In het boek "De weg van de moslim" kan je vele dingen vinden die een licht werpen op het gedrag van de islamitische medemens.

Zo bijvoorbeeld waarom deze medemens zich crimineel gedraagt en waarom hij deze criminaliteit het liefst op een geweldadige manier beleeft.

In het boek "De weg van de moslim" staat immers dat voor diefstallen die in het geniep gebeuren zonder dat de eigenaar er erg in heeft, de hand van de dief moet afgehakt worden.

Een gelovige die echter de buit, in het arabisch en in de Koran ook "Al-Anfaal" genoemd, "uit de hand van de eigenaar" weet te rukken -diefstal met geweld dus- wel voor deze gelovige geldt volgens het boek "De weg van de moslim" deze in de Koran opgelegde straf van de handafhakking niet. De gelovige moet integendeel de buit -Al-Anfaal- goed koesteren en er zorg voor dragen, of anders aan de vorige eigenaar teruggeven.


Weten we meteen ook weeral waarom er zoveel Marokkanen naar de film "Paccehantas" gingen kijken. Of ook waarom de gelovigen bij voorkeur "Al-Anfaal" buitmaken onder dreiging of met gebruik van een dolk of karatestamp in het gezicht. Zodoende hoeven ze niet de straf van de handafhakking te vrezen.


Godsdienst kan toch mooi zijn.

En volgens Laurette Onckelinx wordt dat allemaal niet toegepast.