Nieuw solidarisme en de Christelijke arbeidersbeweging
 

De Christelijke arbeidersbeweging en aanverwante zuil met hun ziekenhuizen, de mutualiteit, de talrijke verenigingen en jeugdbewegingen is nog altijd oppermachtig in Vlaanderen. Op zichzelf vind ik dat als katholiek ook niet slecht dat de katholieke zuil nog steeds sterk is in Vlaanderen. Het bewijst alleen maar dat mensen nog steeds wel iets vinden in een beweging met een katholiek-Christelijke achtergrond. Het probleem zit hem in de top van bijvoorbeeld het ACW. Jan Renders en Luc Cortebeeck zijn pionnen van Belgische systeem en wie Belgisch systeem zegt, zegt liberale vrije markteconomie, kapitalisme, losse zeden en decadentie op ethisch vlak, minachting voor de katholieke kerk, minachting voor de etische achtergrond van ons volk, eigen volk laatst beleid, migratie zonder weerga waaruit schreinende toestanden ontstaan (kinderen die bij -8 buiten slapen bijvoorbeeld), Atlantische, tegen enige vorm van Vlaams zelfbestuur en ik ga zomaar door.

Het nieuw solidarisme moet proberen die zuil voor een stuk over te nemen, zeker in de basis. Daar zitten vaak zeer sociaal geengageerde mensen, die zelf eerder etisch conservatief zijn, voor orde zijn en voor Vlaams zelfbestuur zijn.

Vergeet ook niet dat de wortels van het Christelijk solidarisme, het nationaal solidarisme en het nieuw solidarisme van nu, niet zover uit elkaar liggen.

Zeker de moeite voor een inhoudelijk debat.

Ik denk dat we de verschillende zuilen inderdaad niet als vijanden mogen zien.
Integendeel ze kunnen nuttige bondgenoten zijn tegen de globalisering en liberalisering.
Die zuilen "overnemen" lijkt me momenteel ietsje voorbarig...;-)
Maar er zijn bijvoorbeeld reeds verschillende nieuw-solidaristen actief in het vakbondsmilieu.
De lange mars door de instellingen is begonnen ! 8-)

Als Belg inderdaad niet.

Als vlaming zou ik ze als anti-Vlaams Belgische zuilen zien en dus de vijand die bestreden moet worden bij uitstek.

:-D Waarom richt je jou als Vlaming niet tegen de echte Belgicisten, zij die er belang bij hebben dat België als dusdanig blijft verder bestaan?

En neen, dat zijn niet eens de vakbondstoppen, die er weliswaar bij meeheulen.

U vergist zich van vijand. De verzuiling is zichzelf aan het oplossen. De tijd dat iemand bij ACV automatisch ook bij de CM zat en CVP stemde, en op zondag na de mis de juiste café binnenstapte is al een tijdje achter de rug, de laatste restanten daarvan zijn aan het verdwijnen.

Net omdat de Vlaamse Beweging zich meer en meer is gaan vereenzelvigen met conservatief-liberaal rechts, en daarbij de agenda van bepaalde werkgeversgroepen vooraan plaatst en de werknemers en hun sociale rechten op z'n zachtst gezegd minachten, zorgt er voor dat het belgicisme erbinnen veld wint. De Vlaamse Beweging is geen echte volksbeweging meer maar is aan de eeuwwisseling zich gaan terugplooien naar het wereldje waaruit ze in belangrijke mate is voortgekomen: dat van de middenstand en van de begoede kleinburger. Contact met de kunstenaarswereld heeft ze in de jaren '80 al verloren,met de studentenwereld heeft ze het contact in de jaren '70 verloren, bij het VB zijn ze al enkele jaren nu de "marginalen", de arbeiders uit de volkswijken aan het buitenkijken op hun meetings (nog niet als kiesvee), wat is het volgende doel?

Er zijn al een aantal van onze mensen actief in de vakbonden zoals Honoré Gepluimd komt te zeggen, weliswaar vooralsnog een beperkt aantal want ook N-SA zelf is geen massabeweging, maar er zijn er en ze nemen toe in aantal.

De liberale zuil is uiteraard wel een vijand.

Het wegjagen van daklozen is geen monopolie van het Belgische regime:
http://forum.politics.be/showthread.php?t=133294

Ik zou het niet zo scherp stellen.
Uiteraard dient de liberale ideologie met alle middelen bestreden te worden, doch in de huidige omstandigheden dienen we iedere "zuil" te zien als een middel tegen verdere globalisering en liberalisering.
Zelfs de zogezegde liberale zuil.

Uiteraard zou er in een ideale solidaristische/corporatisctische samenleving geen sprake moeten zijn van verschillende elkaar bestrijdende zuilen maar moet er gewerkt worden naar volkseenheid en samenwerking.
En moet een sterke organische staat ervoor zorgen dat ze zelf de zorg voor de volksgenoten kan opnemen zodat privé-organisaties dit niet hoeven te doen.

Uiteraard zijn we hier nog lang niet aan toe, en kunnen we in afwachting best de bestaande zuilen niet aanvallen.