De mens is wellicht de grootste vijand en consument van de natuur. Naarmate de wereldbevolking toeneemt, wordt die ambiguë relatie almaar meer op de proef gesteld: er dreigt een gebrek aan zoetwater, de afvalberg hoopt zich op, natuurlijke bronnen raken uitgeput, de faunale en florale diversiteit verschraalt en 'schone' lucht wordt een bedreigde luchtsoort.

In zekere zin lost het probleem, vanwege die ambiguë relatie, zichzelf op, al zullen het m.n. de armsten in de bevolking zijn die de (gruwelijke) gevolgen moeten dragen.

Dringt zich dan ook geen aanpak op van de overbevolking? Hoe voorkomen we dat we over x aantal jaar als honderd vissen in een bokaal van 50 op 50 cm naar lucht moeten happen? Durft Groen hier en elders in de wereld ook dit debat te voeren?

Groet,
Pyramus

Geachte,

Groen! kan alleen maar rechtstreeks interveniëren in Vlaanderen, België en Europa. Nu is op het oude continent overbevolking niet meteen het grootste probleem. Dat probleem doet zich vooral voor in de Derde Wereld en vergt een apart debat. GRoen! kan alleszins zo veel mogelijk mensen proberen aan z'n kant te krijgen om onze aarde te bewaren: schone lucht, geen verspilling van energie, de ozonlaag respecteren, ... etc, zodat tenminste de omstandigheden waarin de miljarden mensen op deze aardbol moeten leven zo gunstig mogelijk zijn. Maar dat is natuurlijk niet het hele verhaal. Door het oplossen van honger, ontbering, werkloosheid, kindersterfte, ... en al die andere plagen, zullen we het juiste humane evenwicht vinden dat ons gezamenlijk ook in staat stelt om onze aardbol in zo goed mogelijke omstandigheden nog een lang leven te gunnen.

Vera Dua