De directie van Opel heeft gefaald. Tijd voor een nationalisatie van de fabriek
 

Persbericht Opel
woensdag, 20 januari 2010 23:17 |

Persbericht 20 januari 2010



De directie van Opel heeft gefaald. Tijd voor een nationalisatie van de fabriek



De actie van de Opel-arbeiders verdient onze volle steun. De werknemers van Opel hebben zo lang als het maar mogelijk was ‘verantwoordelijkheidszin’ getoond. Het is echter de directie van Opel die een manifest gebrek aan verantwoordelijkheidszin aan de dag legt. Zij kan aan de Antwerpse fabriek –en bij uitbreiding de Europese fabrieken – geen toekomst bieden. Zij brengt geen innovatie. Zij respecteert de sociale spelregels niet. Zij tracht het beste in de mens, de solidariteit, te breken. Zij weigert bovendien de wagens te bouwen die de wereld nodig heeft, namelijk milieuvriendelijke wagens.





De strijd om Opel Antwerpen gaat over meer dan het redden van jobs alleen. De strijd gaat ook over de vraag welke economie we willen, en over het op een maatschappelijk verantwoorde manier aanwenden van technologische innovatie. Hij heeft ook de industriële toekomst van België en Vlaanderen tot inzet. Het is daarom niet enkel een strijd van de arbeiders van Opel alleen, maar van ons allemaal, en verdient daarom een breed sociaal en politiek front.



De auto-industrie is in de afgelopen honderd jaar een belangrijke motor geweest van zowel tewerkstelling als van technologische innovatie. Dat zal de komende decennia zo blijven. Het tijdperk van de fossiele brandstoffen loopt ten einde. We staan voor een industrieel-technologische revolutie. Het kan niet de bedoeling zijn dat België zich in die context een belangrijke troef, namelijk een uitstekend gelegen ultraproductief en flexibel assemblageplatform, uit handen laat slaan. Opel Antwerpen is geen steenkoolmijn maar een wissel op de industriële toekomst van België. Alleen daarom al is het sluiten van de fabriek geen optie.



Daarom is het nu tijd voor een kordaat overheidsingrijpen: de Vlaamse regering moet de fabriek overnemen en heroriënteren naar een ecologische en duurzame autoproduktie. Zonder Opel als het moet.



De Vlaamse en Belgische belastingbetalers hebben de fabriek in Antwerpen al dubbel en dik betaald door de overheidssteun die de afgelopen decennia naar het bedrijf ging. Het is onze fabriek!



SP.a Rood steunt voluit de acties van de vakbonden (afsluiten parking, opbouwen oorlogsbuit, morgen misschien de volledige staking en bezetting). Samen met de blokkades van de vestigingen van Inbev tonen zij dat de mensen niet meer lijdzaam willen toezien hoe zij worden afgeslacht.



SP.a Rood verwacht van de SP.a dat ze nu voluit gaat voor het behoud van Opel Antwerpen en dat ze de strijd van de arbeiders van Opel politiek vertolkt. Van SP.a parlementsleden verwachten we nu dat ze het rechtse taboe rond overheidsinmenging aan de kaak stellen. Het zijn niet de socialisten die Opel Antwerpen in gevaar brengen met ideologische dogma’s. De rechterzijde doet dat wel: door vast te houden aan het dogma dat alleen maar de private sector auto’s kan, mag en zal bouwen, en dat overheidsgeld –ons belastinggeld – alleen maar een rol kan spelen in het lokken van private investeerders. Het lot van Opel Antwerpen dreigt daardoor te worden beslecht in de hoofdkwartieren van buitenlandse multinationals.

Overheidsinmenging is er in de Verenigde Staten en Duitsland op massale schaal. General Motors in de VS en Opel in Duitsland werden de facto genationaliseerd. Anders was er van GM nu al geen sprake meer geweest. De vraag is dus niet of overheidsinmenging in de auto-industrie te verantwoorden is. Ze is een feit, en ze is noodzakelijk. De vraag is welke doelen ze moet dienen: het redden van private aandeelhoudersbelangen of een sociale en ecologische auto-industrie? De private sector heeft sedert de lancering van de T-Ford in 1908 honderd jaar de kans gekregen om die uit te bouwen en is daar niet in geslaagd.



