Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Francientje
(Bericht 4859235)
whatever...
Je stenigt een vrouw niet omdat ze misschien, mogelijk met een andere man
dan haar echtgenoot gevrijd heeft.
en je zoekt géén excuses voor de schuldigen als het toch gebeurt.
Bovendien, als mijn geheugen me niet bedriegt, wordt het zelfs door de Koran verboden. Want je moet niet minder dan VIER ooggetuigen hebben van overspel voordat je aan straffen kunt denken. Ken jij veel mensen die
overspel bedrijven in het openbaar? Ik dus niet.
|
Klopt, maar het onderwerp is niet de koran. In de traditionele rechtsscholen die op de koran zijn gebaseerd, ziet men dat stenigen quasi-onmogelijk is, terwijl een vrouw/man echt uit martelaarschap zichzelf spiritueel (relatie met God de Schepper) wilt reinigen/zuiveren. Dat is zo omdat de bewijsvoering te idealistisch is.
Je moet inderdaad 4 getuigen hebben en deze moeten in de maatschappij heel goed gekend zijn: betrouwbaar, eerlijk, rechtvaardig, sociaal en veel meer andere eigenschappen.
Ze moeten allemaal getuigen en hetzelfde getuigenis afleggen; als één van hen begint te twijfelen dan wordt hun getuigenis ongeldig verklaard en als één van deze vier het incident ontkent dan krijgen ze zelf die straf 100 zweepslagen of doodstraf; ze moeten getuigen dat ze echt een geslachtsgemeenschap hebben gezien en geen andere vorm van gemeenschap, maar echt geslachtsgemeenschap zoals beschreven staat in de tradities van de profeet (
geslachtsdeel van de man in geslachtsdeel van de vrouw of geslachtsdeel van de man in de darmen/anus van de man).
De overspelige vrouw en overspelige man mogen het niet ontkennen, als ze het ontkennen dan geen doodstraf, dus ze moeten het impliciet of expliciet tenminste drie keer bekennen.
Historisch is het nooit in de islamitische staat (het kalifaat van 622 t/m 1923) op die manier uitgevoerd.
In de eerste islamitische staat (kalifaat) werd er wel gestenigd wegens overspel, maar de overspelige man
Sahaabi Ma’iz ibne Malik en overspelige vrouw
Ghamidya, kwamen zelf om die straf vragen en de profeet wou ze meermaals negeren en hij wou hen proberen aan het twijfelen te zetten, hij vroeg aan Ma’iz ibne Malik: "misschien was het niet echt een geslachtsgemenschap?" ... "ga maar en toon berouw, het gaat uiteraard niet om echte geslachtsgemeenschap, je moet je vergist hebben!?" of zoiets, maar die man bleef aandrijven en zelfs 4 keer dat hij zeker was dat hij dat gedaan had. En hij negeerde die vrouw Ghamidya drie keer, maar ze bleef aandrijven, en ze liet hem ook weten dat zij zwanger was, en hij vroeg aan haar om eerst te wachten tot bevalling en dan het kind voeden tot het in staat is om zelf brood te kunnen eten, en pas nadien werd ze dood gestenigd.
http://www.sunniforum.com/forum/show...ing-to-death#2
Ook al zijn alle voorwaarden volledig voldaan, in alle details, en dan nog heeft de rechter nog steeds het recht om hen niet ter dood te veroordelen want er moet altijd rekening gehouden worden met omstandigheden, eer en stabiliteit van de maatschappij, situatie van overspelige man/vrouw enzovoort enz. De rechter kan i.p.v een doodstraf met stenigen een doodstraf met onthoofden of ophangen uitspreken, of gevangenis in eigen huis (vooral als het om een vrouw gaat).
De tweede kalief
Umar Ibn Ghattab had in zijn tijd ook de lijfstraf (
afhakken van de hand) afgeschaft omdat de economische omstandigheden niet geschikt waren om deze straf op diefstal toe te laten.
Als er vandaag de islamitische staat (het kalifaat) opnieuw hersticht wordt dan moet er sowieso de nieuwe evoluties in acht genomen worden, denk maar aan de demografische evoluties, dus je kan niet zomaar een
"rechtvaardige betrouwbare" getuige vinden en dan nog 4!!! Hoe meer mensen hoe kleiner is de kans om ze van elkaar te onderscheiden wie nu betrouwbaar is en wie niet. De instrumenten die men in zijn leven vandaag de dag gebruikt maken ontucht/overspel gemakkelijker (tv, internet, gsm, kranten en noem maar op) dus er moet hiermee ook rekening gehouden worden. De staat moet eerst een goede economie en een goede sociale zekerheid hebben, en dan pas aan het afhakken van de hand van een dief gaan denken, zo is het ook met de rest waarop een (zware) straf/lijfstraf staat.
