Ik was erg teleurgesteld toen Vera Dua de nieuwe naam van Agalev (Groen) onthulde.

Ik denk dat we in Vlaanderen nood hebben aan een links-progressief alternatief voor de Sp.a., enerzijds om te vermijden dat de Sp.a. een linkse monopoliepositie inneemt (met alle onhebbelijkheden van zo'n positie vandien), anderzijds omdat de Sp.a. steeds meer naar het centrum opschuift, daarmee een groot vacuüm achterlatend 'op links'.

Maar door 'Groen' als naam te kiezen ligt het accent alweer eenzijdig op de 'groene' thema's, en daarmee spreek je slechts een kleine groep van de bevolking aan, meestal jonge mensen uit de 'middenklasse'. Waarom spelen jullie de sociale thema's niet méér of zo weinig uit? Het is juist omdat die thema's bij jullie altijd inferieur zijn aan de 'groene' thema's dat veel linksen de mening zijn toegedaan dat Sp.a. en Groen eerder complementair zijn dan elkaars alternatief.

Bijvraagje: hoe staat Groen tegenover partijen als de LSP? Zou u mij een sterk argument kunnen geven waarom ik wél op Groen en niet op de LSP zou moeten stemmen?

Antwoord:
Groen! staat als groen-progressieve partij inderdaad links van SP.a/Spirit en dit zowel op de klassieke arbeid/kapitaal-breuklijn als op de post-modernistische breuklijn. Het groene gedachtengoed houdt ook véél meer in dan het clichébeeld van het gras, de bomen en de bloemetjes. De vier basispijlers van het groenen gedachtengod en dus ook van Groen! zijn: ecologie, sociale rechtvaardigheid, basisdemocratie en pacifisme. Deze vier basispijlers zijn evenwaardig. Door voor de naam Groen! te kiezen refereren we dus naar alle vier de pijlers van ons gedachtengoed.
Waarom voor Groen! kiezen? Omdat er effectief nood is aan een progressieve stem, links van het centrumkartel SP.a/Spirit en omdat Groen! de enige momenteel haalbare mogelijkheid is om dit waar te maken.
Eloi Glorieux

Ik stel gewoon vast dat de sociale thema's bij Groen in de schaduw staan van de groene. Misschien is dat 'perceptie', maar dan is het toch het beeld dat bij een groot deel van de bevolking leeft. Ik zie maar weinig arbeiders op Groen stemmen, bijvoorbeeld. Hoe gaan jullie die aantrekken?

Dat is een strategisch, geen inhoudelijk argument. :wink:

Dat was inderdaad een strategisch en geen inhoudelijk argument. Ik denk dat voor Groen de tijd gekomen is om zich wat duidelijker te profileren, in wat voor richting dan ook. Men zou eventueel kunnen opteren voor de "Groen-links"-benadering en een partij kunnen vormen ter linkerzijde van de SPA-Spirit-tandem, maar dan bestaat het gevaar dat de nadruk te fel op links komt te liggen, en dat het groen alleen nog maar een franje is. In dat geval is het beter LSP of PVDA te stemmen.

Een andere mogelijkheid voor Groen! is eveneens te radicaliseren, maar in libertaire en anarchistische kringen naar bondgenoten te zoeken. Het probleem is dan echter weer dat de meeste libertairen en anarchisten niet geloven in partijpolitiek en dat zij meestal oproepen om de verkiezingen te boycotten, aangezien zij niet willen deelnemen aan die zwendel. En gelijk hebben ze ten dele. Maar zij moeten toch eens overwegen hun stem uit te brengen, want helemaal niet stemmen is ook helemaal geen inspraak hebben.

Een derde mogelijkheid is dat Groen terug op de Agalev-toer gaat en tracht om voldoende macht te vergaren om deel te nemen aan de gevestigde politiek. Dat is een reformistische politiek, die door het vragen van kleine hervormingen binnen het kapitalistisch bestel niets zal veranderen van de grootste plaag voor mens en milieu ; de kapitalistische geldwolverij zelf. Dan verwordt het groene gedachtengoed tot een luxe-politiek waar de mensen in crisistijd geen oren naar hebben. Dan is het nog beter radicaal te blijven.

De groenen hebben momenteel een soort van identiteitscrisis, want alle voornoemde tendenzen zijn bij hen aanwezig. Welke keuze moet er nu gemaakt worden en hoe moet de dialoog gevoerd worden om ervoor te zorgen dat we straks niet zitten met 3 groene partijtjes i.p.v. één ?

Ik kan er niet aan doen, maar ik ben eigenlijk even allergisch aan extreemlinkse als aan extreemrechtse partijen. Hoe een partij als de PVDA het in haar hoofd haalt om genadeloze dictators als Jozef Stalin en Mao in hun blaadjes te blijven opvoeren als nog echte communisten, dat kan er bij mij als historicus echt niet in. Ook mensen als een Carette getuigen mijns insziens van een even totalitair, agressief en anti-democratische ingesteldheid als een Filip De Winter van het Vlaams Blok. Nee bedankt.
Groen! heeft geen behoefte aan dergelijke marginale figuren.

Dat is inderdaad zo, en dat is ook wat ik bedoelde met mijn hele uitleg. Maar of Groen nu terug moet proberen de Agalev-toer op te gaan om dan later opnieuw te gaan samenheulen met de grote partijen ? Ik denk dat Groen best tracht een onafhankelijke maar toch meer radicale koers te varen dan voorheen.