Politics.be - De gemediatiseerde dictatuur van caritas

Politics.be (https://forum.politics.be/index.php)

- Links (https://forum.politics.be/forumdisplay.php?f=11)

- - De gemediatiseerde dictatuur van caritas (https://forum.politics.be/showthread.php?t=134143)

De gemediatiseerde dictatuur van caritas

Citaat:

Natuurrampen bestaan niet

Natuurrampen bestaan niet
vrijdag 22 januari 2010Auteur: Hoe erg de gevolgen van een aardbeving zijn, hangt niet alleen af van het noodlot. STEFAAN DECLERCQ onderzoekt de diepere oorzaken van de ellende in Haïti en schetst enkele structurele oplossingen.

Een partnerorganisatie van Oxfam-Solidariteit in Latijns-Amerika daagde ons enkele jaren geleden uit met de provocatieve stelling dat 'natuurrampen niet bestaan'. Natuurfenomenen zoals overstromingen en aardbevingen zijn er altijd geweest maar het aantal slachtoffers stijgt. En daar speelt menselijk handelen of falen een zeer grote rol. Hoeveel slachtoffers er bij een ramp vallen, is vaak een gevolg van politieke keuzes.

Het verhaal van de rijst in Haïti illustreert welke impact een neoliberaal beleid kan hebben: 20 jaar geleden was Haïti vrijwel zelfvoorzienend. In 1995 verlaagden ze de invoerheffing op rijst onder druk van het IMF en de Wereldbank van 50 naar 3procent. Daarop stortte de eigen productie in. Nu wordt 80procent van de rijst ingevoerd. 60.000 mensen verloren hun werk en 10procent van de bevolking is nu afhankelijk van buitenlandse voedselhulp, terwijl de neoliberale macro-economisten juichen, want de wereldhandel groeit.

De achterblijvende landbouwers dreven de exploitatie van hun kleine perceeltjes op. Het totaal gebrek aan milieubeleid werkte een massale ontbossing in de hand, waardoor Haïti nu een enorm erosieprobleem kent. De kwetsbaarheid van mens en natuur is compleet.

'Failed states'

Vandaag beperkt de overheid in vele ontwikkelingslanden zich tot het garanderen van een stabiele omgeving voor buitenlandse investeringen. Sommige landen worden hoe langer hoe meer overgelaten aan de georganiseerde misdaad die doorvoerkanalen zoekt voor de handel in drugs, vrouwen, organen en andere lucratieve 'goederen'. Haïti, maar ook Guatemala, is hiervan een goed voorbeeld. Al te gemakkelijk wordt dan gesproken van 'failed states' om zo alle schuld in de schoenen van de lokale overheid te schuiven.

Uiteraard hebben ook despoten zoals de vroegere dictator Jean-Claude Duvalier boter op hun hoofd. Hij vergaarde meer dan 900 miljoen dollar, meer dan de toenmalige buitenlandse schuld van Haïti. Maar nadat hij in 1986 verdreven werd, heeft Frankrijk hem wel gastvrij onderdak verleend met zijn 'spaarcenten'. 22procent van het overheidsbudget gaat vandaag naar de betaling van interesten op de buitenlandse schuld.

In die omstandigheden is het dan ook niet verwonderlijk dat de lokale overheid volledig machteloos staat wanneer zich een grote ramp voordoet. Een aardbeving van 7 op de schaal van Richter zal in elk land dodelijke slachtoffers maken, maar het is duidelijk dat er minder doden zouden vallen in Tokio dan in Port-au-Prince. Japan is immers voorbereid, er zijn veel meer middelen en de overheid functioneert.

Kijk naar Cuba

Wereldwijd moeten lokale en nationale overheden dringend versterkt worden, de staat moet haar verantwoordelijkheid kunnen opnemen tegenover de bevolking. Dat impliceert dat met eigen middelen én met ontwikkelingsgeld waar het nodig is, in de eerste plaats lokale overheidscapaciteit moet opgebouwd worden voor preventie, voorbereiding, eerste hulp en rehabilitatie. Dat zelfs arme landen dit kunnen waarmaken, wordt in elk orkaanseizoen bewezen door Cuba, het buurland van Haïti.

