Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door azert
(Bericht 4879074)
Sommige flaminganten beweren hier:
Mocht VL onafhankelijk worden, dan zal BRU zeker bij VL (moeten/willen) aansluiten want BRU ligt in VL.
Ik denk dat VL + BRU levensvatbaar is en de flaminganten zullen zich niets aantrekken van WAL.
Vraagje: Waarom kiest VL dus niet resoluut voor onafhankelijkheid of is het toch niet zo zeker dat BRU zal samengaan met VL en zal tegenwringen?
|
Ik ben een resoluut voor onafhankelijkheid én BRU kiezende
flamin die zich wél iets aantrekt van WAL, en van plan is dat te blijven doen. Ik wil geen derde-wereld-land aan mijn achterdeur, je weet wel, die deur waarmee in het op-zichzelf-teruggetrokken VL vrienden en familie altijd in huis mogen vallen.
Het is duidelijk dat er nogal wat BXL-lois zullen tegenwringen als de 'francofone' parel op hun kroon definitief in handen dreigt te vallen van de Untermensch met het vreselijkste
patois ter wereld. Het zou daarom niet slecht zijn pro-actief het verzet te ontwapenen, en dit bij voorkeur door een aantal interessante aanbiedingen ter overweging voor te leggen.
De Waalse ex-pats moeten in elk geval, zoals de overige ingezetenen van EU-landen, van stemrecht voor de gemeenteraadsverkiezingen blijven genieten (het is mogelijk dat ze daarvoor eerst een voldoende aantal jaren in de stad zullen moeten wonen, maar we kunnen in dezen gemakkelijk een toegeving doen).
De Verfranste Vlamingen genieten uiteraard onmiddellijk van alle burgerrechten waarover de overige Vlamingen ook beschikken, onderwijs in de moedertaal inbegrepen.
De Nieuwe Brusselaars hoeven geen schrik te hebben: ook zij zullen desgewenst het statuut van 'Verfranste Vlaming' kunnen krijgen.
Het aantal moedertalen waarin onderwijs kan worden verstrekt, mag gerust een beetje groter worden (er moeten vooral veel meer meertalige crèches komen). De voorbereiding op een optimaal functioneren binnen de Vlaamse Gemeenschap moet echter hoe dan ook van zeer hoge kwaliteit zijn.
Diegenen die erop staan aan de Vlaamse Nationaliteit te verzaken en de Belgische ten allen prijze te behouden, kunnen we misschien op hun woord pakken. Wat als we de prijs een beetje zouden opdrijven?
Ach, wat zeg ik nu? Zo gemeen zijn we niet. We kunnen immers gemakkelijk een Belgisch Reservaat creëren, een Protectoraat voor de onverbeterlijke nostalgici, met aan het hoofd daarvan een échte koekendozenprins (wellicht géén erfelijke functie, eerder een 'gesco-statuut').