1% extra loon = 13000 jobs verloren
 

http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=CN2RSV5D

Echt spijtig dat vakbondsmannen niet aan de leiding van een bedrijf staan, altijd maar meer en meer willen maar dat daardoor bedrijven over de kop gaan en er netto jobs verloren gaan, dat hebben ze niet geweten.

Jaat het is allemaal de schuld van de vakbonden, van de werklozen die parasieteren op de werkende mens,.. altijd de schuld van iets anders waar we het makkelijk op af kunnen schuiven, de zondebok. Laat ons daarop schieten, dat brengt ons gemoedsrust. Moeten we het werkelijke probleem niet onder ogen zien.

Dat het leven hier steeds duurder wordt is een fabeltje; met minder loon kun je ook een comfortabel leventje leiden is hier al gebleken aan de commentaren van de economische guru's af te leiden...

En een zoveelste post onderstreept dat enkel.

Ah ... ze zijn er mee ...
Precies niet echt bij stilgestaan dat loonsverhogingen aanzetten tot kopen en een loonstop juist het kopen doet verminderen. Logisch toch?

Sja, met die fabuleuze lasten die je hier in België hebt, waarbij je als werkgever voor elke euro extra die je aan je werknemer geeft, er quasi 3 mag ophoesten, is dan niet verwonderlijk. Idem voor die collectieve overeenkomsten, die er enkel voor zorgen dat het kaf niet meer van het koren gescheiden wordt en waar goeie prestaties van enkelingen verzwolgen worden door het gebrek aan prestaties van anderen...

Niets zo goed als individuele loonsonderhandelingen. Misschien dat werknemers zich dan eens sneller de vraag gaan stellen of ze op het einde van de dag meer hebben opgebracht dan ze hebben gekost...

Maar loonsverhogingen zorgen voor:
1) hogere kosten van arbeid, dus willen werkgevers minder arbeiders in dienst nemen wat zorgt voor ontslagen. Ontslagen doen aankopen verminderen.
2) hogere totale kosten van de onderneming waardoor de onderneming haar prijzen verhoogt wat opnieuw zorgt voor het verminderen van aankopen.

Het is dus geen win-win situatie maar een win-verlies situatie. Degenen die winnen zijn de arbeiders met hogere lonen die niet ontslagen werden hierdoor. De verliezers zijn: de arbeiders die ontslagen worden of nooit aangenomen werden hierdoor, de consumenten die hogere prijzen moeten betalen, de ondernemingen die op kleinere schaal en met hogere kosten moeten werken.

Dus nee, loonsverhogingen creëren niet noodzakelijk een opwaarste spiraal van: hogere lonen, meer consumptie, meer werk, opnieuw hogere lonen.

Hebben we echt wel zoveel loonsverhoging als wordt aangegeven?
Voor mij resulteert "loonsverhoging" dat ik op het einde van de maand een ietsiepietsie meer kan uitgeven als de vorige maand.
Wat blijkt echter de laatste tien jaren .... dat alles verdrie-viervoudigd is van prijs (enkel media en niet merkgebonden kledij is gelijk gebleven of gedaald).

Dertig jaar geleden kocht men nog een huis voor de prijs van (omgerekend in euro) 25.000 euro. Datzelfde huis kostte 20 jaar geleden 50.000 euro en nu 250.000 euro. Mijn wedde echter is op dertig jaar ongeveer verdrievoudigd en dat dan vooral nog omdat ik ondertussen scholing heb bijgevolgd waardoor ik promotie kon maken en in een hogere klasse viel want anders zou het niet maal drie geweest zijn.
Ik zou trouwens moeten vergelijken met een beginnende werknemer want ondertussen is er bij mij al een heel pak "enciëniteit" bijgekomen. Een beginnende werknemer met eenzelfde diploma en in dezelfde klasse gestart zal hoogstens tweemaal meer verdienen dan ik dertig jaar geleden.

Als men dertig jaar geleden naar een supermarkt ging voor de wekelijkse inkopen dan had je genoeg met (omgerekend) veertig euro in je zak. Momenteel kost éénzelfde kar in de Carrefour je bij de 200 euro.

Een vuilzak kostte zo'n 15 jaar geleden 6 BFR en nu 1,5 Euro (is dus maal 10)

Als ik tien jaar geleden 1.000 Bfr. in mijn zakken had dacht ik er nog helemaal niet aan om geld te gaan bijtanken.
Als ik nu 25 euro op zak heb ga ik raprap naar de bankautomaat om minstens 100 euro af te halen.

Is de koopkracht dus verhoogd of verlaagd?

l
 

Ik heb toch de indruk dat de koopkracht erop vooruit gegaan is. Als ik de luxe die ik heb vergelijk met de luxe die mijn ouders hadden 30 jaar terug, dan ben ik nu toch beter af. Ik zou niet met hen willen ruilen. Al de vakanties, al de technologische snufjes, citytrips,...Maarja, dat zijn slechts indrukken en ik vind het erg moeilijk om dingen te vergelijken over zo een grote tijdsperiode. Want je verandert ook veel als mens. Wat je nu noodzakelijk vindt, had je misschien vroeger helemaal niet door dat je nodig had. Mensen hebben ook de neiging om heimwee te hebben naar vroeger omdat ze het verleden beter inbeelden dan het was.

Andere redenen waarom we dat misschien niet zo ervaren is omdat er kwaliteitsverschillen zijn over die 30 jaar. Bvb een wagen nu is helemaal anders dan de wagens van 30 jaar geleden. Hetzelfde geldt voor huizen. Nieuwbouwwoningen nu moeten aan veel meer eisen voldoen bvb op vlak van isolatie.

