No border kamp Brussel
 

van 27 september tot 3 oktober 2010

Het NO BORDER CAMP IN BRUSSEL kadert in de traditie van de No Border kampen die sinds de jaren 90 over de hele wereld georganiseerd worden. Een NoBorder kamp is een samenkomst van verzet en van ontmoeting, op een bepaald moment en op een bepaalde plek.

Zoals in Calais en Lesbos in 2009 zullen we een ruimte creëren waar we informatie, ervaringen en deskundigheid delen. Het zal plaats bieden aan de voorbereiding van acties waarmee we een einde willen maken aan het systeem vangrenzen dat ons en alles verdeelt.

ONZE BASISPRINCIPES ZIJN:
- Gelijke rechten voor iedereen
- Geen grenzen, geen naties
- Vrij verkeer en installatie voor iedereen
- Niemand is illegaal

Lees meer:

http://nobordersbxl.noblogs.org/

Clip: http://www.archive.org/details/NoBorderBrussels

Lekker!

Ook recht op sociale zekerheid voor personen die er nooit aan hebben bijgedragen ?
Dat en uw pleidooi voor open grenzen zijn een rechtstreekse aanslag op onze sociale zekerheid en de verworvenheden van de arbeidersklasse.

Verdeel en heers.

Met deze basisprincipes kan ik het volledig eens zijn, met uitzondering van "geen naties".

Hoe ziet een natie er uit in uw opzicht?

De ironie is net dat het globalistisch discours dat het kosmopolitische wereldburgerschap promoot net het ideale wapen is om te verdeel-en-heersen. Importeer gerust honderdduizenden goedkope slaven uit derde wereldlanden om hier tegen het al te mondige werkvolk te concurreren en verkoop dat dan met pseudoprogressieve praatjes over verdraagzaamheid. Wee de arbeider die die slavenhandel aanklaagt, die is meteen een bekrompen racistische provincialist.

De Wever's recente kritiek op het neoliberale kosmopolitisme van Verhofstadt was op dat vlak alleszins een schot in de roos én in wezen veel linkser dan het wereldburgergezwam van Verhofstadt en zijn volgelingen.

Ik ontken dat niet hoor. Ik stoor mij gewoon aan het "wij rechten, zij niet" die puur uit kortzichtige schrik voor het eigenbelang voortkomen. Het is typisch gedrag van zij die eigenlijk geen rechten hebben maar slechts wat restjes toegeworpen kregen van hun eigenaars. Er zijn andere manieren. Als 'links' een degelijke, praktische oplossing met zelfstandigheid van 'de arbeidersklasse' wilt (maw: exit kapitalistische uitbuiting) dan zullen zij methodes moeten ontwikkelen die kunnen omgaan met (im)migratie. Die mensen komen hier toch, one way or another.

Tiens, zit Verhofstadt bij de organisatoren van het no border camp? Of waar slaagt dit anders op? Niemand hier pleit voor goedkope slaven voorzover ik weet.
Het gaat helemaal niet om pseudo-progressieve praatjes. Het gaat erom dat duizenden mensen per jaar als criminelen worden opgesloten en duizenden in dagelijkse onzekerheid leven, enkel omdat ze niet de juiste papieren hebben.

Alsof er een model zou bestaan dat algemeen toepasbaar is...

Dat vraag ik ook niet. ;-)

Maar ge kunt er toch iets bij schetsen?

Dat kunnen we allemaal: de Baskische natie, de Catalaanse, de Ierse, de Vlaamse... dat zijn naties. Zonder staat weliswaar. Die hebben hun cultuur en taal, die een elementair onderdeel vormen van hun zijn. Dat kan niemand ontkennen en ik vind het dan ook niet correct dat te willen afnemen.

Het punt is in feite dat er een zekere structuur nodig is, een zekere ordening. Hoe die ingevuld wordt, zal altijd contingent zijn, maar daarom nog niet willekeurig.

Stel nu nog dat er geen naties of andere structuren meer zouden zijn, zouden mensen dat vrij spontaan toch beginnen te vormen. En dan krijg je weer stammen- en clanoorlogen. Nee, het is mijn overtuiging dat een zekere structuur nodig is. Mijn uitgangspunt daarin zijn de naties.

Wat er met grenzen gebeurt en hoe die gelden, is een politieke kwestie. Geen principiële of morele. Ook dat zou contingent, maar daarom nog niet willekeurig zijn.

Fair enough.

En zoals die basisprincipes het zeggen:

- Gelijke rechten voor iedereen
- Geen grenzen
- Vrij verkeer en installatie voor iedereen
- Niemand is illegaal

Wat die "geen grenzen" betreft: zelf zou ik daarmee bedoelen dat die grenzen louter gebiedsafbakening zijn en geen poort of hindernis vormen voor mensen.

Gebiedsafbakeningen in de zin van 'wij zorgen voor de mensen in dit gebied' of moet ik mij daar iets anders bij voorstellen?

Ja, zoiets. Stel nu dat ik (terug) in Baskenland zou gaan wonen, dan zou ik dat inderdaad vrij moeten kunnen doen, en dan zou ik beroep moeten kunnen doen op (alle sociale) voorzieningen die er zijn: onderwijs, gezondheidszorg...
Net zoals dat zou moeten gelden voor mensen die in Vlaanderen zouden komen wonen. Die zouden dan vrij naar hier moeten kunnen komen, en beroep moeten kunnen doen op alle voorzieningen. En ja, iedereen gelijk daarin.

