Zal regionale autonomie ons doen verzwakken ?
 

Ik wou volgend voorbeeldje eens nemen, en aan de hand daarvan vragen aan de voorstanders van een unitair B. wat hun mening daarvoer is.

In Catalonië heeft men nu stierengevechten verboden. Op de Canarische eilanden, ook een deel van Spanje, was dit al langer het geval.
In de rest van Spanje mag dat spelleke wel doorgaan.

Het feit dat Catalonië zo'n beslissing mag en kan nemen, en het ook genomen heeft, verzwakt dit de gemiddelde Spanjaard, Cataloon, Andaluziër ..?

Dat is een grove aantasting van de Heel-Spaanse identiteit. Er is immers niets anders dat die Heel-Spaanse identiteit vertegenwoordigd (of het moest de snor van de conchitas zijn). Spanje is immers een verzameling los aan elkaar hangende regios die per definitie uit elkaar zal vallen. Misschien nog voor België uit elkaar valt, als de financiele crisis er wat te hard begint toe te slaan.

Dat is één van de redenen waarom de Partido Popular zo vurig het stierenvechten verdedigt.

Stierengevechten nog even daar gelaten (die zijn er niet in België, voor zover mij bekend), en dus meer algemeen : ik zie geen enkele aanleiding of reden om er van uit te gaan dat (meer) regionale autonomie van aard is een regio of landsdeel economisch, cultureel, sociaal, of politiek te verzwakken, wel integendeel.

Maar misschien willen degenen die van mening zijn dat een doorgedreven autonomie wel degelijk een regio verzwakt, enkele voorbeelden geven van gebieden of landen waar dit is gebeurd.

Specifiek voor wat België betreft, denk ik dat een even of zelfs nog meer interessante vraag is : zou meer Vlaamse autonomie de andere gebieden (zeg maar Wallonië en Brussel) verzwakken ?

Mijn eigen opinie desbetreffend is dat dit in een eerste fase onvermijdelijk het geval zou zijn, vermits noch Brussel noch Wallonië in de huidige omstandigheden in staat zijn om zichzelf te bedruipen, en derhalve in een véél grotere mate dan zij zelf willen inzien van Vlaanderen afhangen.

Ik meen evenwel dat meer autonomie ook deze regio, eens nieuwe staatkundige omstandigheden hen verplichten om mettertijd voor zichzelf in te staan, sterker zou maken.

In hoeverre de staatkundige constructie “België” dan nog nuttig of gewenst zou blijken, is de voor de hand liggende volgende vraag.

Mijn mening is dat België is een confederale context met zeer autonome deelstaten vele malen beter zou functioneren dan nu het geval is, en dat Vlamingen, Walen en Brusselaars veel minder dan nu de overkoepeling “België” als een dwingend keurslijf zouden ervaren.