Het hoog tijd dat een EU-commissie zich buigt over een groot huishoudelijk probleem.
 

Nu het EU eindelijk de problematiek van de kromme fruit* heeft opgelost vraag ik of de EU ook niet een uit 245 europarlementariërs bestaande commissie in het leven kan roepen die het probleem van te strak aangedraaide appelmoespotdeksels adequaat kan oplossen.
Ik krijg sterk de indruk dat in het blik teveel mangaan zit, dat het metaal een te grote taaiheid en elasticiteit geeft.
Vooral appelmoespotten van AH zijn niet meer zonder hulpstukken te openen.
Ik heb inmiddels een kasteel in Frankrijk kunnen vinden die faciliteiten kan geven voor werkruimte en huisvesting van een dergelijke commissie en dat tegen een echt Frans matsprijsje.

*
http://www.eenvandaag.nl/weblogs/post/32890

Kennelijk hebben alle volksidioten zich in Brussel verzameld. Hoe noemen ze zich? EU parlementarieërs. Proletariërslijk meer van toepassing. De een lalt en de ander bralt.

En dan dit. Heren ga naar de kleuterschool, daar kun je leuteren zoveel je wilt, maar spaar ons die belastingcenten.

Ze verdienen dan ook maar zo'n 9000 euro per maand.

Derk, in het artikel waarnaar je verwijst is sprake van een commissaris, niet van parlementariërs.

Nou en?

Dat betekent dat in de EU het parlement, ook na het Verdrag van Lissabon, geen "wetgevingsinitiatieven" kan nemen, in lidstaten-taal: geen wetsvoorstellen kan indienen (wetten heten in de EU verordeningen, vandaar...). Vroeger werd het corpus van de "wetten" zelf ook niet door het parlement geschreven, maar door de Raad. Theoretisch doen beide dat nu meestal min of meer samen, maar eigenlijk wordt de tekst normaliter voorbereid, zoniet geschreven, door apparatsjiks van de Commissie, die zelf nog eens de commissarissen kunnen manipuleren, daar dezen, uit een lidstaat in de EU gedropt, gewoonlijk nul komma niets begrijpen van hun nieuwe taak en de wijze waarop het apparaat functioneert.

Nou en?

Dat verklaart waarom het stikt van de absurde regeltjes in de EU: de eigenlijke wetgevers zijn een stel bureaucraten, en als je weet dat er ongeveer 20 000 lobbyisten in Brussel rondlopen, voor een apparaat dat in Brussel, Luxemburg en Straatsburg niet eens dubbel zoveel ambtenaren telt, waaronder secretaresses, vertalers, en boekhouders, dan weet je dat er per leidinggevend ambtenaar véél mensen door Brussel sluipen die erop uit zijn, de normen van hun eigen firma of multinational in de EU-regelgeving te laten opnemen.

Natuurlijk is er geen sprake van corruptie. Alleen van gezamenlijk bidden of zo, als je dat wil geloven.

Slotsom: wij hebben niets te vertellen.