Sociaal aanvoelen ontstaat niet uit respect
 

Stelling.

Sociaal aanvoelen, inzetten voor de anderen, ideologie en altruisme vertrekken vanuit een diep ontbreken van respect en een tint van superioriteitsgevoel.

Niemand reageert ? Het is nochtans een interessante vraag. Ik zal dan maar de spits afbijten.

Absoluut niet akkoord.

De vier eigenschappen kunnen elementen zijn van identiteit van een individu. De twee punten van motivatie die je noemt zijn met die eigenschappen in strijd.

1 en 2 horen wel bij elkaar als emoties.

3 'Ideologie' is een te algemene term om er iets over te kunnen zeggen. Verder is het alleen kennis en dat is geen sterke bron van motivatie (emotie).
Maar, in uitzonderlijke gevallen, bij een persoonlijkheidsstoornis, vormt een ideologie de gehele identiteit van een individu. Dat zijn geen aangename en soms gevaarlijke mensen, daar valt niet mee te praten.

4 is een vage term die volgens mij verjaard is. Antropologen beschouwden altruïsme als een menselijke eigenschap (het is vreemd genoeg wel eens een onderdeel van het menselijke complot genoemd) (wikipedia: Altruïsme is een handeling, een gewoonte of een ethische doctrine. Het woord is voor het eerst gevormd in 1851 door de filosoof Auguste Comte (1798 - 1857), afgeleid van het Latijnse woord "alter" (een ander) in de betekenis van onbaatzuchtig in tegenstelling tot het veel oudere woord egoïsme.

Mijn oordeel: 1, 2 en 4 komen niet voort uit ontbreken van respect en een superioriteitsgevoel. In tegendeel, ze komen voort uit een saamhorigheidsgevoel zoals in een familie, een bedrijf, een vereniging.

Vreemd genoeg vertellen de cijfers van de Nationale Waardenpeiling van de Bond Zonder Naam een iets ander verhaal, namelijk dat respect evenzeer bovenaan de lijst van gewenste waarden staat als solidariteit, zorg voor anderen, etc.

gewenst =/= onbaatzuchtig

familie =/= maatschappij. Ik zie daar volledig andere factoren in. Maar ook daar is er een onbewust drang naar overleven en sterkte, die je in een familie wenst te onderhouden.

Even dieper op ingaan;
Sociaal aanvoelen en actie ontstaat volgens mij vanuit de drang zichzelf te laten gelden als diegene die hulp juist niet nodig heeft of om te handelen vanuit geldingsdrang. Wie steunt, toont dat ie kan steunen. Wie aanleert, toont dat ie zelf beter is. Binnen die context is sociaal aanvoelen en handelen bestendigend; het stelt de sterkere in staat om de situatie te handhaven aangezien die controle heeft.

nou ja

ideologie =/= sociaal aanvoelen
Uit dat superioriteitsgevoel ontspruit nogal een lijstje.

Hier ben ik met je mee.

ideologie is idd misplaatst

Denk dat schuldgevoel en wroeging er ook iets mee te maken kunnen hebben.
Zo van; wat heb ik het toch goed en anderen zo slecht.

Wat ook kan zijn is uit schrik, want mensen met tekorten kunnen lelijk uit de hoek komen.
Dus gun ze iets, dan zijn ze stiller.

het heeft wat

iemand 'helpen' veronderstelt idd de perceptie van het 'beter te hebben' of toch op zijn minst de veronderstelling dat de andere 'hulpbehoevend' is

dat woord alleen al 'hulpbehoevend' ... staat bol van de minachting.

Nou nou. Gisteren een dametje rechtgeholpen die pardoes op haar muil was gevallen. Een of ander gevoel van minachting had ik alleen voor de vele omstaanders die erbij stonden en ernaar keken ... zonder iets te doen.

Ik denk dat je 'iemand helpen' in heel verschillende categorieën kan steken. In een paar gevallen zal de startstelling wel enigszins van toepassing zijn.