Stel dat de basisvoorzieningen overal dezelfde zouden kunnen zijn, en de mensen zich daarover al geen kopzorgen hoeven te maken, het zou al een enorme stap vooruit zijn. Geen kopzorgen over woningen, zorg, begeleiding, onderwijs... De rest, de zogeheten integratie (ik zou dat eerder "leren samenleven" noemen), komt wel. Met wat geduld en inzet van alle kanten.

Hoe ziet ge dat in het licht van overlappende naties? Of eerder; overlappende gemeenschappen die zich binnen hetzelfde gebied bevinden? Waar ik naartoe wil is dat meer en meer het beeld van de wereld als een lappendeken niet langer van toepassing blijkt te zijn. In de plaats daarvan ontstaan er gigantische netwerken die zowel lokaal als internationaal geweven zijn, naast en door elkaar, van mensen met heel eigen gevoeligheden en problemen.

Natiestaten in hun huidige vorm blijken daar heel erg moeilijk mee om te kunnen gaan, vooral wanneer die netwerken constant in flux zijn.

Naties zullen inderdaad nooit meer zo homogeen zijn als ze ooit geweest zijn. Dat van die internationaal geweven gigantische netwerken, daar ben ik niet zo van overtuigd. Uiteindelijk, als het erop aankomt, vallen we nu al terug op een beperkte kring mensen uit onze eigen leefomgeving. De kerktoren is als een baksteen in de maag. Nu ja, het ene hoeft het andere niet uit te sluiten. Als ik naar m'n eigen vriendennetwerk kijk, zit daar 'vanalles' tussen. Ik betwijfel ook zeer sterk of die netwerken wel constant in flux zijn.

Uiteraard hebben mensen heel eigen gevoeligheden en problemen. Dat zal er altijd zijn, ongeacht het type samenleving. Dat neem je niet weg door, bijvoorbeeld, één mondiale samenleving te maken. Geen enkele samenlevingsvorm zal ooit in staat zijn op al die gevoeligheden en problemen een afdoend antwoord te geven. Het komt er eerder op aan een compromis, een grootst gemene deler te vinden. Immers, om tegemoet te komen aan bepaalde gevoeligheden en problemen, stuit je op andere gevoeligheden en problemen. Uiteindelijk zou zoiets tot stilstand leiden. En dat kan toch de bedoeling niet zijn.

Wat nu specifiek overlappende naties betreft: ik zal Vlaanderen als voorbeeld nemen. De franstalige mensen die hier wonen, in de rand bijvoorbeeld: erken die als culturele groep in de natie, met alle rechten en plichten die daarop van toepassing zijn. Ik raak hier nu een ander thema aan, maar als Vlaanderen ooit volwassen wil worden, zal het zijn franstalige inwoners moeten omhelzen en beschouwen als inwoners van Vlaanderen. Niet uit opportuniteit of politieke spelletjes, wel simpelweg uit verstandige samenlevingsopbouw.

Uiteindelijk houdt de slogan in mijn handtekening in dat de huidige ordening en structuren gebroken moeten worden om mensen samen te brengen. Het is voor mij duidelijk dat met de huidige ordening en structuren dat niet mogelijk is.
Met de omschakeling naar naties bestaat uiteraard het risico dat daarmee iets gelijkaardigs gebeurt. En dan, dan hebben die naties geen enkele meerwaarde tegenover de huidige structuren. En dat is een probleem waarmee we vandaag kampen in Vlaanderen. Als dat een "België in het klein" moet worden, is het mislukt. Enkel een Vlaanderen dat natie-opbouw combineert met sociale gelijkheidsopbouw, kan meerwaarde bieden. We zijn daar ver van verwijderd, jammer genoeg.

Een aspect van het succes van de linkse Baskische beweging was en is net dat er geen onderscheid gemaakt werd en wordt tussen de arbeiders en werknemers. Of ze nu Baskisch spreken of Spaans, in Baskenland geboren zijn of in Chili, het maakt niks uit. De strijd ging en gaat om gelijke rechten voor iedereen en om natie-opbouw. Het gevolg was dat redelijk wat immigranten zich actief (gingen) inzetten in de beweging.

Met het laatste staakt het vuren richtten migranten de groep "Anitzak" op, die migranten bundelde om mee te debatteren over natie-opbouw. Die groep bestaat nog steeds. Ik was uitgenodigd om er lid van te worden, maar ik heb dat nooit gedaan. Maar beeld je eens in: stel dat migranten in Vlaanderen een groep 'Meervoud' zouden oprichten om mee te debatteren over Vlaamse natie-opbouw... het zou vonken geven, maar ik zou het toejuichen.

Zelfs nu nog word ik soms uitgenodigd voor online debatten tussen Baskische diaspora. Terwijl ik niet eens Bask ben. Beeld je in... dat mensen die vijf jaar in Vlaanderen gewoond hebben vanuit de Vlaamse Beweging uitgenodigd worden mee te blijven praten over Vlaanderen. Ook al zijn ze er niet geboren...

Waarom heb ik toch steeds de indruk dat wij op dezelfde golflengte zitten? ;-)

Ik stel mij niet echt vragen bij een 'grote gemeenschappelijke deler', wel bij de manier waarop die bestaat; als samenwerking (ja) of als heersende macht waartoe men wel moet behoren (nee).

Wat het bereik van die netwerken en hun flux betreft: ze zijn onontkenbaar breder dan vroeger. Dat wil niet zeggen dat ze van de ene kant van de wereld tot de andere gaan (hoewel dat bij sommigen wel het geval is, zoals bij migranten), gewoon dat ze over meerdere naties spannen (Grotere politieke unies zijn een gevolg / reactie). Wat de flux betreft; niet van de ene dag op de andere, wel over meerdere jaren. Lang voor een mens, bijzonder kort voor staten die nu al de laatste ontwikkelingen niet meer kunnen bijhouden.