Deze problemen en het hele ontwikkelingsvraagstuk kunnen niet opgelost worden met ontwikkelingshulp alleen. Mensenrechten, inclusief sociaaleconomische rechten en het recht op veiligheid en hulp in geval van crisis moeten het uitgangspunt zijn van het beleid. Niet het recht van de aandeelhouder om winst te maken.

Op korte termijn heeft Haïti hulp nodig, veel hulp. Maar tegelijk moet er gewerkt worden aan preventieprogramma's, waarschuwingssystemen, een betere ruimtelijke ordening en een betere voorbereiding op noodsituaties. Overheden moeten vooral terug greep krijgen op de globalisering; ze moeten de mogelijkheid en de middelen hebben om aan duurzame ontwikkeling te werken.

STEFAAN DECLERCQ Wie? Algemeen secretaris van Oxfam-Solidariteit. Wat? Dat Haïti een puinhoop is, is niet enkel de schuld van wanbeleid en een aardschok. Waarom? Het IMF heeft de lokale economie mee kapotgemaakt.

Citaat:

De gemediatiseerde dictatuur van caritas

Terwijl de andersglobalistische en andere sociale bewegingen zoals de vakbonden reeds tien jaar proberen om de groeiende kloof tussen rijk en arm op de wereld te verminderen via strijdpunten zoals de Tobintaks, Financiële Transactie Taks, fair trade en volledige schuldkwijting proberen allerlei rijke weldoeners en popzangers ondersteund door de verpletterende entertainment machine van vooral de visuele media deze strijd tegen de armoede, uitbuiting en sociale ongelijkheid te dempen in een bad van sentimentele caritas.

Voor de eindejaarsfeesten werd in Vlaanderen alles beheerst door de “Music for Life” kampanje die als een pletwals elk debat over structurele veranderingen onmogelijk maakte (en het is altijd meegenomen als citymarketing). Hoe meer lol aan het glazen huis hoe meer geld voor malaria. The dj saved my life. Meedoen is inderdaad belangrijker dan winnen. Wie niet mee is, is ook niet gezien.

Alleen door mee te doen schaarde men zich bij de goede mensen. De mensen van goede wil. Door de dominantie van de media is het in zulke tijden onmogelijk om kritisch aan het woord te komen.

Er wordt geen woord vuil gemaakt aan de economische almacht van de medicijnenmultinationals die bepalen wie op de wereld toegang krijgt tot bepaalde medicijnen en wie niet, wie blijft leven en wie niet.

Voor de steunacties voor Haïti beleven we nogmaals hetzelfde: een leuke avond gelardeerd vol BV’s, inspelend op de sentimenten van het grootste deel van de bevolking. Niet nadenken, gewoon geld storten. Elke sociale strijd wordt op die manier herleid tot charitatief engagement.

Natuurlijk is het prachtig dat zoveel mensen hun hart laten spreken, en natuurlijk verschaffen deze acties vooral een saamhorigheidsgevoel, een gemeenschapsgevoel, een bindend element dat mensen samenbrengt.

Daar is op zichzelf niets tegen. Er valt aan de mensen die geven ook niets te verwijten. Maar het is even schrijnend om te moeten beseffen dat de toekomst van de armsten op de planeet in handen ligt van de entertainmentindustrie. Dat de toekomst van uw en hun kinderen, of ze medische verzorging, medicijnen, onderwijs zullen krijgen, in handen ligt van het draaien van genoeg plaatjes of het feit of het 1212 lied van Natalia en Gabriel Rios een hit wordt of niet.

Deze gemediatiseerde dictatuur van het charitatieve engagement brengt echter geen fundamentele zoden aan de dijk. Omdat het structureel geen enkele verandering wil en wenst aan te brengen in de onrechtvaardige sociale verhoudingen in de wereld. Het invoeren van een mondiale Tobintaks of een Financiële Transactie Taks maakt een fiscale herverdeling mogelijk van rijk naar arm.

