Politics.be - Arne Baillière (1e opvolger Links front):standpunten (NL)

Arne Baillière is 1 e opvolger op de lijst van Front des Gauches voor de Kamer in de kieskring. Brussel Halle Vilvoorde. Het Front des Gauches is een electoraal samenwerkingsverband tussen de Parti Communiste, De LSP – PSL , De Ligue Communiste Révolutionnaire, De Parit Humaniste, Het comité voor een Andere Politiek en Vélorution. Arne Baillière is voorzitter van de Parti Communiste te Brussel.

Hoe bent u tot uw huidig politiek engagement gekomen?
De strijd tegen de onrechtvaardige behandeling van vluchtelingen en mensen zonder papieren was voor mij het begin van mijn engagement. Na een korte passage bij de PVDA en enkele andere communistische groepjes kwam ik bij de Jong KP terecht. In 2000 werd ik verkozen als gemeenteraadslid te Oostende als kommunistisch kandidaat op de Sp.a lijst. Actief in de commissies cultuur, onderwijs en openbare werken. Na een passage in Brandenburg, Duitsland in 2006 – 2007, waar ik actief was in de PDS tijdens het transformatieproces naar die “Linke”, ben ik dus nu in Brussel aanbeland waar ik mee heb gewerkt aan de totstandkoming van dit linkse éénheidsfront.

Wat moet er volgens u gebeuren inzake de volgende thema’s?

tewerkstelling (incl. Eindeloopbaanproblematiek)

Verwacht van mij geen theorie die de “integratie” van werklozen door een “activeringsbeleid” propageert zonder de fundamentele tekortkomingen van de kapitalistische verhoudingen in de arbeidsmarkt aan te klagen. Het is nu wel duidelijk na 30 jaar neoliberalisme dat de lacunes fundamenteel zijn: nog actieve ouderen worden te vlug aan de deur gezet, en niet genoeg vervangen door jongere. De nettolonen voor beginnende werknemers moeten drastisch omhoog.

In ons land werken 43 % van de mensen rechtstreeks of onrechtstreeks voor de overheid (cijfers : npdata.be) Deze constatatie is objectief gezien hoopgevend omdat deze overheidstewerkstelling een buffer vormt voor de ravage die de bankencrisis in de privé – arbeidsmarkt aanricht.

De neoliberale meehuilers die nu collectief het mes willen zetten in de sociale voorzieningen en in de overheidstewerkstelling, bewijzen met deze uitlatingen dat ze onaangepast zijn aan de nieuwe toestand die is ontstaan door het globale failliet van het investeringskapitalisme. De door de overheid betaalde jobs en de daaruit voortvloeiende bestaanszekerheid zijn één van de weinige stuwkrachten achter de nationale consumptie. Daar nu in gaan snijden zaagt één van de laatste takken door die ons sociaal bestel overeind houdt en staat garant voor een sociaal bloedbad.

De filosofie achter deze nieuwe liberale en conservatieve aanvallen tegen de werklozen en steuntrekkenden, is discriminerend en vernederend voor de mens: Het voorstel van Marc Wellens (CD&V), gedeputeerde voor Sociale Economie in de Antwerpse provincieraad. om jonge langdurig werklozen te verplichten in beschutte werkplaatsen voor gehandicapten te gaan werken, (http://www.gva.be/nieuws/binnenland/...s.aspx?cmt=all) zou Adolf Hitler zelfs niet in “Mein Kampf” hebben durven schrijven.

Tegenover deze agressieve en mensonwaardige aanvallen van de rechterzijde moeten een zelfbewust en assertief links discours en dito actie gesteld worden. Het Front des Gauches wil hier mee aan werken.

sociale zekerheid

altijd een moeilijke oefening, omdat we haar traditioneel moeten verdedigen en tegelijkertijd vaststellen dat ze tekortschiet. 17 % armoede: zij die hun leven gegeven hebben voor de sociale zekerheid, en ze in de nasleep van WOII hebben afgedwongen, dee wapens in de hand, moeten zich nu omdraaien in hun graf. Het recht op bestaanszekerheid staat voortdurend onder druk in dit bestel. De sociaaldemocratie moet een eerlijk bilan maken van haar verwezenlijkingen en tekortkomingen in dit domein: Vakmanschap in het beheren van de kapitalistische crisis is niet voldoende. Dat legt de lat altijd net onder het net haalbare, en haalt de ziel uit de beweging. Vooruitstrevend zijn, “vooruit “ willen gaan, houdt in dat men in de eerste plaats verder wil kijken dan de begroting voor het lopende boekjaar. Socialisme gaat ook om durven dromen.