Die vuilniszakken is nog zo een voorbeeld. 15 jaar geleden was net de periode toen men met sorteren begon en men de prijs van de vuilniszak aanpaste zodat deze meer de kost van het ophalen en het verwerken van het afval reflecteert. Daarvoor was vuilnisophaling enorm gesubsideerd.

Als we ons gevoel niet kunnen vertrouwen, wat zeggen objectieve cijfers dan:
http://www.gapminder.org/
Daar zie je tussen 1970 en 2008 een verdubbeling van inkomen, na aanpassing van de inflatie. Die cijfers zeggen dus dat de gemiddelde belg dubbel zo rijk is als 40 jaar terug.

Rudy De Leeuw to the rescue!

Dubbel zo rijk is heel relatief vind ik.

Wij hebben ons huis gekocht zo'n twintig jaar geleden ongeveer. Dat huis kostte toen 25.000 euro (gewoon rijhuis met werk aan) en daar mag men zo'n 5.000 euro bijtellen aan nodige onkosten dus alles samen zo'n 30.000 euro.
Uiteraard moesten we lenen vermits we van thuis uit niets hebben meegekregen (financieel). We namen dus een lening (voor quasi het ganse bedrag) en wat bleek ... dat dit maandelijks een terugbetaling was van ongeveer de helft van mijn wedde (en toen verdiende ik nog minder dan het gemiddelde). Samen met mijn vrouw kunnen we dus zeggen dat we ongeveer een kwart van ons gezamenlijk inkomen daaraan maandelijks moesten besteden.

Een gelijkwaardig huis de dag van vandaag zal zeker rond de 250.000 euro draaien (da's dus op twintig jaar tijd maal tien).

Om zo'n bedrag te lenen moet men vandaag de dag al afbetalen op dertig jaar of zo vermits op tien jaar onmogelijk is met twee gewone weddes. En wat zien we ... de afbetalingen bedragen (als we quasi alles moeten lenen) maandelijks meer dan een volle (gemiddelde) wedde. (250.000 euro zal zeker een afbetaling zijn van meer dan 2.000 euro per maand en da's ver boven het gemiddelde dat een werknemer verdiend)

Ik kan me dus niet ontdoen van het idee dat het leven veel en veel duurder is geworden.

[quote=AsGardSGO;4835144]Jaat het is allemaal de schuld van de vakbonden, van de werklozen die parasieteren op de werkende mens,.. altijd de schuld van iets anders waar we het makkelijk op af kunnen schuiven, de zondebok. Laat ons daarop schieten, dat brengt ons gemoedsrust. Moeten we het werkelijke probleem niet onder ogen zien.
[quote]Een hogere activiteitsgraad. => Minder werklozen en meer werkenden => Minder sociale lasten per werkende. => Verlaging loonwig => Verbetering concurrentie positie (zonder aan de lonen van de mensen te zitten).

Maar dit is wat er gebeurt: Hogere sociale lasten => Grotere loonwig => Lagere aciviteitsgraad => ...

Als er 1.300.000 jobs zijn in dit land (en in een andere draad las ik dat het er vier miljoen zijn), dan moeten we die loonstijging van 1% zeker eisen. Dat doet immers nog steeds de totale (loon)inkomsten stijgen. Mits bijkomende herverdelingen zoals een verlaging van de arbeidsduur creëert dat dus welvaart.

Alleen al met de indexering van onze lonen komen er om de zoveel tijd loonsstijgingen, groter dan 1%. Daarnaast zijn eisen van vakbonden vaak meer dan 1% loonstijging

Ten eerste is daar helemaal geen logische relatie tussen.
Ten tweede is dat ook helemaal irrelevant.

Dit is natuurlijk fout, he. Aleja; 'herverdelingen' creëert geen welvaart, maar vermindert die. Een stijging van de loonkost hoger dan de marginale waarde, zorgt voor meer ongebruikte mogelijkheden en dus minder welvaart. Je zit dus dubbelverkeerd.

Uw idee zit dan ook fout.

Ik vraag me af of daar onderzoek naar verricht is? Bestaat dat? Toont dat dan inderdaad aan dat 'het leven' niet duurder is geworden?
Ik geloof het ook niet, hoor. Wellicht staren we ons blind op de prijzen van enkele zaken.

maak mij eens wijzer, dan kan ik er hier ten burele een paar neersabelen met onwrikbare argumenten.

Kijk eens rond in je huis; laat me weten alles wat er niet was 40 jaar geleden.

Denk ook eens na; hoe lang moest je 40 jaar geleden om een week voedsel te betalen. Hoeveel vandaag?

Hoe zorgt een verkorting van de arbeidsduur voor minder welvaart? Die leidt toch ook naar een herverdeling, of zie ik dat verkeerd?
Hier moet ik u volledig gelijk geven. Het is echter niet de totale welvaart die me zozeer bezig houdt, maar wel het reële inkomen uit lonen. En dat neemt in zo'n scenario toe. Dat aandeelhouders minder snel schatrijk worden interesseert me niet.

Oh maar ik betwist niet dat het leven er niet duurder op geworden is. Alleen zou zo'n sluitend onderzoek de hardnekkige perceptie kunnen tegengaan.

Geef dan http://forum.politics.be/showpost.ph...33&postcount=9 maar eens antwoord op ...

ps: ik wou de snelkoppeling veranderen in het woordje "hier" maar met behoud van de snelkoppeling (zonder ze te zien). Iemand een idee hoe ik dat moet doen?