Rechtvaardige handel, dus niet het recht van de sterkste hetgeen wij de vrije markt of liberalisering van de wereldhandel noemen, zal bijdragen aan de mogelijkheden van volkeren in het Zuiden om hun eigen lot en toekomst in eigen handen te nemen en stabiele samenlevingen op te bouwen. Nu vernietigen we onder het mom van globalisering waardoor ze gedwongen worden te liberaliseren en te privatiseren, waardoor vooral de zwakkeren steeds minder toegang hebben tot kollektieve publieke voorzieningen zoals onderwijs, cultuur en gezondheidszorg. Dan schreeuwen we in koor, met als leidende kapelmeester Karel De Gucht, moord en brand over “onbekwaamheid” en “corruptie” en enkele keren per jaar dompelen we ons onder in een kollektieve roes van charitatief engagement waarna we overgaan tot de orde van de dag.

Natuurlijk zullen NGO’s met deze gelden zoveel mogelijk mensen proberen redden, onderdak bieden, noodhulp, dringende medische verzorging. Maar intussen kan een land als Haïti haar eigen bevolking niet meer voeden want de lokale markten en dus kleine boeren worden vernietigd door de dumping van goedkope Amerikaanse rijst. Horen we Obama daar iets over zeggen? Over de uitbuiting in de “sweatshops” vooral gepromoot door de democraat Clinton geen woord.

Eerst Haïti decennialang plunderen en dan met een beschuldigende vinger naar een onbestaande overheid wijzen.

Indien we echte “bridges over troubled water” willen bouwen en de ontwikkelingslanden kansen geven om zichzelf uit het moeras te trekken moet de sociaal-economische structuur van de wereldhandel veranderen. Echte “change” dus. Maar daar liggen de media en de entertainmentindustrie niet wakker van. Of misschien juist wel? En weten we intussen al hoeveel CEO’s en bankdirecteurs hun bonussen hebben afgestaan aan 1212? Misschien een idee voor een wervelende televisieshow: “Bonussen voor Haïti”? Maar dat is weer een heel ander debat. Of toch niet?

Intussen worden de werknemers van Opel Antwerpen in naam van de winstmaximalisatie van de aandeelhouders zonder pardon op het asfalt gegooid. Want zowel in Haïti als in Antwerpen is het brutale kapitalisme baas. En we gaan dit niet stoppen door entertainment en caritas. Maar alleen door solidariteit en strijd. Door solidaire strijd.

Omdat een andere wereld mogelijk is,

Eric Goeman
Woordvoerder Attac Vlaanderen
[email protected]
http://www.vl.attac.be

Slavoj Zizek - Against Charity
http://www.youtube.com/watch?v=bzKJaKpig74
If we can pour billions of dollars into the global banking system in a frantic attempt at financial stabilization, why has it not been possible to bring the same forces to bear in addressing world poverty and environmental crisis?

Bij deze is dan ook de cirkel rond; alle politieke ideologieën zijn begonnen met deze ramp te kapen voor het duidelijke bewijs dat hun ideologie 'klopt'. 't is des menselijk; iedereen wilt deze ramp een volgende keer 'vermijden' en daarom gaan ze 'goede advies geven' en 'analyseren' wat er in het verleden verkeerd is gegaan. In datzelfde proces wordt dan deze ramp verweten aan zij die niet akkoord gaan met deze analyse. Sommige menselijke tendensen zijn universeel.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian (Bericht 4557666)

If we can pour billions of dollars into the global banking system in a frantic attempt at financial stabilization, why has it not been possible to bring the same forces to bear in addressing world poverty and environmental crisis?[/b]

Dat is nogal eenvoudig; een dollar in het banksysteem is niet hetzelfde als een dollar uitgeven aan wereldarmoede - zeker niet als deze dollar gebruikt wordt om voorafgaande geldcreatie te counteren (en dus de reserves van banken aan te vullen). De dollar in het banksysteem shift geen resources (die shift is daarvoor al gebeurd), de dollar uitgeven aan 'armoede' en 'milieu crisis' doet dat wel. Dat is een vrij logisch verschil, dat elke econoom hem kan uitleggen als hij gewoon een mailtje zou sturen.

Waarom hij dat niet doet; geen idee.

En dan is de evidente opmerking nog niet gemaakt: er zijn inderdaad al miljarden uitgegeven aan ontwikkelingshulp. Daar is inderdaad iets misgegaan. De ideologieën hebben de analyses al klaar. Dus ook daar weet hij alle verschillende antwoorden op (of kan daar heel eenvoudig aan geraken).

