Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
(Bericht 4669420)
Dat is wat ik bedoel met "als we geluk hebben". Gezien de inhoud van een godsdienst totaal willekeurig is en niet beredeneerbaar (genoeg grappige zotten in het religie forum he !) kan je dus geen staat maken op de rariteiten die godsdienstbelevers aankleven en omdat het op dat ogenblik in die godsdienst de mode is om zich keurig te gedragen.
Kijk maar naar de christenen (ik zou jezus eerder als een keurige profeet definieren in jouw termen), wat die allemaal niet uitgestoken hebben. Je kan er dus geen staat op maken. De joden, die een veel minder keurige profeet hebben, hebben zich, voor zover ik weet, nooit zo bloeddorstig gedragen tenzij misschien de laatste decennia in hun achtertuin.
Met andere woorden, je kan niet op de a priori inhoud van een godsdienst voortgaan of het nu "keurige" navolgers gaan zijn of niet. Daar zit een willekeurig aspekt aan, en je moet dus geluk hebben.
|
Wat je beweert is wél van toepassing op het christendom, maar je kunt dat niet op andere godsdiensten projecteren, ook niet op de islam. De evangeliën zijn oorspronkelijk niet als historische documenten, maar als esoterische handleidingen voor mystieke oefeningen geschreven; ze werden wel vrij snel anders geïnterpreteerd, en vanaf de vierde eeuw werd het christendom een instrument van wat datgene wat het in zijn diepste wezen het meest schuwde: wereldlijke macht. Die ontwikkeling was voorbereid door de clerus, met name de katholiek/orthodoxe clerus (toen nog één groep), en werd sterk bevorderd door Constantijn de Grote. Sindsdien leven christenen met een groot dilemma: de regels van de kerk opvolgen, die beweert dat deze naleving van voorschriften neerkomt op een
imitatio iesu, of werkelijk het voorbeeld van Jezus navolgen, wat eigenlijk vrijwel onmogelijk was omdat de tradities die de gelovige daarin konden helpen stelselmatig door de kerk(en, niet allemaal echter) de kop werden ingedrukt.
Of je met christenen te maken kreeg die de andere wang aanboden en de werken van barmhartigheid met hun hart verrichtten, in de geest van Jezus' antilegalisme (de sabbat is er voor de mens; de parabel van de arme weduwe), of met onverdraagzame dogmatici die naastenliefde als voorwendsel gebruikten om zich met grote wreedheid om het zieleheil van andersdenkenden te "bekommeren" en die de regels van de kerk naar de letter opvolgden zonder echt christelijk te zijn geïnspireerd, was wat jij noemt een kwestie van geluk. Het was vooral een kwestie van wie de macht had, en dat was meestal een kerk die zich niet geheel aan de weldadige invloed van haar vermeende stichter kon onttrekken, maar deze wel heel vaak in hypocrisie en erger transformeerde. Ik heb daar dikke boeken over gelezen, het eerste was van Karlheinz Deschner "Abermals krähte der Hahn". Die titel zegt echter al veel: de geschiedenis van de kerk als de geschiedenis van verraad van de navolging van Jezus.
Een dergelijke tweestrijd is in de islam niet afwezig, maar hij ziet er heel anders uit; je kunt dit echt niet met het christendom vergelijken, en het zou ons heel heel ver leiden en lang uit ons bed houden als ik dat hier moest uiteenzetten. Sociologisch is die discussie echter niet erg relevant. De soennitische islam had nooit een kerk die regeltjes voorschreef nodig, omdat pedofeet Mohammed zelf regeltjes had afgekondigd, naar eigen zeggen ingefluisterd door zijn god of diens engel Gabriël. Dat maakt het soennisme veel minder flexibel: een clerus kan van houding veranderen, een boek niet, vooral niet als algemeen (door de "oemma") wordt aanvaard dat de mogelijkheden tot interpretatie van de koran (helemaal niet te vergelijken met christelijke exegese) al elf eeuwen geleden volledig waren uitgeput en geen verdere aanvulling behoeven.
Christenen (en sjiieten) hebben een clerus die zich tolerant en intolerant kan opstellen, die de gemeenschap der gelovigen van het ene uiterste naar het andere kan leiden: dat is in zekere zin een tweede reden waarom je met die vormen van "godsdienst" een soort "geluk" moet hebben. Begin er maar aan bij de soennieten: je zult veel theologie moeten studeren om in te zien dat het daar heel wat moeilijker ligt, en ik denk dat je je liever op de kernenergie toelegt...