syndicale rechten i.h.b. bescherming van vakbondsafgevaardigden

In de eerste plaats is het de taak van de vakbond om haar leden goed te vormen over deze kwestie. De vakbondsafgevaardigden moeten hun beschermd statuut natuurlijk behouden, maar dit mandaat dan ook benutten om al hun leden bewust te maken van de noodzaak deze verworvenheden dagdagelijks te verdedigen.

privatisering van openbare diensten

Neen, neen en nog eens neen. Tot het tegendeel is bewezen, is een privatisering binnen het neoliberalisme een drievoudige diefstal tegen het volk. De geheel of gedeeltelijk geprivatiseerde diensten (Sabena, belgacom- Mobistar, RMT, Electrabel, Telenet...) behoren het volk niet meer toe, maar de collectieve belastingen waaruit deze openbare diensten mee betaald werden, dalen niet: diefstal, want we betalen nog steeds een even hoge maatschappelijke bijdrage voor minder service. De geprivatiseerde ondernemingen behouden een oneerlijke concurrentiepositie door hun lokale inplanting en hun nog bestaande lobbynetwerk, waardoor de prijzen niet dalen maar integendeel verder stijgen: diefstal, want we betalen nu het “commercieel tarief” (in een dikwijls niet- vrije markt) voor wat we eigenlijk al hadden en waar we nog steeds voor betalen via de belastingen. En dan is er nog de sociale diefstal: De semi - geprivatiseerde overheidsinstellingen zetten onder het mom van de “rentabilitet” het mes in het personeelsbestand, waardoor tienduizenden jobs sneuvelen en het maatschappelijke sociale netwerk collectief verarmt. De enigen die er wel bij varen zijn de investeerders en de speculanten. Dus neen, bedankt.

Fiscaliteit

De druk op de laagste lonen moet omlaag en vervangen worden door een bijdrage van de grote vermogens. Een speculatietaks moet dringend ingevoerd worden. Er moet een globaal ondersteuningsprogramma komen, voor jonge starters van een eigen zaak. In plaats van 46 miljard euro aan de banken cadeau te doen in 2009 (cijfers: le Monde) zou dit geld beter besteed worden aan de oprichting van een publieke bank die krediet verstrekt aan de nationale economie, in plaats van de woekerrentes die de privé - Instellingen nu aanrekenen voor de leningen die ze verstrekken bv. voor de aankoop van een huis, nog verder aan te moedigen door zich borg te stellen voor alle mogelijke stommiteiten die hebzuchtige en onbekwame bankiers en financieel raadgevers hebben opgestapeld de laatste 20 jaar.

asiel en migratie

Onmiddellijke sluiting van de gesloten centra. Een nationale inspanning om de geimmigreerde bevolkingsgroepen echt deel uit te laten maken van ons maatschappelijk bestel. Een leven is meer dan een papiertje en een dak boven het hoofd. Meer dan ooit ligt er een echte uitdaging om de sociale cohesie tussen de bevolkingsgroepen te verstevigen. De objectieve cijfers wijzen op een explosieve toename van bevolkingsgroepen van vreemde origine in de Grote Belgische steden. (http://npdata.be/ Bug 121) Een verdubbeling van de inspanningen voor onthaal en opvang van de voorbije en komende migratie is daarom een absolute noodzaak om het verleden in te halen en de toekomst te verzekeren.