Citaat:

Maar intussen kan een land als Haïti haar eigen bevolking niet meer voeden want de lokale markten en dus kleine boeren worden vernietigd door de dumping van goedkope Amerikaanse rijst.

Deze claim - die ook door liberalen vaak gemaakt wordt - vind ik altijd interessant: 'de bevolking kan zich niet voeden omdat er goedkopere rijst is dan er anders had geweest.' Euhm, say what again?

Oke; er is concurrentie (van goedkopre rijst) waardoor bepaalde rijstboeren zullen moeten veranderen van job. Ok. Dat is waar. Waarom volgt daaruit dat de bevolking in zijn geheel geen eten meer heeft? Ze geven zelf toe dat er 'goedkopere' rijst is; waar is het probleem voor de bevolking in zijn geheel?

Of zou er toch iets meer aan de hand zijn, dan simpelweg 'goedkope rijst'? Zoiets als; de afwezigheid van een sociaal en economisch weefsel dat verandering kan opvangen?

Zizek zijn economische terminologie is wel wat ouderwets, he. Oliebedrijven & dergelijke verdienen interest (en profit), geen rent.

Interessant dat Brazilië een onvoorwaardelijk basisinkomen heeft. Dat moet ik eens bekijken. (Spijtig dat het nog niet geheel is ingevoerd.) 't is mij wel niet duidelijk; is Zizek nu een kapitalisme met basisinkomen aan't steunen, of was het simpelweg een voorbeeld?

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey (Bericht 4557892)

Voedselveiligheid betekent ook dat je voor je eigen voedsel kan instaan in tijden van nood. Als eiland is dat nog belangrijker. Een veld is veiliger dan een supermarkt met geïmporteerde produkten.

Ook in bv. Honduras zijn lokale rijstboeren verdwenen door dumping van goedkope rijst uit de VS, zelfs onder de naam van 'hulp'. Eens die situatie van afhankelijkheid is bereikt kan er niet zo gemakkelijk terug gegaan worden naar een lokale productie, want zowel (zwakke) overheden als banken financieren dit niet. Die zien liever pantages in handen van buitenlandse corporaties.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen (Bericht 4558048)

Voedselveiligheid betekent ook dat je voor je eigen voedsel kan instaan in tijden van nood. Als eiland is dat nog belangrijker. Een veld is veiliger dan een supermarkt met geïmporteerde produkten.

Ik heb het helemaal niet over dat concept gehad (net zoals dat concept nergens in de tekst wordt gebruikt als argument), dus de relevantie van uw opmerking (op mijn opmerking) is nihil.

Alhoewel ik niet zou zeggen dat 'een veld veiliger is dan een supermarkt'. Dat kan, maar daar is geen enkele a priori of waarschijnlijkheidsreden voor.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen (Bericht 4558048)

Ook in bv. Honduras zijn lokale rijstboeren verdwenen door dumping van goedkope rijst uit de VS, zelfs onder de naam van 'hulp'.

Alweer: sommige mensen hebben goedkoper voedsel: waar is het algemene probleem, eerder dan het belang van een bepaalde belangengroep extrapoleren als het belang van de gehele samenleving?

Citaat:

Eens die situatie van afhankelijkheid is bereikt kan er niet zo gemakkelijk terug gegaan worden naar een lokale productie, want zowel (zwakke) overheden als banken financieren dit niet. Die zien liever pantages in handen van buitenlandse corporaties.

zoals u hier dus doet. Het punt is dat er geen noodzakelijke reden is om terug te gaan naar lokale productie, tenzij daar een comperatief voordeel in is.

Het punt is: als er dan toch goedkoop voedsel binnenkomt, waarom kan er dan niet veranderd worden naar productievere zaken, om te kunnen ruilen? Hoe komt het dat die samenleving 'kapot' gaat door het goedkoper voedsel? Goedkoper, he. Ze moeten er minder voor geven en hebben dus meer geld voor iets anders... Dat zomaar als reden naar voren schuiven als 'de' reden voor de armoede in de samenleving, is simpelweg onzinnig. Bijkomende redenen zijn hiervoor noodzakelijk.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen (Bericht 4558048)

Die afhankelijkheid is dan ook een bepaalde vorm van rente voor de multinationals, wat dan ook de machtsposities tussen de spelers verder polariseert. Zizek sloeg nagels met koppen te stellen dat liefdadigheid eerder nog de situatie bestendigt dan ze te veranderen.
Zelfs Monsanto durft het aan zichzelf te presenteren als een positieve factor in de voedselbedeling, het cynisme van dit denken kan zeer ver gaan.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian (Bericht 4558079)

De lage prijs van die geïmporteerde rijst is een tijdelijke situatie. Eens de lokale markt kapot stijgt de prijs terug van de geïmporteerde rijst. en aangezien je die lokale markt niet gemakkelijk kan wederopbouwen ben je slechter af dan daarvoor.

