De paradox van Haïti
 

Voor de VRT kunnen de tienduizenden doden in Haïti in ieder geval de pot op: vanmiddag op het 13 uur journaal na meer dan 5 minuten geleuter over de verontrusting over 'drie Belgen' die er eventueel zouden kunnen omgekomen zijn, ben ik naar BBC World overgeschakeld.
De boodschap is duidelijk: enkel het eigen volk onder de kerktoren telt echt mee. Die zwartjes niet echt.
Denk ook eens aan de aardbeving in Pakistan van een aantal jaren geleden: 80.000 doden en het nieuws begon tien minuten over een brand hier ten lande waarbij iemand zijn been had gebroken.

Wat is mijn punt?
Ik sta perplex van de interne tegenstellingen die de VRT nieuwredactie etaleert: In gevallen zoals die hierboven vermeld, tonen ze een enorm en schokkerend misprijzen voor de derde wereld en in andere gevallen zijn ze zo politiek correct als de pest en wordt elke scheet die ten voordele van bv. de economische vluchtelingen die hier hun fortuin komen zoeken - i.v.p. er in eigen land iets van proberen te maken - met schijnbare passie en zonder nuance in beeld gebracht.
Ziet men dan niet dat deze tegenstellingen niet kunnen? Je kunt niet enerzijds respect vragen voor die mensen in een 'Belgische' context en anderzijds enorme rampen in verre landen als nieuws van tweede categorie kwalificeren.
Ik stoor me al lang aan dat poco-gedoe, maar 800.000 zwarten laten afslachten in onze ex-kolonie zonder dat iemand hier er zich over kwaad gemaakt heeft of ingrijpen geëist: dat stoorde me nog veel meer. Voor mij was 1994 dan ook de begrafenis van multicultureel links.

Het lijkt me begrijpelijk dat ze aandacht besteden aan de belgen in het gebied. Het is toch een Belgische zender met Belgische kijkers. Die kijkers zijn ongerust over mogelijke kennissen en familie. Dat heeft voor mij niets met misprijzen voor de derde wereld te maken. Ik heb verder nog geen graten gezien in hun berichtgeving over de toestand daar.

2

Dat men over Belgen in het gebied bericht, is niet meer dan normaal. We zijn nu eenmaal Belgen en het is logisch een bijzondere betrokkenheid met hen te voelen. Met de tsunami berichtgeving was het net hetzelfde. Objectief gezien onevenredig veel berichtgeving vanuit Thailand (waar veel westerse toeristen zaten) en zeer weinig over Atjeh (Indonesië), waar het leeuwendeel van de doden te betreuren viel. Maar ik vind niet dat daarover veel te verwijten valt.

Wat me wel mateloos stoort is de keuze van de 'nieuwsthema's' op zulke rampmomenten. Het hebben over de aardbeving in Haïti, maar daarna evenveel tijd besteden aan mannen die tegen een balleke schotten of één of andere boerenveldrit waar niemand wakker van ligt. Of weer eens het 'orakel' Vermassen dat tien minuten gissingen mag doen. Dat vind ik pas schandalig en van weinig respect getuigen voor de aardbevinf-slachtoffers !

Voor 1 keer kijk ik veel naar CNN. Omdat ze veel aandacht besteden aan Haiti, niet bijzonder veel aan de Amerikanen daar, maar aan de ganse situatie.
Natuurlijk zal er in de berichtgeving in elk land aandacht gaan naar de eigen landgenoten in Haiti, dat is ook zo in de pers in Italie, Frankrijk, Taiwan enz, maar de rest van de ramp komt meestal ook aan bod.

De vrt heeft geen ( gelukkig ) geen opvoedende taak meer, ze moet haar klanten bedienen en die willen geen uren naar het leed van een ander kijken...

In mijn jonge jaren stoorde dit mij ook, nu ik zelf wat ouder ben interesseert een ver van mijn bed show me ook heel wat minder..

Gelukkig voor de Aziaten waren er westerse doden, anders haalden ze prime time nog niet eens met hun tsunami..hyprocriet mischien maar dit is altijd zo geweest..

Tjah, als ze elke dag een kwartier berichten over het leed van miljoenen mensen dan noem je ze sensatiezoekers. Doen ze dat niet dan is het misprijzend.

de families van het 100tal belgen toch

de rest van de kijkers stelt mi ook een objectiever verslag op prijs, niet ?

Tja, ik vind toch dat ik genoeg geinformeerd ben. Het land ligt in puin, er zijn massaal veel doden. Kans op infecties stijgt en de onrust neemt toe. Militairen zullen nodig zijn om de radeloze bevolking in toom te houden. De opbouw zal lang duren en de 500 miljoen die Europa geeft is een lachertje als je ziet hoeveel geld er nodig is.

Dat is geen item waard van 10 minuten in het journaal want dan verval je gewoon in het tonen van het ene gruwelijke beeld na het andere. Daar heeft niemand behoefte aan. We weten dat het afschuwelijk is voor die mensen, het is niet nodig om de nieuwskijker met een trauma op te zadelen omdat er hier blijkbaar een aantal bloeddorstigen zijn die graag geamputeerde ledematen zien of mensen die koelbloedig op straat neergeschoten worden omdat ze aan het plunderen zijn.

Zo heb ik het nog niet bekeken. Bedankt voor dit nieuwe inzicht.

Bedankt. Ik wou gewoon benadrukken dat overtuigingen consistent moeten zijn en moeten passen in een breder kader.
Een houding waarbij de behandeling van derde wereldburgers aan de ene kant als de ultieme morele maatstaf wordt gepromoot maar waarbij aan de andere kant er nauwelijks aandacht aan wordt besteed - behalve als we er een amusante show rond kunnen bouwen - mist duidelijk 'interne logica'.

Maar goed, dat is niet enkel op de redacties het geval. Neem nu Willy Claes, zijn geval zegt alles: hij heeft er persoonlijk voor gezorgd dat alle Belgische para's én alle andere blauwhelmen uit Rwanda werden teruggetrokken in 1994, zodat de genocide vrij spel kreeg.
Is hij daarvoor moeten aftreden? Neen, het was immers maar zwart bloed dat hij aan zijn handen had kleven. Maar een paar miljoen frank smeergeld van Augusta: ja, DAT is belangrijker dan 800.000 Afrkanen. Daarvoor moest hij wel aftreden...
Maar het zijn wel dezelfde linksen die toen maandenlang deden alsof Afrika niet bestond, die ons na de genocide weer het een na het andere schuldcomplex probeerden aan te praten in onze verhouding tot de derde wereld. Wie MO* magazine, bijlage van Knack, ooit heeft doorgebladerd, weet wat ik daarmee bedoel.