De taal van een land: element in beleid
 

We gaan nog eens proberen om een voorbeeldje uit het buitenland te nemen als illustratie voor het binnenland.

(waarom die inleiding: om te zeggen dat het de bedoeling is om te redetwisten over het binnenland: over Vlaanderen, over de rand rond Brussel, over de faciliteiten ... en hopelijk meest van al over het niet-echt maar-toch alleen-maar-grondwettelijk tweetalige Brussel.)

In Nederland zal het in de grondwet komen dat het Nederlands de officiële taal is voor de overheid.

Aanzet van de discussie: zouden 'wij' misschien dan toch geen vuil-nationalisten zijn ?

link: http://www.standaard.be/krant/tekst/...cleid=PT2UU81S

titel: Nederlands als officiële taal in grondwet
NEDERLAND

beetje tekst:

Citaat:
Nederlands als officiële taal in grondwet

De Nederlandse regering gaat de Nederlandse taal als de officiële taal van het land in de grondwet opnemen. Ook komt erin te staan dat de overheid het gebruik van het Nederlands bevordert. Het is voor alle Nederlanders de gemeenschappelijke taal en de hoofdtaal, stelt de regering.

‘De wijziging van de grondwet moet waarborgen dat men in Nederland te allen tijde met de Nederlandse taal terecht kan in het verkeer met de overheid.'

Daarbij kunnen andere talen een gewaarborgde positie in de wet hebben, zoals het Fries. Momenteel hebben het Fries (450.000), het Limburgs (825.000 sprekers) en het Nedersaksisch (1,8 miljoen) het statuut van streektaal.

:-)
Wel als de scheiding in 1830 niet gebeurd was, (beter gezegd de franse staatsgreep tegen Nederlanden) zou het waals ook als erkende streektaal zijn plaats hebben gekregen. Bij een hereniging is dit ook die plaats

(citaat uit)
De plaats van Wallonië in de Lage Landen
Voornamelijk door de verfransingspolitiek van Brussel is Wallonië zijn aandacht meer gaan vestigen op de Franse cultuur en het prestige van Parijs. Dat verklaart meteen ook het bestaan van een rattachistische stroming in Wallonië, die eigenlijk historisch gezien onnatuurlijk is. Er bestaat echter ook nog steeds een eigen Waalse identiteit (en er bestaat ook nog steeds een Waals-nationale beweging). In heel wat opzichten is Wallonië nog steeds een deel van de Lage Landen. De Baarle werkgroep ziet voor Wallonië daarom nog steeds een plaats weggelegd in een confederatie van de Nederlanden, al is de beslissing natuurlijk aan Wallonië zelf.

Indien Wallonië zou kiezen voor deelname aan de confederatie van de Lage Landen, zullen de verhoudingen heel anders liggen.

http://www.baarlewerkgroep.org/index...mid=14&lang=nl