Liefdadigheid als principe zou ik echter niet willen verwerpen, integendeel. Zijn 'liefdadigheid' en 'solidariteit' uiteindelijk niet aan elkaar verwant? Een sociaal systeem kan niet bestaan louter uit egoïstische individuen die slechts het eigenbelang zoeken. 'Empathie' is niet te reduceren tot een vorm van egoïsme. We zijn individu maar tevens 'mensheid' of deel van het leven.

'Only life is important' herrinner ik me uit een komische SF film...met Bruce Willis nog wel.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey (Bericht 4558069)

Ik heb het helemaal niet over dat concept gehad (net zoals dat concept nergens in de tekst wordt gebruikt als argument), dus de relevantie van uw opmerking (op mijn opmerking) is nihil

Ik probeerde te argumenteren hoe 'goedkope rijst' en 'armoede' aan elkaar gerelateerd kunnen zijn aangezien u schreef

Citaat:

'de bevolking kan zich niet voeden omdat er goedkopere rijst is dan er anders had geweest.' Euhm, say what again?

Het concept 'voedselveiligheid' is niet naast de kwestie.

De praktijk

Citaat:

Thirty years ago Haiti imported no rice. Today Haiti imports nearly all its rice. Though Haiti was the sugar growing capital of the Caribbean, it now imports sugar as well. Why? The US and the US dominated world financial institutions – the International Monetary Fund and the World Bank – forced Haiti to open its markets to the world. Then the US dumped millions of tons of US subsidized rice and sugar into Haiti – undercutting their farmers and ruining Haitian agriculture. By ruining Haitian agriculture, the US has forced Haiti into becoming the third largest world market for US rice. Good for US farmers, bad for Haiti.

Uti bovenstaand artikel

Citaat:

Deze gemediatiseerde dictatuur van het charitatieve engagement brengt echter geen fundamentele zoden aan de dijk. Omdat het structureel geen enkele verandering wil en wenst aan te brengen in de onrechtvaardige sociale verhoudingen in de wereld.

Ja, het medeleven van de bevolking wordt gekanalizeerd ten dienste van een industrie die ontwikkeling pretendeert zonder de fundamenten van een onrechtvaardig systeem in vraag te stellen. De massa geld die gegeven wordt ten voordele van Haïti zal daarom uiteindelijk de ongelijke verdeling van rijkdommen eerder ongelijker maken dan oplossen. Haïtie zal arm blijven en afhankelijk van het 'westen', en dat is niet meer of minder dan de bedoeling. Spijtig dat ik na heel wat jaren werk in die 'sektor' niet anders kan dan die stelling beamen.

Al eerder gezegd, maar ik snap echt niet waarom er shows en dergelijke moeten zijn voor Haïti. Waarom er koekjes verkocht moeten worden, waarom kindjes baantjes moeten trekken in het zwembad 'om geld in te zamelen'. Die negerkes zitten in de miserie en wij gaan liedjes zingen. Sterk hoor. Ik snap echt niet dat niet meer mensen dat verschrikkelijk achterlijk vinden. Een natuurramp ter vermaak van de westerse mens, je moet er maar op komen.

Héél vreemd fenomeen. Ik kan het niet meteen plaatsen (ook niet mbv kritische theorie of zo).

ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat de geldhonger van mensen oncontroleerbaar blijkt.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pølle (Bericht 4560160)

Alhoewel. De ideologie is eigenlijk heel duidelijk: zelfs een enorme humanitaire ramp kunnen we oplossen door simpelweg te doen wat we altijd doen: consumeren (koekjes eten, gaan zwemmen, naar de radio luisteren, ...).

Puik.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude (Bericht 4567147)

ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat de geldhonger van mensen oncontroleerbaar blijkt.

