Doomy |
25 april 2010 14:18 |
Wat is de meerwaarde van Vlaams centralisme tegenover Belgisch centralisme?
Ik wil best een ander staatsverband overwegen, maar enkel als het ook inhoudelijk een verschil in de positieve zin maakt. En over de meerwaarde van de Vlaamse bestuurskultuur tegenover de Belgische heb ik zo mijn twijfels. De eerste lijkt mij een kopie van de laatste.
Voor de ekonomische krisis uitbarstte hoorde ik veel gekanker over " die Waalse profiteurs". Maar toen de ekonomische krisis losbarstte bleek dat Vlaanderen eveneens als België geen ekonomisch eiland in de wereld was en dat ook Vlamingen die hun job verloren voordeel hadden bij dit door hen zo vervloekte sociaal vangnet. Bovendien blijkt de Vlaamse overheid het kwa behouden van welvaart niet echt beter te doen dan de Belgische. Zie het dossier Opel. Kort na het losbarsten van de ekonomische krisis was die Vlaamse zelfgenoegzaamheid grotendeels verdwenen, en nu hoor je werkloos geworden Vlamingen nog nauwelijks kankeren over de werkloze Walen. Ze zitten nu immers in hetzelfde schuitje.
Ik vraag mij al jaren af wat de meerwaarde is van een Vlaams jakobijns centralisme is tegenover het vroegere Belgisch jakobijns centralisme is. Ik bevind mij in goed gezelschap, want ook krantenkommentatoren komen steeds meer tot dezelfde konklusie. Enkele citaten in verband met het kompromis rond de Oosterweelverbinding:
Citaat:
http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=LE2O47RM
(...) Kan hier dan nooit eens iets groots worden afgerond zonder eindeloze heisa? Dat dit in het communautaire België niet kon, dat wisten we. Dat dit in Vlaanderen ook niet lijkt te lukken, is een tegenvaller.(...)
|
Marc Reynebeau neemt zelfs bijna letterlijk hele stukken uit mijn stellingen van de laatste jaren over. Misschien leest hij hier wel stiekem mee? Misschien moet ik hem wel eens auteursrechten vragen? ;-)
Citaat:
http://www.standaard.be/artikel/deta...G&kanaalid=144
(...)
Ja, de Vlaamse regering is een heel gewone regering geworden. Toch had ze tot voor kort de roep om bijzonder te zijn, anders dan het federale kabinet, efficiënt en besluitvaardig. Maar nu is duidelijk dat daar maar één verklaring voor bestond: ze had veel geld en dat maakte het mogelijk om alle coalitiepartners een snoepje te bezorgen, om, zoals het in de termen van nu zou worden omschreven, iedereen een winnaar te laten zijn.
Maar met de economische crisis is de speeltijd voorbij en doet de Vlaamse regering aan politiek zoals hier te lande altijd al aan politiek is gedaan, op oudmodisch-Belgische wijze dus. Dat was al zichtbaar in haar bestuurscultuur.
Met het blijvende gewicht van de ministeriële kabinetten.
Met de blijvende politieke benoemingen.
Met de politieke verkaveling, doordat ze bevoegdheden over twee, drie, soms vier ministerportefeuilles versnipperde, wat de beleidsvoering alleen maar verwatert en vertraagt, en waardoor het bestuurlijke zwaartepunt niet zozeer ligt bij de minister, maar bij schimmig interkabinettenoverleg.
Met haar niet aflatende bemoeizucht, vooral tegenover de gemeenten, waardoor ze lokaal als uitermate centralistisch en jacobijns wordt ervaren.
En nu ook, met de omweg van de tunnel die waarschijnlijk toch tot een brug zal transformen, met besluiteloosheid en een gebrek aan politieke transparantie.
De Vlaamse regering heeft nog een andere oud-Belgische gewoonte overgenomen: de wafelijzerpolitiek. Antwerpen zal iets door de strot geduwd krijgen waarvan het, terecht of niet, via een referendum heeft laten weten dat het dat niet wil, de Lange Wapper, maar ter compensatie krijgt het alle snoepjes die nu als 'Masterplan 2020' zijn vermomd.(...)
|
Hier nog een oude diskussie over Vlaamse wafelijzerpolitiek. Degenen die de Belgisch wafelijzerpoliek onefficiënte geldverspilling vinden, vinden de Vlaamse wafelijzerpolitiek plots een vorm van goed beheer waarbij ieder zijn deel krijgt. Wat bewijst dat het hier om een dogmatische geloofskwestie gaat.
Vlaamse wafelijzerpolitiek: beter dan de Belgische?
|