SMS, blog, vlog, msn, facebook, WAP & ... Flashmobs!
 

Ondanks 't feit dat onze maatschappij baadt in een weelde van near-instant communicatiemiddelen, zie ik die technologie amper toegepast als 'strijdmiddelen'. Alternatieve nieuwsites, vlogs, blogs, &tc genoeg ... maar waar is de groep die mij per SMS, MSN, facebook, &tc laat weten dat 'er iets gebeurd is' en 'dat men oproept om meteen te demonstreren op X of Y lokatie'?

Is het gebrek hieraan een schrijnend toonbeeld van een grotere desinteresse in politieke & sociale strijd, realiseren politieke groepen het bestaan & potentiëel van deze technologie nog niet, gelooft men dat alles beter 'diplomatisch in het parlement' wordt opgelost, ... of gaat het om iets anders?

En in welke mate gebruiken de bewegingen waar jullie bij zijn dit potentiëel (wordt het zelfs maar overwogen)?

Ik ben op FB vriendjes met PVDA, LSP, ABVV, Eric Debruyn, SP.a, Socialisme21, ...

In mijn ervaring maken nu vooral PVDA, SP.a en SP.a-rood gebruik van dit medium.
Voordeel lijkt me dat je door het virale aspect je boodschap redelijk vlug kan verspreiden via de adresboeken van je "friends". Er is ook wel beperkte ruimte om te discussieren, je bedenkingen te geven, ... iets wat mijns inziens mensen het gevoel geeft betrokken te zijn, enthousiasmerend te werken, ...

Vb lijkt me de 15.000 handtekeningen die PVDA nu moest verzamelen.

Organisaties moeten zich er wel bewust van zijn dat mensen die zich bevrienden het niet noodzakelijkerwijs eens hoeven te zijn met de afzender.

Als echt strijdmiddel lijken deze media me vooral aangewezen als vervolg, opvolging bij stakingen, ... waarbij een kern van betrokkenen hun bestaande acties bekendheid geven.
De media gebruiken om nieuwe acties op te starten lijkt me moeilijker omdat je dan vertrekt vanuit het virtuele.

ik denk dat de allochtone jongeren die dingen goed beheersen.

ik bedoel, een smsje dat efkes rondgaat en een paar uur later zie je tientallen of honderden jongeren ergens samenkomen en dit geheel ongeorganiseerd...

daar kunnen andere sociale of politieke bewegingen nog een puntje aan zuigen.

Combinatie van gevoelens van onmacht (al dan niet terecht) en de neoliberale conditie: eigenbelang eerst.

In bepaalde kringen worden deze manieren van instant-communicatie in zekere zin verworpen als medium. Een aanzienlijke groep weigert bewust internet toegang. De gedachte is op zich niet slecht bedoeld, misschien ietwat naïef, maar ik denk dat een ongecensureerd internet enkel tot bloei van interessante ideeën en perspectieven zal leiden.

Ik denk dat we veel kunnen leren van de manier waarop migranten demonstraties organiseren. Het wordt ook wel door punkers en anarchisten gebruikt voor last-minute concerten en zo. Vreemd genoeg nooit voor demonstraties, behalve af en toe voor Lappersfort