En dat is relevant ... hoe juist?

Citaat:

* Home
* About
* DE KERN

Haïti : l’urgence et la dette

januari 25, 2010

par Hugues Le Paige

C’est un constat cynique et un paradoxe criminel mais si on va au bout de la logique des rapports Nord/Sud et plus largement du capitalisme mondial, on pourrait aboutir �* la conclusion que la totalité de l’aide d’urgence accordée �* Haïti pourrait infine servir �* payer la dette du pays �* l’égard d’organismes internationaux comme le FMI ou la Banque Mondiale. Bien sûr il n’y a pas d’automatisme en la matière et les circuits sont plus complexes. Mais de fait, la situation est bien celle-l�* si l’on reste dans la logique du fonctionnement actuel.

Et c’est bien pourquoi des voix s’élèvent aujourd’hui pour demander l’annulation de la dette d’Haïti. Le comité pour l’annulation de la dette du tiers monde ou le CNCD-11.11.11 se sont exprimés en ce sens. Bien évidemment l’aide d’urgence est nécessaire mais la mobilisation actuelle des citoyens comme des Etats ou des organismes internationaux doit s’accompagner d’une politique de reconstruction et de développement qui tienne compte des besoins de la population et plus seulement des politiques restrictives des organismes financiers mondiaux. Il faut rappeler ici que la dette haïtienne a une histoire, qu’elle a la fois le fruit de l’ancienne domination coloniale et néocoloniale mais aussi d’une dictature sanglante qui pendant 30 ans a confisqué �* son profit toutes les richesses du pays et cela avec la bénédiction de l’Occident. Et qu’ensuite la Banque mondiale et la Banque interaméricaine de développement qui détiennent avec le FMI l’essentiel de la dette extérieure haïtienne ont imposé ce qu’elles appellent des politiques d’ajustement structurel qui non seulement ont détruit l’économie locale, agricole notamment, mais ont fait faillite partout ailleurs depuis plusieurs décennies, enfonçant un peu plus les pays du tiers monde dans le sous-développement et l’hyper pauvreté.

Le drame humanitaire que vit Haïti est sans précédent. Si l’émotion et la mobilisation qu’il suscite ne s’accompagnent de mesures radicales sur le long terme, le calvaire du peuple haïtien sera simplement prolongé. De nombreuses instances et personnalités qualifiées se sont déj�* prononcées pour une mesure de ce type : l’annulation totale et inconditionnelle de sa dette est la seule véritable chance d’avenir pour Haïti. Et ce serait aussi le signe d’un autre mode de développement pour le tiers monde. C’est aujourd’hui et sans retard qu’elle doit être décidée.

Hugues Le Paige is onafhankelijk journalist, schrijver en documentairemaker. Voorheen voor de RTBf onder meer correspondent in Rome en Parijs.

Korte samenvatting: Het klinkt cynisch, maar de massale hulp aan Haïti zal uiteindelijk dienen om de schulden van het land aan het IMF en de Wereldbank af te lossen. Die worden er het eerst beter van. Natuurlijk is noodhulp noodzakelijk maar de totale en onvoorwaardelijke annulering van de Haïtiaanse schuld is de enige maatregel die uitzicht biedt op de lange termijn. Niet vergeten dat de Haïtiaanse schuld een voorgeschiedenis heeft: kolonialisme en neo-kolonialisme, plus 30 jaar bloedige dictatuur en het leegzuigen van het land met de hulp van het Westen. (jc)

http://blogs.politique.eu.org/hugues...nce_et_la.html

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian (Bericht 4557666)

[b]Slavoj Zizek - Against Charity
http://www.youtube.com/watch?v=bzKJaKpig74

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pølle (Bericht 4567251)

Heb ondertussen het filmpje gezien. Blijkbaar zegt hij in het begin iets gelijkaardigs.

Het einde vind ik wel erg vreemd. Moeten we de armen dan gewoon aan hun lot overlaten? In het filmpje dat Samsa postte in de draad 'Interessante websites' laat hij alleszins iets anders uitschijnen...

Overigens, hier iemand die dat soort organisaties steunt? Ik ben al even van plan om Artsen Zonder Grenzen te gaan steunen, maar het is er nog niet van gekomen.