armoedebestrijding

Armoede bestrijden is het kapitalisme bestrijden en omgekeerd. Karl Marx heeft al aangetoond dat de werkende klasse binnen het kapitalisme net genoeg krijgt om te leven en zich voort te planten; maar dat werkelijke rijkdom niet door arbeid bijeen kan gespaard worden. Nu is de situatie in onze consumptiemaatschappij wel verdoezeld, maar fundamenteel is er niets veranderd. Door de stijging van de huurprijzen en de stagnatie van de lonen en sociale uitkeringen, komen we nu in een situatie waar steeds meer mensen arm zijn ondanks het feit dat ze een job hebben. Het lompenproletariaat word opnieuw een begrip. Naast de schamele verloning gaat het ook om sociale kansarmoede, die dikwijls al van heel vroeg begint. De stilzwijgende consensus moet doorbroken worden, er moet een ambitieus nationaal armoedebestrijdingsprogramma uitgewerkt worden dat aan de hand van de modernste methodes de armoede in kaart brengt. Alle bestaande initiatieven moeten gebundels en gecoordineerd worden, en in een vijfjarenplan moeten de voornaamste doelstellingen deze gecombineerde analyse gedestilleerd kunnen worden; gehaald worden. Armoedebestrijding is het exclusieve terrein van de overheid, zowel lokaal, confederaal als nationaal.

Woningproblematiek

Opnieuw een terrein waar het bilan van 125 jaar sociaaldemocratie aan de macht bijzonder mager oogt, gezien het structureel gebrek aan sociale woningen overal in het land, en dit terwijl de problematiek al van in de jaren ’80 “dringend” is. Ook hier is het tijd om doortastend in te grijpen. Bij de dezer dagen opnieuw gevierde econoom John Keynes is er inspiratie genoeg te vinden voor het aanzwengelen van de economie door massale overheids investeringen en – infrastructuurprojecten.

Het is tijd om de Belgische bevolking eindelijk te geven waar ze recht op heeft, zeker indien men in rekening neemt dat de belastingsdruk één der hoogste ter wereld is. Dus: de bouw van minstens 200.000 sociale woningen voor het Belgische grondgebied binnen de volgende 5 jaar is een minimumdoelstelling.

Ondertussen mag er ook niet nagelaten worden in te grijpen in de markt van de privé- verhuur. Een huur van een woning zou nooit meer dan 1/8 van het inkomen mogen bedragen, maar voor veel mensen bedraagt de woonkost de helft of zelfs twee derden van hun inkomen. Dit is fundamenteel onrechtvaardig . Huurplafonds moeten in sociale wijken door de lokale overheden vastgelegd worden, en de huur moet afhankelijk worden vanhet inkomen. De speeltijd van “de markt” in het domein van woon- en leefkwaliteit moet haar einde vinden.

leefmilieu (incl. klimaat en mobiliteit)

Het is duidelijk dat een groen beleid meer vraagt dan een etiket “groen”. Een groen beleid is maar mogelijk wanner men de kapitalistische vervuilers aanpakt en buiten spel stelt. De wil om dit te doen, vloeit natuurlijk voort uit een analyse van de machtsverhoudingen binnen het kapitalisme, zonder dewelke elke poging tot “groen” beleid op een mislukking of een bittere teleurstelling zal uitlopen. Het trieste voorbeeld hebben we hier gezien in Brussel, waar het de “groene” minister Evelyne Huyttebroeck aan het politieke fatsoen ontbrak om afstand te doen van haar functie nadat onder haar verantwoordelijkheid enkele van de voornaamste rivieren op het Vlaamse grondgebied een dodelijke dosis stikstof en huishoudelijk afval te slikken kregen, omdat de door haar beleid uitgekozen kapitalistische partners geen extra kosten wilden maken voor een zuiveringsfilter in het voornaamste brusselse zuiveringsstation. De negatieve beeldvorming die door dergelijke “groenen” in de hand wordt gewertkt is dan ook voor hun eigen rekening. De kiezer moet voor zichzelf het onderscheid maken tussen boerenbedrog en écht maatschappelijk engagement voor verandering.

