Het ego is de bron van kwaad, of niet?
 

Het ego duikt telkens weer op in discussies over god en godsdienst. Het valt mij op dat het door in meeste commentaren als een bron van kwaad wordt beschouwd. Nu heb ik geen enkele moeite met het ego en ik zou mijn ego voor geen goud willen missen. Ik ben mijn ego en ik beoordeel alles om mij heen met mijn ego als referentie. Is dat verkeerd? Wordt het hebben van een ego niet gerechtvaardigd door de woorden van Jezus volgens Matteüs (7,12): Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen. Dat is het hart van de Wet en de Profeten (NBV)?

Ter illustratie geef ik hieronder drie commentaren waarin het ego wordt veroordeeld als het kwaad.

ego
 

gelieve te lezen :

genesis 8.

't is simpel !

strelnikov.

ehhhh en als je masochistich bent? betekent dit dan dat je de ander mag slaan?

Er kan er maar ene met zulke onzin afkomen....rarara, pinda(r)boy.8-)

waarom onzin? als je zegt dat je een ander hetzelfe moet behandelen als je zelf behandeld wil worden klopt het toch?

mensen zetten wat neer en denker er blijkbaar zelf niet over na, dat zijn zogenaamde dogma's, en daar barst het momenteel van.

vertel maar wat er onzin aan is!

Ik blijf wachten op je bewijs dat thermodynamica wetten niet correct zijn. Wacht niet op je ban, verspreid de kennis!

waar heb jij het in godsnaam over?????

Bedankt Piero, ik waardeer het enorm dat je deze discussie opnieuw wil opentrekken.

To start with: boosheid, angst, rancune, verdriet, zelfmedelijden, schaamte, gehechtheid, onverschilligheid, verwachtingen, frustratie, wanhoop, negativiteit, onderdrukking, verslaving, genotzucht, cynisme, eenzaamheid, trots, hoogmoed, narcisme, gulzigheid, uitsluiting, gewelddadigheid, haat, vernietigingsdrang en andere zaken met een negatieve connotatie en/of resultaat, zijn afkomstig of worden veroorzaakt door het gevoel van afscheiding dat in minder of meerdere mate bepalend is voor het ego.
Het ego (-centrisme) ontstaat door een gevoelsmatige conditionering vanaf de kindertijd, als gevolg van een doorgedreven zintuiglijk-intellectueel dualisme en ziet zichzelf hierdoor als een apart subject in een zgn objectieve wereld, die zgz ook uit aparte ikken en objecten bestaat.

De meeste aanslepende problemen die individueel, maatschappelijk, politiek en economisch kunnen worden aangeduid, zijn aan deze interne hoedanigheid toe te schrijven, heel de geschiedenis door.
Kortom, het ego staat als een ferme paal in de weg van het zuivere onderscheidings- of oordeelvermogen en staat garant voor een individueel-mondiale versplintering, waardoor slechts een beperkte visie en dito handelen mogelijk wordt tov onszelf, medemens en natuur en als gevolg hiervan het lijden ontstaat.( http://en.wikipedia.org/wiki/Dukkha )
Even rondkijken volstaat, om te beseffen dat er teveel verstand is en te weinig hart.

In tegenstelling hiermee overstijgen liefde, mededogen, waardering, vreugde, extase, inzicht en wijsheid deze beperkingen van het ego, want afkomstig van de ziel, daar waar de heelheid met alles (het Ene) de intrisieke grondslag van is.
Het inzicht hiervan is niet noodzakelijk religieus of meditatief gegrondvest, ook atheïsten kunnen door verstandelijke beschouwing van hun eigen situatie tot deze slotsom komen.

PS, die link van Hazrat Inayat Khan, vat een en ander mooi samen. ;-)

Oei, last van D.I.D ?

waar heb jij het in godsnaam over?

Waar heb jij gezeten de laatste paar dagen?

Ik ook niet, want dan bestaan we niet meer.

Neen dat is niet verkeerd! Dat is normaal. ;-)

Dat is de basisregel om naar te leven. Er is geen betere.

Zoals je hierboven reeds zei: je bent je ego. Wie tegen het ego is, is tegen zichzelf.

Fred.

Waar hij ook zat ...hij zit er terug :lol:

Even een voorlopige korte reactie. Ik krijg de indruk dat je alle slechte eigenschappen toedicht aan het ego, ze zijn dus intern, en dat je meent dat goede en sociale eigenschappen van buiten ons komen, ze zijn dus extern. Dit filosofische probleem van de bron van ons denken en zijn kreeg veel aandacht in de verlichting, Rousseau, Diderot en van idealisten als Johann Schiller en Frederick Schelling.

