| quercus |
26 april 2010 15:06 |
Oproep van Burgemeester De Waele
Citaat:
VLAAMSE VOLKSBEWEGING
Vilvoorde – 22 april 2010
Willy DE WAELE
Burgemeester
De val van deze regering is een eerste stap in de hervorming van de Belgische staatsstructuur die moet leiden tot het herstel van de democratie, dit houdt in:
• Het intrekken van de grendelgrondwet;
Dit zal Vlaanderen toelaten op gelijkwaardige basis te onderhandelen.
• Het respect voor de grondwettelijke organisatie van de federale staat:
Gemeenschappen en gewesten dienen hun bevoegdheden binnen hun territoriale afbakening uit te oefenen zonder inmenging in een ander gewest of gemeenschap.
• De politieke neutralisering van het Brussels hoofdstedelijk gewest:
Dit gewest is politiek, organisatorisch, en financieel een onbestuurbaar kluwen met een overaantal en politiek overlappende mandaten en structuren.
Al te lang, veel te lang hebben, Vlaamse partijen de arrogantie van de Franstaligen ondergaan, en er zelfs mede ingestemd hun democratische meerderheid grondwettelijk te laten afgrendelen.
Zes miljoen Vlamingen, grondwettelijk geketend en gekluisterd door belangenconflicten, bijzondere meerderheidsregels, alarmbellen en de taalpariteit in de ministerraad zijn een politieke minderheid.
DE VLAMINGEN ZIJN HET ENIGE VOLK TER WERELD DAT AFSTAND GEDAAN HEEFT VAN ZIJN NUMERIEKE MEERDERHEID OM DE VOORRECHTEN VAN DE FRANSTALIGEN TE WAARBORGEN EN HET TERUGSCHROEVEN ERVAN, ZONDER HUN INSTEMMING, MOGELIJK TE MAKEN
Het huidige politiek systeem bestaat er in de conflicten te beheersen ten koste en ten laste van de meerderheid van dit land. Het wordt evenwel steeds duidelijker dat de consensuspolitiek faalt en niet meer bij machte is crisissen te beheersen en uiteindelijk er onder bezweken is.
Dit land heeft inderdaad een probleem en zeer dringend nood aan een andere staatsstructuur. Hoe het nieuwe staatsverband ook moge genoemd worden, doet niets ter zake. Belangrijk is dat de nieuwe structuren verhinderen dat Vlaamse beleidsbeslissingen worden geblokkeerd of worden tegengehouden door politieke mandatarissen van een ander gewest.
Sinds het ontstaan van de Belgische staat ondergaan de Vlamingen de actieve verfransing van Vlaanderen. De taal- en administratieve faciliteiten in de zes randgemeenten zijn het tastbare bewijs van het onvermogen en de onkunde van de Franstaligen om zich aan te passen aan de taal- en de cultuurgemeenschap waar zijn in volle vrijheid gekozen hebben te verblijven.
Dat men zich niet vergist, het is de Franstaligen niet te doen om een staatshervorming te onderhandelen maar om de politieke, administratieve en financiële voorrechten te behouden, zelfs uit te breiden.
Het blijft naïef te geloven dat de Franstalingen zullen bereid zijn het comfort van het status quo te verlaten; de resolutie van het Waals parlement van 16 juli 2008 laat daaromtrent niet de minste twijfel bestaan.
• Het behouden van de financiële transfers;
• Verzet tegen elke bevoegdheidsoverdracht zonder bijkomende middelen;
• Spreekt zich uit voor een actieve solidariteit met de Franstaligen in de rand;
• Aansluiting van de randgemeenten bij het Brussels gewest;
• In / uitschrijvingrechten bij verkiezingen;
• Bevoegdheden voor de Franstalige gemeenschap in Vlaanderen;
• Eist dat Vlaanderen de conventie over de minderheden goedkeurt;
• Zegt zijn vertrouwen op in de Vlaamse Kamers van de Raad van State;
DEZE RESOLUTIE IS DOOR ALLE WAALSE PARTIJEN GOEDGEKEURD
Ondanks deze talrijke staatshervormingen is men er niet in geslaagd een behoorlijk werkend federaal bestuursmodel uit te bouwen omdat de inzichten, beleidsopties en financiering ervan tussen Franstaligen en Vlamingen diametraal tegengesteld zijn.
De opeenvolgende staatshervormingen hebben de federale staat zo goed als onbestuurbaar gemaakt; deze hervormingen werden steevast afgekocht met als gevolg dat de federale staat, door de oplopende staatsschuld, niet meer kan instaan voor de financiering van de primaire opdrachten.