SP.a Rood brengt morgenochtend 21 januari een solidariteitsbezoek aan Opel Antwerpen.





Erik De Bruyn

Woordvoerder SP.a Rood

http://noodaanrood.sparood.be

Het ziet er naar uit dat de Vlaamse 'auto-industrie', helaas, dezelfde weg opgaat als de Waalse metaalindustrie indertijd. Hoeveel jobs zijn er nu al in totaal gesneuveld in de automobielsector in Vlaanderen?

Tja, en zo ziet men maar.

dan zou ik eerder pleiten voor een tijdelijke nationalisering, met het oog op een latere verzelfstandiging en blijvend hoofdkwartier in België van de aldus gecreëerde nieuwe onderneming.

Maar opnieuw: het zal concreet zeer moeilijk zijn.

Op het VRT-nieuws meldde men dat in 1995 nog 33 000 Belgen in de autofabrieken werkten. Dat zijn er nu nog 13 900 :?

Dat fabriekske zal lang leven als het genationaliseerd wordt.
Wat zal het dan moeten produceren?

Die man van Volvo legde duidelijk de vinger op de reden waarom Antwerpen gesloten wordt en niet een Engelse, Spaanse of Duitse Opelfabriek:
De Belgische markt is de kleinste, een locale sluiting doet verkoopcijfers dalen op die markt en vermits België de kleinste is=> de minste schade voor GM.

Triestig. Maar niet helemaal onbegrijpelijk. Vier jaar geleden woonde ik een voordracht bij van een Indiër, Harvard economist van vorming, en een erkende autoriteit op het vlak van de internationale economie en investeringen. De man was uitgenodigd door een bepaalde club in België. Toen reeds zei dit heerschap dat de auto-assemblage in België volkomen voorbijgestreefd was. En dat, vroeg of laat, zelfs als we zouden subidiëren, deze sluitingen onvermijdelijk zouden zijn en dat deze ons als een boomerang in het gezicht zou slaan.

Misschien bleek hij een waarzegger.

Belgie heeft zijn concurentiekracht verspeeld de laatste decennia, zo eenvoudig is dat. Maar wist onze Indier ook te vertellen, wat we dan wel moesten gaan doen ?

Ja dat wist hij wel degelijk. Het is me dan ook bijgebleven omdat de man zeer bezielend overkwam. En dat maakte de voordracht dan ook interessant.

Hij poneerde dat België, vermits het geen eigen grondstoffen had, zicn zonder aarzelen moest toeleggen op de spitstechnologie. Dat de overheid daar zonder twijfel sommen moest voor vrijmaken indien nodig. En dat men af moest van de vooroordelen mbt het technisch onderwijs; dat universiteiten het voortouw moesten nemen in zo'n klein land om interdisciplinair wetenschapelijk samen te werken en de Belgische jeugd in die richting moest duwen. En dat de tijd van de 'zware' industrie definitief voorbij was, voor wat betreft de werkverschaffing.

Vlomse vlaggen voor "Vlaanderen Vlagt". ;-)

Zowat dezelfde conclusie, die Europa, een tiental jaren ook al voor zichtzelf had getrokken. Ipv spitstechnologie, gebruikte men wel innovatie. Maar van alle goede voornemens, toen overeengekomen, is niet veel in huis gekomen.
Integendeel. De kwaliteit van ons onderwijs is sindsdien achteruit gegaan. En de technische richtingen hebben nog nooit zo weinig succes gehad. Aan de richtingen te zien, die men tegenwoordig volgt, zou men wel denken dat Belgisch toekomst gemaakt gaat worden door psychologen, advocaten en pol en soccers. Maar zie deze toch niet veel bijbrengen tot de algemene welvaart.
Komt daarbij vreemd over uit de mond van een Indier. Heb eerder den indruk dat de spitstechnologen van de toekomst in India moeten gezocht worden.
Maar ja, hij heeft wel gelijk. Het is ofwel onze welvaart behouden, en op bepaalde domeinen iets meer realiseren dan de rest van de wereld, ofwel langzaam ten onder gaan (proces dat mi nu bezig is - nationalisaties kunnen dit alleen maar versnellen).

De kredieten aan de universiteiten werden zwaar teruggeschroefd, de laatste jaren: wetenschappellijk onderzoek lijkt een "luxe" te zijn in dit land.