Er is inderdaad een verschil tussen zelf helpen en helpen met andermans geld.

Het is geen vraag maar een stompzinnige stelling.

Ik trek daar geen tijd voor uit om ze te bestrijden..

Met die (primitieve) vorm van motivatie is de samenleving niet echt geholpen.
Bij een complex fenomeen als sociaal handelen kan men niet uitgaan van slechts één emotie als drijfveer, of één effect op degene die handelt. Van belang is ook of degene die handelt wordt beloont met waardering door zijn object van handelen. Spinoza onderscheidde ruim honderd verschillende emoties bij de mens en maakte duidelijk dat er vrijwel altijd meerdere tegelijk, meestal onbewust, werken (Ethica). Dit wordt door de moderne filosofie en psychologie onderkent en bij neurologie zelfs gemeten (Damasio, Het gelijk van Spinoza, 2003 - zie Vrij Nederland, Filosofie Special, 3 april 2010).

Tegenover de opvatting 'ik laat me gelden' stel ik liever de opvatting 'ik wordt erkend'. Dat is ook 1 van de 11 'affecten' die onderkent worden als belangrijk voor de identiteit van de moderne mens door Stine Jensen en Rob Wijnberg in 'Dus ik ben - een zoektocht naar identiteit', 2010 (analoog aan "Ik denk dus ik besta' van Descartes). De eigenschap 'ik laat me gelden' noemen zij niet. Geldingsdrang zou zich ook kunnen manifesteren door anderen te kleineren en te mishandelen. Een aangenaam zelfbeeld en een identiteit geef je niet aan jezelf, dat krijg je van anderen.

Kijk bijvoorbeeld naar de manier waarop verschillende mensen 'discussiëren' op dit forum. Degenen met te veel geldingsdrang reageren nauwelijks op argumenten die hen niet bevallen of ze gaan intimideren en ze tonen geen respect voor een andere opvatting. Als iemand geduldig tracht tot een vergelijk te komen, of tot waarheidsvinding, worden beiden in hun identiteit bevestigd. Zelfs als zij niet tot overeenstemming komen zal wederzijds respect in de discussie de sociale cohesie bevestigen - waar alle leden van het forum behoefte aan hebben. Dat is de harmonie van eigenbelang en algemeen belang.

Je kan zulks niet stellen. Is sociaal aanvoelen het toelaten van een paar honderden duizenden economische "vluchtelingen" tezamen met hun kinderen, oma's, opa's, schoonmoeders en de hele familie daaraan gerelateerd? Dat is gewoon waanzin die ik niet kan verklaren.

Een sukkelaar opvangen die een oorlogsgebied wist te ontsnappen en aan de deur klopt, vind ik dan weer wel doenbaar mits de afspraak dat eens het conflictgebied geen conflictgebied meer is, ie terug gaat keren. En nog is dat geen superioriteitsgevoel. Gewoon menselijk.

Is ze te "min"...? :lol:

Daar wou ik toe komen.
Een te genuanceerde stellign in het begin lokt niemand.

Kan je die stelling ook een beetje onderbouwen?

Hoe bot en bewust oppervlakkig mijn stelling in den beginne ook moge zijn, ik zie in deze paragraaf toch wat hiaten. Zo gaat u (of de geciteerden) er van uit dat alle mensen gelijk zijn in geest, allemaal open staan voor de publieke opinie en beeldvorming en geen perceptie- of andere stoornissen hebben (autisme, psychose, perversie,...).

En ook "perceptieve beloning" kan geldingsdrang zijn.
Wat is volgens u de basis achter opvoeding? Zij het straffend, zij het belonend of een combinatie; reageert het kind niet uit zelfbehoud en (zelf)erkenning?

Bijan iedereen is neurotisch, dat wil zeggen dat bijna iedereen continu twijfelt over zichzelf en zijn handelen binnen de omgeving.