaamse kiezer de komende jaren duidelijk te maken dat wij meer dan ooit nodig zijn.
Gelijk hebben of gelijk krijgen
Het komt er in de politiek niet op aan gelijk te hebben, maar om gelijk te krijgen. En wat dat betreft mogen we de voorbije maanden zeker niet klagen. Zo vernietigde de Raad van State op ons verzoek de regularisatieprocedure voor illegalen. Volgens de Raad is de collectieve regularisatie onwettig omdat het parlement buitenspel werd gezet. Daarmee volgt het hoogste rechtscollege in dit land het standpunt van onze partij. Leterme moet nu een ‘duurzame’ oplossing uitdokteren, zodat er opnieuw zware schade dreigt voor CD&V (en VLD), want er is nu eenmaal geen maatschappelijk draagvlak en ook geen geld voor het door de Franstaligen geforceerde ‘generaal pardon’ voor illegalen.
Het Vlaams Belang is nodig. Wij zijn de voortrekker en taboebreker geweest in het debat over de op de klippen gelopen multiculturele samenleving en in het ontluikende islamdebat. Wij hebben er als eerste in dit land op gewezen dat de islam een rem is op de integratie en moeilijk te verzoenen met Westerse waarden en vrijheden als vrije meningsuiting, de gelijkheid van man en vrouw, de scheiding van kerk en staat. Het Vlaams Belang was en is de klokkenluider en krijgt nu bijval uit ‘onverdachte hoek’ – Benno Barnard, Etienne Vermeersch, Lucas Vander Taelen…
Het Vlaams Belang is nodig. Wij zijn – zeker op lokaal vlak – bereid tot beleidsdeelname, maar niet tot elke prijs. Vlaamse wijn moet wel wijn blijven. De vrees voor een ‘N-VA-light’ of ‘-plus’ is dus ongegrond. Wij geloven immers niet in het Belgische participatiemodel, in kleine ‘stappen voorwaarts’ (?) of in de lijdensweg van Belgische staatshervormingen. Wij zijn en blijven de radicale voortrekkers van de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte. België heeft geen enkele meerwaarde voor Vlaanderen en staatshervormingen zijn alleen maar tijdverlies. Ook wat dat betreft, hebben we de voorbije weken opnieuw gelijk gekregen. Kijk maar naar de mini-crisette over het aangekondigde Vlaamse belangenconflict tegen het banenplan van Joëlle Milqiet.
Regimecrisis
Het arbeidsmarktbeleid moet dringend in Vlaamse handen komen en een bevoegdheid worden van de regio’s. “Zo bekeken is het misschien zelfs spijtig dat het belangenconflict niet doorgaat. Het zou iedereen met de neus op de feiten hebben gedrukt”, schrijft Paul Geudens (Gazet van Antwerpen, 15.12.09). “En die feiten zijn dat het huidige model niet meer werkt. Ik vrees dat er een politieke crisis nodig is om de Franstaligen tot dat inzicht te brengen.” Niet alleen de Franstaligen, vrezen we…
Ook Frans Crols, de éminence grise van Trends, “bidt voor een regimecrisis”. Want alleen dat kan ervoor zorgen dat de Vlaamse ‘beleidspartijen’ eindelijk eieren kiezen voor hun geld en resoluut de kaart trekken van de Vlaamse staatsvorming. Het Vlaams Belang staat vooraan en maakt – zoals u merkt – nog altijd het verschil.
Kansen grijpen
De strijd is niet verloren, ze begint pas. Bij deze sluit ik het jaar dan ook graag af met een plechtige oproep. Laten we met hernieuwde moed onze overtuiging uitdragen. Als motor van de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte, als reddingsboei voor de vrije meningsuiting en de kleine man, als rebelse anti-establishmentpartij bij uitstek. Laten we ook in 2010 zelfbewust en vastberaden, stijlvol en radicaal, schouder aan schouder strijden het Vlaanderen eerst. Voor een onafhankelijk en welvarend Vlaanderen, waar het goed is om te wonen, te werken en te ondernemen. Want die onafhankelijkheid ligt – voor wie het wil zien – nog altijd binnen handbereik. Ik ben dus niet somber gestemd, maar hoopvol. Met de blik gericht op de toekomst. En die toekomst kleurt zwart-geel. België is verleden tijd, Vlaanderen is de toekomst.
Namens Vlaams Belang wens ik u en uw naasten een vredevol, succesrijk, gezodn en strijdbaar jaar toe!
Bruno Valkeniers
[email protected]