Ik spreek nu wel over 4 jaar geleden, maar de man draaide toen al een geruime tijd mee in de internationale business. Want hij was, ei zo na, niet komen opdagen wegens gebrek aan tijd. Hij deed dit uiteindelijk toch, maar alleen maar om de club plezier te doen.

i.p.v. geld te steken in voorbijgestreefde industrieen zouden we beter naar de toekomst kijken en geld pompen in nieuwe technieken en technologie. De overheid heeft geen toekomstplannen, ze blijft achter zich kijken en ziet zelfs niet verder dan de dag van vandaag.

Hoe lang zal 't leven als 't niet genationalizeerd wordt? Tot in juni.

Aanstekers om de belgische vodden op te stoken :-)

De socialisten trekken het zich zo hard aan dat ze vandaag collectief uitblonken door hun afwezigheid tijdens het debat in de kamer, wat trouwens ook proffessor Devos opmerkte.
Ook Linda Dewin kreeg het daaover aan de stok met een geiriteerde Bruno Tobback.

Heel die discussie was werkelijk om van te snoepen, zeker toen Devos Tobback publiek te kakken zette. :lol:

De Bruyn zegt grotendeels hetzelfde als N-SA.



N-SA actie aan de poorten van Opel: eis tot nationalisering

Sorry, maar zo visionair is dat niet, als ge een beetje uw gezond verstand gebruikt weet ge dat gewoon.

Onze arbeiders en techniekers, zijn ongetwijfeld heel goeie, want voor die loonkost mag dat ook.

Maar nen auto in mekaar zetten en zeker ne middenklasser als ne opel kunnen ze in Korea ook en veel goedkoper, Voor de Volvo`s in Gent ligt dat misschien nog iets anders, daar ligt de kwaliteitseis, nog iets hoger en zitten r ook nog een hoop inovatieve snufjes in. Maar ook ne Volvo kan hier verdwijnen, en elders gemaakt worden.

Wat kan hier dan wel nog gemaakt, worden, dat waar we goed in zijn , inovatieve, ingewikkelde dingen, waar even uw verstand voor moet gebruikt worden, om het te ontwikkelen en het te assambleren.

in elk geval laat ons hopen dat die mensen rap iets anders kunnen doen, want het moet gezegd, ze hebben zich sterk gehouden tot het laatste moment, Dat de Vlaamse Regering misschien maar eens rap met de Chinezen en Indiers gaat klappen, ... een fabriek en goed werkvolk in Europa, ... schept misschien mogelijkhede, en het zo ne goeie schup in de but van de GM directie zijn....

Meer dan 20 jaar geleden, toen GM- plan1 gesloten werd, werd ons door toenmalige CEO verkondigd dat GM op langere termijn volledig uit West-Europa zou vertrekken. Want dat Europa te veel regels heeft en dat het voor bedrijven onhoudbaar wordt om vanuit West-Europa te blijven concurreren met de Japanse bedrijven.
Diezelfde man verkondigde ook dat als de vakbonden in het westen zich niet aanpaste en niet stopte met steeds een hogere levensstandaard te eisen voor de arbeiders en bedienden, alles als een boemerang in zou terugkomen.

Hij zei droogweg, dat men in het westen de keuze zou krijgen, of de grote bazen terug baas, of de grote bazen zouden de werknemers behandelen als wegwerpproducten. Want een bedrijf bestaat om winst te maken en niet om de levenstandaard van zijn arbeiders te verbeteren.

Hij gaf toen ook duidelijk te verstaan, dat de vakbonden maar eens moest leren dat ze niet in een communistisch land leven waar de arbeid voorrang heeft op de winst. En dat als bedrijven winsten kunnen maken zonder arbeiders of bedienden zij er niet aan kunnen en mogen twijfelen al het overbodige personeel uit de bedrijven te verwijderen.
Binnen het kapitalisme heeft winst voorrang op arbeid. En hij zette toen slechts een kleine 5000 mensen zonder werk en sloot GM-plan 1



Het enige politieke antwoord dat men tot nu toe heeft gegeven op deze man zijn uitspraken, is steeds meer steun en voordelen voor de bedrijven en dit alles op de rug van de werknemers.