Is De Wever een schorpioen?
dit onderstaand stukje heb ik ook gestuurd als opinie naar de standaard en de morgen. Is deze analyse iets waard??
Op apache.be wordt de vraag gesteld of Bart De Wever niet de schorpioen is die de kikker midden in de rivier zal doodsteken, omdat dat nu éénmaal in zijn karakter zit.
Voor die logica valt wel iets te zeggen, maar ik ben persoonlijk positiever. Ik zie in De Wever niet de schorpioen. Daarvoor heeft hij een te groot verantwoordelijksheidsbesef en is hij te eerlijk. In één van zijn eerlijke passages zegt hij dat hij er altijd al van gedroomd heeft om naar Duits model, tot een brede centrum-rechtse partij zoals de CDU te behoren. Dat was destijds één van zijn redenen om met CD&V in zee te gaan. Vandaag heeft hij met zijn 30%, de CD&V daar niet meer voor nodig. Zijn echte ambitie ligt denk ik in die Vlaamse CDU en hij zal het dus volgens mij niet riskeren om het land sociaal-economisch in de afgrond te duwen, en/of een verrottingsstrategie te voeren.
De feiten spreken me ook niet tegen. Ik zie hem al 2 dagen Dehaene-proporties aannemen, en dat zal nodig zijn. Bruut, “zonder commentaar” maar met een glasheldere visie waar hij met dit land naar toe wil, en dat is echt niet het einde van België. Het doel heiligt soms de middelen, maar de middelen zal hij nooit tot zijn doel maken.
Ik heb er dus een goed oog in, ook al omdat De Wever zijn prioriteiten kent. Hij zal nooit tot een regering toetreden als hij niet weet waar hij op institutioneel vlak aan toe is. Immers, als hij belangrijke bevoegdheiden zou kunnen laten overdragen kunnen Vlaanderen en Wallonie later voor een groter stuk elk hun eigen beleid voeren. Maar makkelijk zal het natuurlijk niet zijn. Ik zie 3 belangrijke obstakels die zullen moeten genomen worden:
Ten eerste de Sociale zekerheid: Zoals Hugo De ridder in Humo vorige maand beschreef is de sociale zekerheid een heel belangrijk punt om het voortbestaan van Belgie te bestendigen. Iets dat zeker Franstalig Belgie meer dan ooit wil. Daar aan raken zal, om met de woorden van Bart De Wever te zeggen, moeten gebeuren “als een chirurg: met voorzorg, subtiele precisie, en nazorg.” Anders kunnen we op voorhand de broodnodige hervormingen al op onze buik schrijven en zal het voor niemand een goede zaak blijken.
Ten tweede is het misschien beter om in eerste instantie de andere partijen niet te betrekken bij hun staatshervormingsakkoord en eerst de grote lijnen, het speelveld, van een akkoord met hun tweeën te maken. Wie daarna mee wil, en akkoord is met de principes en de uitgangspunten kan mee; wie niet, blijft in de oppositie. Het kan arrogant overkomen maar daardoor geef je de madame non’s van deze wereld veel minder speelruimte en dus is de kans kleiner dat het mislukt. Je kan zo uitmaken welke coalitie het beste zou werken, het meeste wederzijds vertrouwen zou hebben, en kans maakt om aan een 2/3de meerderheid te geraken. Het is dus heel slim van De Wever om nu nog niet te spreken over coalitie’s, maar eerst het doel en dan maar de middelen te heiligen.
Ten derde zal sociaal-economisch water met vuur moeten worden verzoend. Alhoewel, onmogelijk is dat ook niet. Daarin staat sp.a al een stuk verder dan PS, maar goed, na 8 jaar paars hebben ze ook bewezen dat dat enigszins lukte.Een afgeslankte maar sterke overheid met sociale voorzieningen die zelfontplooing makkelijker maakt, en waar plaats is voor sociale rechtvaardigheid en solidariteit…. dat zijn de belangrijkste principes van het sociaal-liberalisme waar we waarschijnlijk naar toe zullen moeten gaan. Hoe dit in de huidige omstandigheden te rijmen valt met de nodige besparingen, zonder de belastingsdruk nog hoger te leggen, daar zal nog veel inkt moeten over vloeien.
Er is dus wel iets mogelijk, maar er is een kans. Bonne chance �* tous !
|