Ik voel wel wat voor het idee van de laatste dat wij in ons denken onszelf zien als subject en object. Het ego zoekt een balans tussen egocentrisme en het belang van de gemeenschap. Het probleem van het ego is de juiste keuzes te maken voor eigenbelang en algemeen belang. Het dienen van het algemeen belang kan een grotere bron van vreugde zijn dan het dienen van eigen belang. Dit werkt alleen als de meerderheid in de maatschappij dit waardeert. Men gooit zijn parelen niet graag voor de zwijnen.

In zen is er een koan die daarover gaat : waarom je wel de stier door het raam krijgt maar niet zijn staart.

say again? 8O

Doordenkertje?

Net andersom, maar heb ik me wsl niet voldoende uitgedrukt.
Imo wordt het ego net zintuiglijk geconditioneerd door allerlei ervaringen en externe invloeden die afscheiding benadrukken en worden hierdoor de aspecten van het interne goede ahw afgebogen, verdrongen of ongebruikt gelaten.
Pas na een diep zelf-onderzoek worden we ons mogelijk hiervan bewust en kunnen we die tendens weer richten op het goede in ons naar de buitenwereld toe.
Elk mens en zelfs hogere diersoorten beschikken over mededogen, al zal dit gegeven in een agressief-vijandige omgeving niet altijd tot z'n recht kunnen komen, maar zelfs het grootste crapuul kan zich behulpzaam tonen in bepaalde omstandigheden, die deze ego-loze eigenschap kunnen aanspreken.
Idd, de interne en externe ruimte zijn in feite twee kanten van dezelfde natuur, hoewel een derde factor, nl het waarnemen op zich, ook hiervan deel uitmaakt.
Dualiteit wordt dan tripliciteit, samen deel uitmakend van één onlosmakelijk geheel.
Uiteindelijk rest er slechts een zuiver bewustzijn, dat echter wel een zintuiglijk-verstandelijke modus vandoen heeft, om bewust te worden van zichzelf.

Dat we constant keuzes maken in de wisselwerking tussen ego en gemeenschap, daarin ga ik voor een deel met je mee, al hoeft niet noodzakelijk de meerderheid daar ook zo over te denken.
Een persoon die geholpen wordt, bv in een oorlogssituatie, en daarvoor gemeend dankbaar is, is dan al ruim voldoende.

Dat die keuzes kunnen schommelen tussen het eigenbelang en dat van de ander, waarbij gewone voldoening tot vreugde ervaren worden is ook waar.
En soms kunnen we hierdoor ook wel eens teleurgesteld worden, als de beoogde reactie van de ander dan uitblijft, dat is allemaal dagelijks te ervaren en dat men daardoor spaarzaam is op z'n parels is dan ook heel begrijpelijk.

Maar er bestaat echter ook nog zoiets als een intense (op-) offerdrang, waarbij we zelfs het eigenbelang totaal verwaarlozen om de ander te helpen.
De meeste ouders zullen bv alles doen, om het leven van hun kind te redden als dat in gevaar is.
Brandweerlui en reddingswerkers allerhande durven ook wel eens de grootste risico's nemen, om een volslagen onbekende uit de nood te helpen, waarbij ze dan zelf soms zwaargewond raken of er zelfs het leven bij inschieten.
Ook jan met de pet kan blijk geven van een heroïsche moed, waarbij het eigenbelang van het ego wordt overschaduwd, net door die aangeboren offerdrang.

Dat is dus niet te verklaren vanuit een louter intellectueel standpunt, maar kan slechts vanuit een ruimer perspectief bekeken worden, nl dat van het hart, daar waar de subtielste intenties ontstaan en voorafgaan aan de (iets) latere gedachten en de daaropvolgende handelingen.
Enkele bevindingen daarover:

"Research has shown that the heart communicates to the brain in four major ways: neurologically (through the transmission of nerve impulses), biochemically (via hormones and neurotransmitters), biophysically (through pressure waves) and energetically (through electromagnetic field interactions). Communication along all these conduits significantly affects the brain’s activity. Moreover, our research shows that messages the heart sends the brain can also affect performance."
http://www.heartmath.org/research/sc...eractions.html
http://nl.odemagazine.com/doc/0077/E...randert-alles/

De wereld zou er dus een pak beter uitzien, mochten we meer vanuit ons hartcentrum leven en minder vanuit het berekenende intellect (ego).

Zou het?

wie heeft NUUUUUUUUUU het grootste ego ?

strelnikov.