Donkergroene linkse Vlaamse partij
 

Zoals djimi er onlangs eens naar vroeg, laten we het daar eens over hebben.

Zoals menig forummer al wel zal weten bestaat er al wel een en ander aan de linkse vlaamsgezinde kant, met name dan V-SB, Meervoud en SFL. Drie organisaties, waarvan één met op lange termijn partijpolitieke ambities, die alledrie zichzelf zonder schroom als socialistisch/marxistisch profileren. Voor mij persoonlijk is V-SB ook de ideologisch meest evidente keuze, maar ik maak me al enige tijd de volgende bedenking.
Als we de politieke Vlaamse beweging op een ietwat simplistische links-rechts as uitstellen vinden we rechts van het midden achtereenvolgens N-VA, VB, NSA en LDD (dat zijn alleszins degene die ik ken). Keuze zat voor de rechtse flamingant. Er gaapt echter een gigantische kloof tussen de centrum-rechtse N-VA en de radicaal-linkse V-SB. In die kloof zweven de groene, sociaal-democratische, daensistische, anarchistische en andere gematigd-linkse en sociaalvoelende Vlaamsgezinden, zonder een politiek dakje boven hun hoofd. De sukkelaars. 't Zou natuurlijk het leukst zijn dat zij zich gewoon allemaal tot de V-SB bekeren maar dat is wat utopisch wensdromen. Dus denk ik aan een andere optie. Een brede "donkergroene (algemeen) linkse" Vlaamse partij of beweging, die zich situeert in de grote leegte tussen radicaal links en centrum rechts.

Ik denk dat daar wel potentieel in zit, maar stemmen en steun komen er pas wanneer er effectief een actieve beweging of partij is die "de mensen" bereikt. Op dit forum zitten heel wat mensen die toch iets bewuster en actiever met de politiek bezig zijn. Wie zou zo'n breed-linkse groene Vlaamsgezinde organisatie zien zitten?

Ik niet.

Serieus of wa?

Heeft zo een partij wel een toekomst in een politiek landschap dat zo al erg verdeeld is?

er is volgens mij geen publiek voor nog een linkse partij... zelf de werklozen en gepensioneerden stemmen rechts terwijl dit de grootste brok voor links zou moeten zijn. laten we eerlijk zijn in een verzuurde egoïstische maatschappij zoals de onze met jarenlang slecht beleid hebben we geen partij meer nodig die staat te zeveren over meer pensioen, meer dopgeld, betere azielopvang etc

:cheer: ik wel :cheer:

Ik denk het wel. Er zijn ongetwijfeld heel wat mensen die niet zo voor die opgeklopte Belgische eenheid zijn, maar evenmin iets voelen voor het "Vlaanderen in Actie" plan van N-VA en de tsjeven. De gevoelsmatig flamingante daensistische vleugel in ACW zal nog steeds aanwezig zijn, er zal nog steeds iets van rode leeuwen overblijven in sp.a en ABVV, en dan zijn er nog groen-voelenden die zich bij groen-uitroepteken niet thuis voelen. Ze zijn niet zichtbaar in het politieke landschap maar ze zijn er wel. Je moest eens weten hoeveel van de actievoerders in diverse lokale sociale en ecologische bewegingen Vlaamsgezind zijn. Dit was bijvoorbeeld ook het geval in de campagnes tegen de Lange Wapper in Antwerpen, mensen die niet bepaald blij zijn met de koers van de N-VA bijvoorbeeld. Een van de dingen die ik meermaals heb gehoord tijdens die campagnes is de opmerkign dat de Vlaamse regering zich nogal Belgisch gedraagt...

Het probleem situeert zich niet in de levensvatbaarheid, koers, visies enzomeer. Wel elders: wie wil daar zijn nek voor uitsteken en daar geld insteken... Dat zijn de werkelijke vraagstukken voor zo'n organisatie/partij. Reken niet op de mogelijke partners wiens broodje al lang gebakken is. Zij hebben wel het geld, maar niet het persoonlijke belang noch de interesse. Anderen, zoals gij en ik, Pelgrim, hebben wel de interesse, maar dan weer niet het geld om daar in te steken.

En zo zit ge weer in een cirkel te draaien. En toch is het de moeite waard om het te proberen. Ik steun dat volledig.

Zelf ben ik iedereen goed gezind, niet enkel Vlamingen, zelfs niet enkel Belgen, dus zo'n partij zou niet perfect bij mij passen. Wel vind ik het een goede zaak wanneer er zo veel mogelijk keuzes zijn bij verkiezingen.

Om een grotere hoeveelheid aan keuzes te bereiken had ik persoonlijk iets anders in gedachten, iets wat ik 'themaparlementen' noem. De bevoegdheden van een bestuurlijk niveau worden dan in een paar stukken gekapt en dan kan je op partij A stemmen voor thema 1, op partij B voor thema 2 en op partij C voor thema 3, wat volgens mij de kiezer de kans geeft om een veel preciezer beeld te geven van wat hij wilt.

In de aanloop daarnaartoe lijkt het hebben van zo veel mogelijk partijen me wel een goede zaak, maar helaas zorgt ons kiessysteem ervoor dat 'splinters' geen enkele zetel krijgen. Grote partijen worden zeer hard bevoordeeld, wat het ontstaan van veel keuzes tegenwerkt. Op een kleine partij stemmen geeft je een inspraak van 0,00000. Er worden nu aan de linkerzijde al volledige procenten van de bevolking monddood gemaakt door onze ondemocratische zetelverdeling en de ondemocratische macht die daaraan gekoppeld is en niet aan het aantal kiezers. Daarom denk ik ook dat verstandige mensen niet op een nieuwe partij gaan stemmen uit strategische overwegingen, omdat de kans groot is dat hun stem dan niet meetelt.