Shari'ah Can Be Demonized If Not Looked at Comprehensively
Islam Embraces Pluralism
Waarom staat het in de koran als het zo idealistisch is?
Moslim(a) moet hiermee in zijn geloof (iman), religie (deen) en spiritualiteit (ihsaan) heel goed beseffen hoe erg en verschrikkelijk deze zonde van overspel is. Het heeft dus meer te maken met theologische religieuze spirtiuele opvoeding van het individu. Juridisch gezien is het quasi-onbelangrijk.
En
het islamitisch juridisch denken kent ook een zeer kleurige diversiteit opdat men de verschillen onder de mensen moet respecteren en waarderen. Er is uiteindelijk geen dwang in de islam, maar er zijn bepaalde waarden die altijd boven alles staan, en dit waar de islam heerst.
De eerste waarde is niet het recht op leven, maar het recht van Allah.
Allah, het absolute essentiële bestaan, God de Schepper is de Enige die het recht heeft om aanbeden te worden.
Andere goden (vergoddelijkte mensen, vergoddelijkte natuurverschijnselen, vergoddelijkte profeten en sociale hervormers, Jezus, ego eigen begeerte, ..) mogen uiteraard vereerd/aanbeden worden, maar het zijn niet de Goden die het recht hebben om aanbeden te worden.
God de Schepper heeft onze aanbidding niet nodig. God wordt door zijn schepping aanbeden omdat God in zijn Eigenschappen en Wezen het recht heft om aanbeden te worden. Alles wat geschapen is, aanbidt God. Aanbidden is bestaan zoals God dat Wilt, volgens de Wil van God bestaan, de aarde bestaat volgens de Wil van de Schepper en werkt dus in haar bestaan volgens deze absolute Wil. De mens heeft de vrijheid en wil omdat de Schepper ook de absolute Wil heeft en de absolute Wil impliceert in zich een keuze te maken, dus God schept schepping zonder wil en schept schepping met wil (de essentie van deze keus is de reflectie van Gods absolute Wil) en daarom kan de mens kiezen om God de Schepper of andere goden te aanbidden.
Zo met schepping die wil hebben, en schepping die dat niet hebben. Zo met het scheppen van het goede en het kwaad. Absolute Gods Wil is in wezen een keuze maken, het scheppen van het goede staat naast het scheppen van het kwaad, het scheppen van het goede zonder het kwaad goed te maken of zonder het goede naast het kwaad, is geen keuze maar reflectie van Gods wezen en dit is het pantheïsme dat in zichzelf tegenstrijdigheden omvat, zoals: God kent zichzelf en God kent zichzelf niet, God is en God is niet. Alleen God zelf is Uniek in zijn bestaan en eigenschappen, de schepping reflecteert de eigenschappen van God. God is Schepper: er is schepping. Gods wil: er is keuze: mensen met wil, schepping zonder wil en het bestaan is goed en het andere is kwaad ... enzovoort enz.
De zon bijvoorbeeld schijnt en geeft ons het licht, maar de zon zelf heeft dit licht niet nodig; de zon schijnt omdat het in wezen eigenschappen beschikt die het voor ons mogelijk maakt om het licht te zien, maar de zon zelf heeft niet nodig. Dit is gewoon een analogie die niet volledig is want de zon is relatief in zijn bestaan. God de Schepper is absoluut dus de Wil en Recht om Aanbeden te Worden en Schepping zijn drie eigenschappen die analogisch vergeleken worden met het licht van de Zon, als voorbeeld.
Sharia is ook een systeem dat voor moslims bedoeld is, je kan nooit sharia juist toepassen, zonder een (goede) moslimgelovige maatschappij, en andere niet-moslims in de maatschappij besturen hun eigen gemeenschappen met hun eigen systemen/religies.
Eerder schreef ik hier op dit forum het volgende:
Sharia is voor moslims, voor niet-moslims hebben ze hun eigen systemen. In sharia-staat mogen de niet-moslims hun gemeenschappen met hun eigen systemen regeren.