Staatshervorming

Hoewel niet direct mijn specialiteit, meen ik, als Belg en Brusselaar die de drie landstalen spreekt, dat er in geen geval mag gemorreld worden met de bestaande grenzen tussen de taalgemeenschappen in dit land, net zomin als ik voor de creatie van Kosovo te vinden was. Vlaanderen moet nu ook maar eens uitmaken wat het wil: terwijl de NV- A de trom roert en geen morzel grondgebied wil afstaan, hoort men op de ijzerbedevaartweide de spreuk “laat Brussel vallen, we hebben het niet nodig voor een onafhankelijk Vlaanderen”. Met dergelijk cacafonisch gepruts is natuurlijk niets aan te vangen. Uit ervaring weet ik dat de mensen in de straat moegetergd zijn door de communautaire drijverijen. En, als ik het sociaal economisch verkiezingsprogramma van de Vlaamse rechterzijde lees, ben ik als Vlaamse Brusselaar niet echt geneigd meer bevoegdheden i.v.m werkgelegenheidsbeleid naar Vlaanderen over te hevelen. Arbeidskamp Vlaanderen? Nee bedankt!

Bent u van oordeel dat bij de onderhandelingen over de regeringsvorming de communautaire/institutionele aspecten een prioriteit moet gemaakt worden?
Ja

Bent u van oordeel dat bij de onderhandelingen over de regeringsvorming van deze aspecten een breekpunt moet gemaakt worden?
Neen

kernwapens in Kleine Brogel
De onmiddellijke terugtrekking van de op Belgisch grondgebied gestationeerde kern- massavernietigingswapens, en de vernietiging ervan onder toezicht van de VN is het minimum voor het Front des Gauches.

Israël-Palestina
Ons moreel gezag mag niet mee ten onder gaan met dat van de Israelische staat, die zich nu al decennia lang vergrijpt aan de meest essentiele democratische rechten van de Palestijnse bevolking. Zolang dit verder duurt, moeten alle diplomatieke betrekingen met Israel bevroren en teruggeschroefd worden. Een verdere stilzwijgende medeplichtigheid aan de slachtpartijen en staatsterreur is geen optie. israel moet zich verantwoorden voor het Internationaal tribunaal voor Oorlogsmisdaden in Den haag, net als George Bush, Dick Cheney; Rumsfeld etc...

Afghanistan
Nu zelfs de Duitse Bondspresident Horst Kohler is afgetreden omdat hij de waarheid over de Afghanistan - missie heeft gezegd, nl. dat dit een operatie is om interrnationale handelsbelangen te verdedigen, is het meer dan ooit duidelijk dat het Belgische leger in Afghanistan de belangen van het internationale grootkapitaal dient; en dat alle geblaat over " humanitaire wederopbouw" raddraaierij is. De VS en haar bondgenoten, zijn nu al bijna even lang als het leger van de Sovjetunie in Afghanistan, zonder nog maar een fractie van het Sovjet - palmares qua onderwijs, gezondheidszorg en vrouwenrechten in Afghanistan verwezenlijkt te hebben. De geostrategische machine van het financierskapitaal wordt gesmeerd met het bloed van onschuldige Afghaanse burgers en jonge soldaten uit het Westen. Er is maar één consequente oorlogspartij , en dat is het Front des Gauches. Met een radicaal linkse kracht inhet parlement kan de anti - oorlogsstem die door de brede bevolking gedragen wordt eindelijk een waardige vertegenwoordiger vinden.

Fractiediscipline
Indien verkozen, zal ik de fractiediscipline volgen: altijd
Indien we erin slagen een fractie naar het parlement te sturen en ik zou daar deel van uitmaken, zou dit een historische doorbraak zijn voor de Belgische politiek en voor de geschiedenis van de belgische linkerzijde. Ik zou dit potentieel dan ook niet op het spel zetten door cavalier seul te spelen , maar de lijn van de fractie, die we met alle partners zullen moeten uittekenen, nauwgezet volgen.

Denkt u dat uw lijst kans maakt op één of meerdere zetels?
Het is heel moeilijk omdat we zeer weinig tijd hebben ons linkse eenheidsfront bekend te maken, maar onmogelijk is het zeker niet.

Wat is volgens u de zin dat deze lijst opkomt?
Een vereniging van de antikapitalistisch krachten ter linkerzijde is een doelstelling die ik al mijn hele leven nastreef; dus voor mij ligt het doel voor de hand: dit initiatief verder ontwikkelen, uitbouwen en verbreden, ook na 13 juni. Dit startpunt is een begin van een politieke verandering van ideeën en van personeel, in het belang van het volk en van het land.