Iemand als Darwin kan een reactie (idee, boek, lezing, liedje ..) introduceren, maar die kan niet in deze reactie geloven, omdat hij in zichzelf en in alles moet twijfelen. Waarom? Volgens evolutionistische beredenering zijn we tot ""mensen"" met zintuigen en bewustzijn geëvolueerd.
Theologisch gezien moet deze beredenering blokkeren door vragen als ben ik? waarom moet ik zijn omdat ik ben? waarom moet er iets zijn omdat ik het zie of hoor?
Theologisch verkeert het evolutionisme in een groot probleem, laten we dit even opzij zetten, en we gaan het van binnenuit evolutie bekijken.
Als iemand zegt: "ik ben" of "er is evolutie" dan is deze overtuiging in tegenstrijd met de evolutie, maar waarom? Bon, we zijn nonstop aan het evolueren en "zijn" of "evolutie" zijn twee termen die we uit een beperkte aantal termen hebben gekozen, er is een limiet en deze beperking ligt aan de beperkingen van de bronnen van de taal en/of kennis in het algemeen. Wie zegt dat we "het vuur" als "vuur" gaan ervaren als onze huid verandert? Wij hebben vijf zintuigen dus mijn pizza al tonno ligt hier voor mijn neus omdat ik het zie, ruik en proef, maar wat dan als ik het ook met 5de en 6de zintuig kan waarnemen/ervaren? Wat als ik het met 10de, 100ste, 1000ste, 106ste of 1012ste zintuig kan ervaren/waarnemen? Die beperking zou dan groter en groter worden, maar kan ook kleiner worden indien de evolutie mutationeel werkt.
We gaan meer/minder termen bijvoorbeeld krijgen maar de betekenissen veranderen ook, en "evolutie" moet ook veranderen; als de betekenis van "evolutie" verandert, dan verandert ook de praktische nut of de manier hoe men daarover oordeelt.
Conclusie: evolutie van mutationele evolutionisten is de terugkeer van de sofistiek.
|
