Het regende alles op een hoopje
 

Gelukkig zijn er nog onze jongens in Afghanistan. Vechtend voor het recht op menselijkheid van de helft van een bevolking. Goddank heeft de Belgische regering een bredere geopolitieke visie en blijft ze de strijd tegen de kanker van de godsdienstwaanzin verder steunen. Maar ook in België, in navolging van het zielige Nederlandse spektakel, sloofden mensen zich uit om het bestaan van kutsocialistjes te illustreren. Ene Van der Maelen op kop. Een kleine naamswijziging tot Van der Kwalen zou die man zijn maatschappelijke bijdrage sneller duidelijk maken. Hij klefte over een domme en foute oorlog. De kwaal van de bekrompenheid woekerde welig tussen zijn woorden. Laat de vrouwen daar maar stikken…, meisjes zuur in hun gezicht gieten…. De sossen als globale verdedigers van de onderdrukte proletariërs toonden weer heel duidelijk waarom ze in Vlaanderen electoraal nog nauwelijks 15% voorstellen. Hopelijk dalend. Of zouden wij die sossen misschien gewoon een ceremoniële functie moeten geven. Het gemiddelde IQ van de schijnwerperlopers van die partij overstijgt zeker niet die van een afgestorven huidcel van prins Filip, en voor die man zullen ze ook de functieomschrijving aanpassen aan zijn capaciteiten. Rechtstaand drinken zonder smossen ligt nog net binnen de mogelijkheden.

Aan capaciteiten ontbreekt het in Vlaanderen nog wel meer mensen. Wiskunde kruipt meer en meer buiten het kunnen van vele pubers. Ach die saaie dommigheden ligt niet meer binnen het levensdoel van de jeugd beste Willem. “Ik wil leven, ik wil vrij zijn” is nu het motto. En geef toe daar horen toch geen rekensommetjes bij ! Laat staan veeltermen voor wat hebben wij dat nu nodig ? Ondertussen worden wij alsmaar dikker en staan we stil op dichtgeslibde wegen. Waar er nog enige beweging mogelijk is, wordt je doodgereden door een tractor. De stille wandeltochten tierden weer welig. ‘k Zou eens moeten overwegen een hotdogkraampje uit te baten.

Oei…Willem zoiets zegt u toch niet ! Toch, beste lezer het Vlaanderen van Johan Anthierens kan daar tegen. En de man die meedogenloos zangers van smurfenliedjes neersabelde ligt al tien jaar op het kerkhof. Tussen anderen eeuwige beloften en onmisbaren. Dus men is hier wel meer gewoon dan enkele cassante woorden op een godvergeten blog.

Untergang des Abendlandes... 't zit hem in de Zeitgeist.

En wat is nu uw punt?

Waarom zou ik een punt moeten hebben...
Als er dan toch vanalles achter letters moet gezocht worden wat de woorden niet zeggen...Vlaanderen gaat ten onder aan ongeschiktheid. In alle gelederen van de samenleving etableert men ongeschiktheid als een van de meest verspreide eigenschappen van het menselijke ras. Zelfgekozen ongeschiktheid wordt een norm. Anders kan ik het samenraapseltje zichzelf politieker noemende bewoners van onze parlementen niet verklaren.

Het grote punt hierin is dat de mensen zich liever laten misleiden door politiek en media ipv zelf na te denken.
Alles moet tof en leuk zijn, een interview duurt nauwelijks langer dan 5 minuten, anders zouden de mensen wel eens kunnen wegzappen.

Op school is het niet veel beter. In onze tijd moesten we nog [b]overschrijven[b] van het bord. En bij elke fout werdt er een punt afgetrokken. Een DT fout kostte je meteen twee punten. En de meester aarzelde niet om een rode stylo te gebruiken.
En wat erger was. Als ze thuis die afgetrokken punten zagen, kreeg je daar ook nog eens duchtig naar je voeten. Geen haar op vaders hoofd dacht eraan om naar de klas te gaan om de leraar eens een paar muilperen te gaan verkopen.

Saaie lessen hoorden bij ons jonge leven. En was het leven daarom minder saai? Waren wij minder vrij?
Nee hoor, want de buitenlucht waarin we speelden, voetbalden en kattekwaad uithaalden compenseerde dat ruimschoots. Waardoor onze in ontwikkeling zijnde hersenen weer wat zuurstof binnenkregen, daardoor konden ze ruimschoots beantwoorden aan de eisen van het toenmalige lerarenkorps.

Soms heb ik de indruk dat ergens bovenuit steken niet meer gewaardeerd wordt in dit land. Liever kritiekloos meedoen met de grote massa. Content zijn met een dode mus.
Met oogkleppen op naar onze ondergang, terwijl we meerstemmig zingen "we zijn goe bezig, ook al zeggen ze van nie".

Ik denk niet na! Ik denk ZELF!