De islamitische denker, korangeleerde en jurist
Mohamed Tahar Ben Achour (1879-1973) maakt dat zeer duidelijk:
"De niet-moslims (dhimmi's) in islamitische sharia-staat mogen hun eigen gemeenschappen onderling met hun eigen systemen regeren, volgens hun eigen waarden en normen. En daarom zijn de zaken waarmee ze te maken krijgen in vier secties onderverdeeld:
Categorie 1: privé, subjectieve beleid: wat betreft hun gebeden, ritueel eten, drinken, .. en alle zaken die zowel halal als haram zijn. Er is hierin consensus onder de moslimgeleerden dat de staat zich niet mag bemoeien met deze zaken, tenzij het een algemene schade veroorzaakt zoals (qatl al-nnafs) de moord.
Categorie 2: de handelingen en transacties die ze onderling uitvoeren waarover in de islam een oordeel bestaat (verplicht, toegestaan, verboden, afgeraden, aangeraden) zoals zaken van burgerlijke recht: huwelijk, scheiding,.. en het drinken van bier/alcohol en alle daden/zaken die ze goedkeuren -terwijl die afgekeurd/afgeraden zijn in de islam-. In deze zaken handelen ze volgens hun eigen systemen. Imaam Maalik zei: "De overspelige niet-moslim (dhimmi) wordt niet met de sharia regels gestraft. Indien een moslim met een niet-moslima overspel/ontucht pleegt, dan moet alleen de moslim gestraft worden (stenigen indien gehuwd, 100 zweepslagen indien ongehuwd), de niet-moslima niet.".
Categorie 3: ingeval de niet-moslim iets pleegt waarmee hij/zij de derden schade berokkent, zoals geweld, stelen, corruptie, .. dan wordt dit met de islamitische sharia geregeld. Ze mogen daarom geen alcohol verkopen aan moslims, ze mogen harame zaken niet tussen de moslims in het openbaar uitvoeren, ..
Categorie 4: handelingen waarmee ze onderling schade toebrengen: criminaliteit, schulden (alle soorten financieel en niet financieel, ..), familieruzie, .. in dit geval, als ze onderling tevreden kunnen overeenkomen, dan mag de staat zich niet bemoeien met hun zaken. Ze lossen dat op volgens hun eigen systemen. Als een van de betrokken partij zijn/haar recht via islamitische rechtssysteem wilt halen, dan is is in dit geval de Imaam Maalik van mening dat de islamitische rechtbank verplicht is om te vooroordelen want moslim mag schade en onrecht niet toelaten. Dit is ook de mening van Imaam Shafi'i, Abu Yusuf, Mu7ammed en Zafar Ibn Hudayl. Maar er is hier geen sprake van consensus. Imaam Abu Hanifa is van mening dat het niet moet en dat het niet mag, tenzij alle betrokkene partijen akkoord gaan om beroep te gaan doen op een islamitische rechtbank.
Dat wil zeggen (en dit voorbeeld is van mij) als een boeddhist een hindoe in elkaar ramt en zijn tand breekt, dan moeten ze zien hoe ze het onderling moeten regelen. Stel de hindoe beslist om beroep te gaan doen op een islamitische rechtbank. In dit geval moet de islamitische rechtbank ingrijpen volgens Maalik, Shafi'i en andere juristen. De hindoe zou de boeddhist kunnen terugslaan en een tandje uit zijn mond doen vliegen. Abu Hanifa zegt van nee, de hindoe en boeddhist moeten allebei akkoord gaan met beroep doen op islamitische rechtbank.
Last but not least, wat je hebt geciteerd is mijn menig los van wat er in de koran staat over overspel en doodstraf. Ik geloof niet eens dat Iran een vrouw zou laten doodstenigen, dat staat volgens mij niet eens in hun strafwetgeving.
Het recht op eigen identiteit, deze identiteit voortvloeit uit de gemeenschappelijke consensus en deze consensus vindt plaats tussen twee partijen, enerzijds de componenten van de maatschappij de mensen en instituten enzovoort, en anderzijds de historische socio-culturele achtergrond.
En doodstraf die Iran uitvoert heeft niets te maken met de islam en dat wat bijvoorbeeld
Hussein Khomeini (kleinzoon van Khomeini) ook zeer duidelijk heeft bekendgemaakt.