1. Vrouwen en Religie: een paradox?
 

Er schijnen nauwelijks uitzonderingen te bestaan op het gegeven dat vrouwen in de christelijke wereld religieuzer zijn dan mannen, ongeacht of het gaat om katholieken, protestanten of orthodoxen. Ze zijn vaker gelovig; zijn trouwer aan geloofspraktijken; identificeren zich vaker dan mannen in religieuze termen; bidden vaker; gaan meer naar de kerk; etc.

Tegelijkertijd spelen vrouwen in de christelijke instituten vaak een secundaire rol: de wereld van priesters, bisschoppen, kardinalen en pausen in de katholieke kerk is een exclusieve mannenwereld, een patriarchaal bastion dat zich het alleenrecht toe-eigent om te bepalen wat de plaats van de vrouw is ten aanzien van man, kinderen en maatschappij.

Hoe valt deze paradox te verklaren?

Simpel, religie heeft zijn bron in het verleden, toen de vrouw een minderwaardig creatuur was. Als religie de vrouw toen gelijkwaardig zou afgeschilderd hebben, dan hadden ze nooit leden verworven.
En als religie zijn verhaal te opvallend aanpast aan de tijdsgeest, verliezen ze nu hun geloofwaardigheid.

Waarom ze vromer zijn is dan weer iets anders. Ik denk dat het te maken heeft met hun aangeboren submissiviteit. Niet dat alle vrouwen submissief zijn, ik denk wel dat er meer vrouwen submissief zijn dan mannen als gevolg van nurture and nature.

Vrouwen zijn in het algemeen irrationeler dan mannen?

Ik durf te wedden dat een soortgelijke trend is terug te vinden wanneer men naar astrologie, homeopathy, kristalgenezing, enz... gaat kijken.

Vrouwen zijn inherent conservatief.

Je houdt hier enkel rekening met sociale aspecten om de religieuziteit van iemand te bepalen en dat is juist iets dat bij vrouwen in het algemeen erg prominent aanwezig is. Als je bijvoorbeeld het bestuderen van bijbelteksten als eikpunt zou nemen voor het bepalen van iemands mate van religieuziteit, dan zouden daar waarschijnlijk juist de mannen religieuzer uit blijken.

waar haal je dat vandaan??

Zwangerschap. Een zekere drang naar stabiliteit in de omgeving is biologisch gunstiger.


En begrijp mij niet verkeerd, ik doel hier niet meteen op conservatisme in de zin van droge stoffige heren die zaniken over de jeugd van tegenwoordig.
Ik doel hier op het conserveren van een denkkader.

De man zal eerder op jacht gaan. Ook intellectueel.

Als een vrouw een denkkader heeft blijft ze erbij. Tenzij een aantrekker haar eruit kan sleuren.
Dus als een vrouw links is, is ze conservatief in haar behoud van linksheid.


Je ziet het vaak in grouperingen rond charismatische leiders. 't Is als het ware als met magneten. Als de leider een magneet is, en de vrouwen gewoon ijzer.

Je hebt het over vrouwen binnen de geloofssfeer. Dus vanuit de geloofssfeer bezien:

Zou het wel eens zo kunnen zijn dat vrouwen devoter e.d. zijn juist omdat ze hiërarchisch lager staan. Vanuit het religieuze denken is er geen carrière voor hen, maar wel erfzonde. Enzovoort. Dan moet je je zielenheil en goede toekomst maar op een andere manier waarborgen. In dit geval door heel lief te zijn voor God.

Er valt m.i. wel iets te zeggen voor de stelling dat vrouwen conservatiever zijn. Dat conservatisme slaat dan primair op de koestering van traditionele gezinswaarden.

Fysiek zijn ze zwakker. Bijgevolg zijn ze eeuwenlang gewend geraakt aan de dominantie van mannen en namen ze de "softe" taken ter harte: de zorg voor kinderen (tegenwoordig aangevuld met de zorg voor ouderen, al dan niet professioneel). De kerk is al die tijd een bondgenoot geweest: ze draagde zorg voor een moreel kader waarin de "jagende" man zich bond aan de vrouw, werd gedisciplineerd en verantwoordelijk bleef voor de kinderen die hij had verwekt. Zonder de kerkelijke zegening van het huwelijk en het verzet van de kerk tegen scheidingen liepen vrouwen een veel groter risico om er alleen voor te staan (wat ook vandaag nog nefaster is voor vrouwen dan voor mannen).

De kerk een bondgenoot van de vrouw ? Dat zal ook maar een toevallig neveneffect geweest zijn.

Hoe dan? De RK kerk heeft niets gedaan voor de emancipatie van de vrouw. De man kon zich bijvrouwen en bastaardkinderen veroorloven. De vrouw had geen erfrecht als er kinderen waren.

Ik vind het niet gerechtvaardigd om de hiërarchisch lagere positie van de vrouw (eertijds) louter toe te schrijven aan hun mindere fysieke kracht. Zó simpel is het niet.

Daarop aangevuld:

Religie (dus het psychologisch-antropologische aspect) is een groot en machtig instrument. De joods-christelijke traditie heeft de man in zijn positie aardig op weg geholpen, alsmede de Romeinse staatsstructuur denk ik.

Klopt. De Bronzen-Tijdperkgodsdiensten waren matriarchaal.

Ik zou toch de factor "fysieke kracht" niet onderschatten.

Bepaalde religies proberen ook aan de zwakste kanten van de mens te raken om daarmee de geesten van de mens de controleren. Zo is het ook dat ascese een belangrijk gegeven is dat je terugvindt in veel religies. Bij vrouwen heb je dan nog hun 'ondergeschikte status' die hen zwakker maakte en hield, en daarin kan je voor een groot stuk volgens mij de hogere geestdrift bij vrouwen verklaren.
Om te emanciperen heb je ook minimale beweegruimte nodig die in grotere mate van vrouwen werd ontzegd.

't Zou me verbazen.

De wereld is een vreemde plaats, beste man. ;-)

Bestaan er bronnen in de toekomst?

U bewijst wel een bron in het heden:

Uw tweede alinea begint met de vraag die je na 'Simpel,' zou hebben opgelost. Waarna je eindigt met te verkondigen wat 'de religie' in de 'verleden bron' heeft verkondigd.

Matriarchale culturen kwamen in de bronstijd nog veel voor, althans in Europa. Moedergodin-cultussen gaan daarop terug (cf. vruchtbaarheidsgodinnen). Ook de Japanse cultuur begon ooit als een matriarchale.
Wie weet waren de proto-indo-europeanen wel matriarchaal (ik meen ooit zoiets gelezen te hebben).

Dit wijst dus uit dat het fysieke aspect geen sluitend argument is voor de hedendaagse stand van zaken.