Er moet nog veel veranderd worden...

Ik ben ook iedereen goed gezind hoor.

Oké. Mooi. :-)

Het probleem dat ik heb met het totaalpakket van de Vlaamsgezinde ideeën is niet de vraag naar autonomie, maar wel de asociale manier waarop men wil responsabiliseren.

Ik heb zeer veel vragen bij de zaken die we te zien krijgen, en ik stel me al lang heel veel vragen bij de "klassieke Vlaamse Beweging" en het "klassieke discours". Dat geeft me geen voldoening. En toch ben ik radicaal voor de Vlaamse Republiek. Maar vanuit een totaal andere analyse en invalshoek. Ik heb dan ook veel geleerd van de Basken, Catalanen, Ieren... Uiteraard ben ik niet de enige: de hele V-SB, Meervoud en SFL houden een heel ander discours aan dan het klassieke "Walen buiten".

En dat is, denk ik, net het probleem: "ons" discours is te anders en te moeilijk. Niet sloganesk genoeg. Hoewel regelmatig iemand komt zeggen het er wel mee eens te zijn. En dat is de grote moeilijkheid.

De asociale manier waarop men wil responsabiliseren, zeg je. Wel, die ene zin is zo'n mond vol dat ik niet meer weet wat er juist en concreet mee bedoeld wordt. Want het resultaat van een formulering vanuit een bepaalde visie, met steevast achterliggende bedoelingen. Hebben we dan zicht op wat er juist en concreet op tafel ligt? Nee, dat hebben we niet.

Dus moeten we ook voorzichtig omspringen met ronkende verklaringen allerhande. Dit neemt niet weg dat die verklaringen steevast in dezelfde lijn liggen als de aloude. En dan, ja, vraag ik me weer af wat de bedoeling is.

Snap je iets van wat ik geschreven heb, want ik vind het zelf nogal warrig. En dat, tja, dat is het resultaat van het besef dat de hele zaak complex is.

Ik begrijp wel wat je schrijft, denk ik. Ik kan ook begrijpen dat mensen onafhankelijkheid willen om een andere reden dan de eigen bankrekening of omwille van een aan racistische gevoelens verwante haat.

We hebben inderdaad niet zicht op wat er concreet op tafel ligt, maar het zelf financieren van de bevoegdheden is iets wat logisch klinkt, veel aanhang lijkt te hebben, maar wel vrij asociaal is. Solidariteit is iets tussen mensen en niet tussen gebieden. Er zijn alternatieven voor de responsabilisering die het meest in de aandacht komt. Ik hoop echt dat de volksvertegenwoordigers voor zo'n alternatief zullen gaan en het niet afdoen als 'toegevingen'.

Uiteindelijk, we zullen elk mogelijk verloop waarschijnlijk wel overleven, maar het verbreken van samenwerking op het sociale vlak tussen Vlaanderen en de rest van het land maakt de stap naar een sociaal ideaal, sociale samenwerking tussen alle mensen, moeilijker.

Welk zijn de mogelijke alternatieven?

Korte versie:

Gemeenschappelijk innen van belastingen op basis van de financiële situatie, los van de plaats waar men leeft.

Die belastingen verdelen evenredig met het aantal inwoners van de deelnemende staten.

Als de ene staat percentueel meer geld opdoet per inwoner, dan moet die staat dat extra deel zelf betalen met extra belastingen van de eigen bevolking.

Hoe het geld te besteden staat de lidstaten helemaal vrij.

En jij denkt dat de franstalige politici dat zien zitten?

Het lijkt me realistischer dat ze dat zien zitten dan dat ze die andere vorm van responsabilisering, volledige financiële autonomie voor gesplitste bevoegdheden, zullen zien zitten.

Naar zowel Franstaligen als Nederlandstaligen als Duitstaligen toe lijkt het me een redelijk voorstel.

Ik ben bezig met de oprichting van een partij waarvan ik vermoed dat ze min of meer zal beantwoorden aan het profiel dat Pelgrim in de openingspost schetst.

"DIFF/DDIV" wordt de naam.

Hier http://forum.politics.be/showthread.php?t=143356 kan er - nog steeds - over worden gediscussieerd.


Het is alleszins de bedoeling dat de verdediging/bescherming/vrijwaring van het leefmilieu, het collectief beheer van (onder meer) grondstoffen alsmede het bestrijden van het 'kapitalisme' én de Vlaamse ontvoogding/emancipatie tot de belangrijkste 'selling proposals' zullen behoren.

Een 'unique selling proposal' is in elk geval dat ik bereid ben mijn nek uit te steken en voor het eerst in mijn leven lijsttrekker te spelen of m.a.w. mijzelf in bepaalde kringen (voorgoed?) 'imbuvable' te maken ;-)

Ik ben op zoek naar mensen die aan de uitbouw van die partij willen meewerken.



Kameraadschappelijke groet,

djimi

Met alle respect, maar ik denk dat je de franstalige politici dan nog niet goed doorhebt.

DIFF/DDIV zou alvast in Brussel inderdaad een stevige poot kunnen vormen. Vlaamse steun heb je daar alleszins al, zoals je wel weet ;)