Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster
(Bericht 4730051)
Heb veel lijntrekkers gezien tijdens mijn loopbaan. Ik heb me er ook wel eens aan geërgerd hoe sommige mensen met alles wegraken. Maar kom, ik troostte me met de gedachte dat die mensen toch geen voldoening uit hun werk halen.
Het rookverbod heeft de rokende lijntrekkers weer een goede mogelijkheid bezorgd om aan het werk te ontsnappen. Ze gaan een keer of vijf per dag naar het rokerslokaaltje een sigaretje opsteken, op weg er heen blijven ze hier en daar een praatje doen en bij sommigen duren die rokersonderbrekingen dan wel 20 minuten. De sukkel van een secretaresse mag intussen afrekenen aan de telefoon met slecht gehumeurde mensen die niet begrijpen waarom mijnheer X nooit te bereiken is en die er tenslotte van overtuigd zijn dat de secretaresse hun boodschappen niet doorgeeft. Oh leuk hoor ... :evil:
|
Die rokers hebben wel niet om dat rookverbod gevraagd. Dat er overal profiteurs en plantrekkers rondlopen is een feit, maar in mijn ervaring zijn diegenen die het luidste klagen over rokers net die mensen die je 's ochtends doodleuk naar de plee ziet trekken met een krant onder de arm, tijdens de schoolvakanties uren spenderen aan de telefoon met hun thuiszittende kinderen, steeds te laat komen of vroeger moeten vertrekken omdat "er iets met de kinderen is", nooit overuren kloppen, nooit werk mee naar huis nemen en elke gelegenheid te baat nemen om maar niet te moeten werken. Maar die roker die in de regen (op mijn vorige job was er zelfs geen rooklokaal) op 5 minuten zijn sigaret binnenhapt om 10 uur en nog eentje om een uur of drie, dat is de grote luierik.
Maar goed, ik heb nu het geluk dat ik een job doe waar ik mijn uren quasi volledig zelf kan kiezen en van thuis uit kan werken, zodat ik van al die kleinzielige conflictjes helemaal geen last meer heb.
|