De gegrondheid van eenuitkering als laatste redmiddel
 

We moeten realistisch én pragmatisch zijn.
Als je niet meer aan behoorlijk betaald werk raakt van je interesses en kwalificaties, dan is het maar betere dat ke kan overleven op een uitkering.

Zoniet, dan wordt het ofwel zelfmoord, ofwel de maatschappij nog grotere schade toebrengen door hoe dan ook le overlevingsinstinct te volgen.

Wat? Na een half uur nog geen reactie dus alles effe vlug terug bovenaan gezet?

Soit: Ja: een uitkering als laatste redmiddel. Vanzelfsprekend, zelfs; maar niet volgens jouw filosofie dat je elke job die niet volgens jouw interesses of kwalificaties is, moet/mag weigeren. Dat zou pervers zijn.
Het is haast wiedes dat je niet altijd die job gaat vinden die en goed betaald is, en jou interesseert en dan ook nog eens volledig volgens jouw kwalificaties is. Bij langdurige werkloosheid is het ook aan de persoon zelf om de eigen verantwoordelijkheid op te nemen en het traject te volgen dat de overheid uitstippelt. Dat traject is volledig gericht op herintegratie op de arbeidsmarkt, op basis van je eigen kwalificaties, interesses, ervaring en levenssituatie, maar ook op basis van de situatie op de arbeidsmarkt. Enkel voor die mensen waarbij een herintroductie op de arbeidsmarkt onmogelijk blijkt, moet een uitkering ervoor zorgen dat zij niet in de armoede verzanden.

Ik moet je niet vertellen dat het belangrijkste woord in deze uitleg 'verantwoordelijkheid' is.

[quote]Twee tikfouten verbeterd.

Verhoging van de minimumlonen. Op die manier kan men "geen behoorlijk betaald werk" al schrappen van het lijstje van uitvluchten.

Daarnaast een strenger activeringsbeleid voeren. Als mensen blijven weigeren om te gaan werken betekent dit dat ze geen uitkering nodig hebben en kunnen ze geschrapt worden.

Voor de rest is het uiteraard nogal logisch dat een uitkering noodzakelijk is voor mensen als laatste redmiddel.

[quote=eno2;4787318]
Nog eentje te gaan dan.

Verantwoordelijkheid?

Je bedoelt dat een professor klassieke talen maar moet taxi gaan rijden?
Dat een filosoof maar moet taxi gaan rijden?
Dat een Failliet groot aannemer maar moet taxi gaan rijden?

Afijn, wie zijn interesses en capaciteiten niet meer voor zijn verantwoordelijkheid wil nemen, kan nog altijd gaan taxirijden, want taxichauffeurs, dat vragen ze altijd.

Dat waren allemaal collegae van mij...als taxichauffeur.

[quote=eno2;4787318]Mijn excuses.

Ik heb ne keer vijftien jaar gedopt, en op het loket waar je de stempel kreeg, had een flauwe grappenmaker een sticker geplakt van EHBO met de tekst: Maak het reddende gebaar...

Gelukkig moesten we na een jaar of vijf zelfs dat gebaar niet meer maken.

[quote]Oplossen van de werkloosheidsval is nog moeilijker dan het oplossen van de zondeval.

het wordt steeds strenger en er wordt steeds meer geschrapt.

Eerlijk gezegd is het verschil met een leefloon nu ook weer niet zo dramatisch.

Hoera!

Ik had Mambo een nieuwe draad beloofd over de dop omdat hij hij voorstelt de dop te verlagen.

Ja. Omdat je nu gigantisch veralgemeent en verengt. Maar ik heb ooit in een situatie gezeten waarbij de aard van de job ondergeschikt was aan het feit dat ik werk had. En van daaruit toch nog doorgroeikansen kunnen creëren.
Dat een professor klassieke talen maar met de taxi moet gaan rijden, is een boutade. Maar bij de VDAB staan de vacatures voor professors Klassieke talen of filosofen iets minder dik gezaagd dan taxichauffeurs e.d. Die prof of filosoof zal zich misschien moeten herscholen om zo ander werk te vinden. Daar zullen hun kennis van de klassieke talen en de grote filosofen wellicht minder van toepassing zijn, maar bon, er is werk.

Heel dat taxibedrijf zat vol met overgeschoolde naar beneden gevallen misère -gevallen.

En die konden dan nog de kost niet verdienen.

Maar een paar die ik ken, zijn daaraan ontsnapt.

Eén werd miljonnair met een pizza-keten.
Een ander werd een zelfstandig internationaal cameraman.

Maar mijn ploegmaat van 26 pleegde zelfmoord.

Ja en? Alsof taxichauffeur de enige valnet-job is die er bestaat voor langdurig hooggeschoolde werklozen?

Persoonlijk vind ik dat er niks mis mee is dat een hooggeschoolde, via het beperkt bedrag van het dopgeld, aangemoedigd zou worden om een laaggekwalifiseerde job te doen.


Maar om te antwoorden op de vraag (zonder te stemmen):
niemand in onze maatschappij zou op straat moeten leven en daarbij honger lijden;
en van die sukkelaars die hun zeer beperkte uitkering niet kunnen beheren (drank, toch op straat willen slapen ...) zou de uitkering (deels) vervangen moeten worden door direkte materiële hulp.
(heel vroeger: iedereen herinnert zich het sisteem van de spesiale instelling die landlopers en bedelaars opving ...)

Ik wel...omdat je dan een arbeidsplaats bezet waardoor mensen die geen hoger diploma hebben helemaal kansloos worden, zo trap je mensen alleen maar maar beneden, dan is omscholing of bijscholing beter...

:roll: ben van die gasten tegengekomen die door de overheid werden geholpen. Het maakt niet uit of de overheid je een getuigschriftje geeft. Als de job je niet ligt, ligt die je niet en kun je nooit aan de hoge verwachte eisen voldoen om een werkgever tevreden te houden.

Natuurlijk kan je er wel een job mee vinden in een groter bedrijf. De mensen die je daar aannemen dan wel afwijzen hebben doorgaans geen gedacht van wat de vacature inhoud. Zijn gaan voort op papieren en enkel papieren. Zon getuigschriftje is een papier. Voor de rest moet je maar liegen en bedriegen, het goed kunnen uitleggen en een grote paraplu hebben.

Ik heb ook nog verzekeringen verkocht.

En ik heb aan de lopende band mayonaisepotten gevuld.
Vrachtwagens gelost
Industriehallen schoongemaakt
Industriële schilderwerken (het schuren, verven was voor de pro's)
Biersteker (afin, bakken stapelen, het steken was voor de pro's, maar het pintje achteraf mocht wel);

...

Twaalf stielen dertien ongelukken...

Oh nee, niets ongelukken. Uiteindelijk goed op mijn pootjes terecht gekomen, hoor. Heel goed, zelfs.