Heb hier even een tekst van de bubbelclubsite gekopieerd. De meest opvallende uitspraken heb ik in het vet gezet.
--- BUB ---
30 JAAR WAALS GEWEST: HET VERHAAL VAN EEN MISLUKKING
André Cools, de Waalse nationalist van de staatshervormingen van de jaren 80
Het unitaristisch gevoel van de Belgen is nochtans intact gebleven door de decennia heen, zoals alle serieuze peilingen aantonen
Het is niet België dat vecht om te overleven, maar wel de nationalistische particratie, die daarvoor apartheidsstructuren en zelfs science-fictionplannen uitwerkt. De zogenaamde “plannen B”. Het grootste plan dat door haar totnogtoe werd uitgewerkt is zonder twijfel het taalfederalisme, dat in 1970 zonder volksraadpleging werd ingevoerd en sindsdien door opeenvolgende staatshervormingen ontwikkeld werd. Het systeem is uniek in de wereld en heeft tot doel het Belgisch volk op te delen door het in taalhokjes onder te brengen.
Dit systeem trekt zich niets aan van de regels van efficiëntie, kostbeheersing en
sociologische geschiedenis. Het hitst de Noord-Belgen op tegen de Zuid-Belgen en omgekeerd. Het is in 1980 dat ondermeer het “Waals” gewest werd gecreëerd, zogezegd om de economie van het zuiden te redden en om België beter te laten werken. 30 jaar later is de balans van deze nationalistische politiek nochtans dramatisch.
“Wallonië” bestaat immers niet echt. Het is een intellectuele uitvinding van de Waalse beweging van het einde van de 19de eeuw als reactie op de “Vlaamse” beweging en de nieuwe taalwetten van toen die het Nederlands beschermden.
De Waalse beweging is in Gent ontstaan en hield zich bezig met de verdediging van de Franse taal en niet van de Waalse taal, die momenteel bijna uitgestorven is. Dat bewijst dat die beweging niet “Waals” was, maar dat zij diende om de francofonie in België te verdedigen. Later heeft de Waalse beweging zich op het zuiden van het land toegelegd. Een zekere Jules Destrée verklaarde in 1912 in een brief aan de Koning dat er in België alleen maar “Vlamingen” en “Walen” zouden zijn. Enkele nationalistische politici zouden die leugen heel wat later tot op de dag van vandaag herhalen…
Tijdens lange periodes was de “Waalse” beweging slapend, vooral tussen de twee wereldoorlogen. Zij werd tijdens de tweede wereldoorlog door de nationaal-socialist Léon-Degrelle (zie eerste foto hierboven) nieuw leven ingeblazen. Deze nazi richtte het Waals legioen op en sprak van de “Waalse” natie zoals sommige politici dat nog steeds doen vandaag.
Deze uiterst minoritaire beweging heeft nog een nieuwe adem gekregen na de tweede wereldoorlog in 1945 toen het Waals congres koos voor aanhechting van “Wallonië” bij Frankrijk. In de jaren 60 eiste nationalist en socialist André Renard een regionaal federalisme en legde de basis voor de ontrafeling van België op taalbasis. Aangezien tegenover hem de Vlaamse beweging stond en hij kon steunen op een sterke socialistische stroming in het zuiden van het land in tegenstelling tot de katholieke kerk die sterk stond in het noorden, is de Waals-nationalistische beweging erin geslaagd de Belgische staat drastisch te hervormen, waarbij zij handig gebruik maakte van de spreuk “verdeel en heers”.
De nationalistische socialisten zoals André Cools, Guy Mathot, Guy Spitaels en Philippe Moureaux hebben de beweging in de jaren 70 en 80 verder gezet door de socialistische partij op taalbasis te splitsen en door een grotere autonomie te bekomen voor hun Waals gewest.
André Cools werd in 1991 doodgeschoten tijdens een afrekening in het maffiamilieu waar hij deel van uitmaakte. Guy Mathot werd in 1994 in verdenking gesteld in de zaak Agusta, maar werd nooit veroordeeld. Guy Spitaels werd wel in 1998 in dezelfde zaak tot twee jaar gevangenis veroordeeld.
De Waalse beweging is altijd sektarisch geweest net zoals de Vlaamse beweging. Tijdens haar congressen van 1905 tot 2009 heeft zij telkens
slechts enkele honderden nationalisten kunnen samenbrengen, maar deze waren
dikwijls parlementariërs, wat de indruk gaf dat het om een belangrijke beweging ging. Het is door haar
efficiënte samenspanning met de Vlaamse beweging en door haar dictatoriale greep op de politiek van het zuiden van het land dat zij erin geslaagd is zichzelf levende te houden en een macht te verwerven die buiten proportie is met zijn invloed bij de Zuid-Belgen.
Vandaag is deze beweging echter bijna uitgestorven. Zijn congres van 2009 bracht nog maar 150 (!) personen samen ondanks de grote media-aandacht en de vele openbare subsidies om op kunstmatige wijze het “Waals” gevoel in stand te houden.
Nochtans willen nationalistische politici als Rudy Demotte, de “minister-president” van het Waals gewest evenals andere politici van de PS, Ecolo en recent ook de CDH (waaronder de burgemeesters van Namen en Charleroi, respectievelijk Jacques Etienne et Jean-Jacques Viseur), volledig in de lijn van het taalfederalisme, het Waals-nationalisme aanwakkeren alsof het de meest normale zaak van de wereld was.
Ze zouden nochtans moeten weten dat het nationalisme nooit onschuldig is en dat het dient om één groep tegen een andere op te zetten. We hebben in ex-Joegoslavië gezien tot welke menselijke catastrofes dat kan leiden…
België heeft daarentegen nood aan een diepgaande unitaristische en niet-nationalistische hervorming. De anti-Belgische en bureaucratische structuren van het Waals gewest zijn erg duur, vormen het
ideale broeinest voor corruptie en
versterken alleen maar de politiek-communautaire conflicten tot grote vreugde van de Vlaams-nationalisten. Bovendien is het Waals gewest er niet in geslaagd om het zuiden van België uit de financiële en economische put te halen door
een evident gebrek aan economische solidariteit tussen Noord- en Zuid-België. Laten we dan ook stoppen met het verspillen van belastinggeld en het opdelen van België. Laten we het Waals gewest afschaffen en terugkeren naar een unitair en twee-, zelfs drietalig België op basis van de 9 historische provincies.
Dit is de enige oplossing om uit het institutioneel kluwen te geraken en zou de Europese en humanistische bedoelingen van de Belgen bewijzen. Voor het Belgisch federalisme geldt dezelfde vaststelling als voor de communistische regimes in Oost-Europa : « Die kommunistische Herrschaft musste an irgendeinem Punkt scheitern, da sie nie erfolgreich war ».
Anders gezegd, onaangepaste systemen verdwijnen altijd.
---
http://www.unionbelge.be/?p=1812