Mede door de ongecontroleerde en oncontroleerbare financiële transfers verarmt Vlaanderen en beschikt niet meer over de noodzakelijke financiële middelen om Vlaanderen te besturen; de lokale besturen zijn er het eerst slachtoffer van.
Het niet toepassing van het arrest van het Grondwettelijk Hof door de wetgevende en uitvoerende macht is een schaamteloos bedrog en het negeren van de rechtsregels die de overheid zelf opgesteld heeft.
Door de uitvoering van het arrest van het Grondwettelijk Hof van 26 mei 2003 te verhinderen en te dwarsbomen zetten de Franstaligen nog iets veel fundamenteler op de helling: de rechtstaat zelf.
De splitsing van de kieskring en van het gerechtelijke arrondissement heeft dan ook geen communautair aspect, zoals te pas en te oppas wordt verkondigd, maar iets wat de rechtsstaat fundamenteel en veel dieper raakt: het respect voor de grondwet die het hoogste gezag in de rechtstaat en garant staat voor de bescherming van de meest fundamentele rechten.
Als het federale België er niet meer kan voor zorgen dat de grenzen van de deelstaten en de homogeniteit en de integriteit van de taalgebieden gewaarborgd blijven, biedt het voor Vlaanderen geen enkele meerwaarde meer.
Er kan simpelweg niet onderhandeld worden over de splitsing van de kieskring; deze ongrondwettelijke situatie moet eenvoudig zonder enige compensatie worden rechtgezet.
Ik stel evenwel vast dat het naleven van de grondwet en het afdwingen van de naleving ervan in het Belgisch staatverband onmogelijk geworden is.
Het is een bittere vaststelling dat in DIT België een rechtmatige en redelijke politieke doelstelling niet meer langs democratische weg kan worden gerealiseerd.
De Francofonie blijft ongestraft de vrijheidsbeleving opeisen als een recht, terwijl de Vlaamse vraag naar een gelijkheid als dwang wordt afgedaan.
De eigen Francofone vrijheid wordt als democratie voorgesteld terwijl het Vlaamse streven naar gelijkheid intolerant en racistisch wordt.
Bij dezen mag niet vergeten worden dat ook onze politieke en administratieve homogeniteit en integriteit nog steeds bedreigd wordt door een naburig gewest dat zich de pretentie aanmeet de hoofdstad van Europa te zijn maar er niet in slaagt zichzelf behoorlijk te besturen.
Wij moeten ons de vraag durven stellen of het nog zinvol is dit gewest te handhaven; inzonderheid de vaststelling dat de Franstalige bourgeoisie politieke voorrechten blijft eisen in de groene rand rond Brussel.
Indien de Franstaligen blijven weigeren de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en van het gerechtelijke arrondissement Brussel, zonder enige compensatie te aanvaarden, moeten zij er zich van bewust worden dat het Belgische staatverband, dat zij zo hoog in hun vaandel voeren, regelrecht op de klippen laten lopen en de fundamenten van het federale België zelf ondergraven.
Zij en zij alleen zijn verantwoordelijk voor de huidige crisis; Vlaanderen zal deze crisis overleven, Brussel en Wallonië hebben geen kans.
FRANSTALINGEN IN VLAANDEREN MOETEN ZICH AANPASSEN
NIET DE VLAMINGEN
Wij spreken Nederlands. Daarom, als je deel wilt uitmaken van onze samenleving dan heeft u geen andere keuze dan onze taal te leren en onze cultuur te aanvaarden
Vlaanderen is ons LAND, onze GROND, onze MANNIER VAN LEVEN en wij willen u alle mogelijkheden bieden om er van te genieten. Maar dan moeten jullie eens ophouden onze taal, onze cultuur, onze burgers te beledigen.
Indien u onze taal, onze cultuur en onze levenswijze blijft onderuithalen raden wij u aan gebruik te maken van een Vlaams voorrecht:
HET RECHT OM OP TE STAPPEN
Wij hebben u niet gedwongen naar hier te komen; u bent uit vrije wil naar hier gekomen.
AANVAARD VLAANDEREN ZOALS VLAANDEREN U AANVAARDE
Blijf gaan voor
en
geloven in een
VRIJ VLAANDEREN.
|
Het enige commentaar dat ik daar zou willen aan toevoegen is dat de Vlaamse traditionele partijen in het verleden tegenover hun eigen volk misdadige toegevingen hebben gedaan door dergelijke grondwet toe te laten. Ze verantwoordelijk voor een politieke castratie van de Vlaamse natie. En wanneer ik de houding bekijk van de huidige CD&V in het BHV-dossier kan ik alleen maar concluderen dat ze opnieuw dezelfde richting uitgaan. |
