België en Vlaanderen : twee duopolisten
 

De konkurrentie tussen België en Vlaanderen om de gunst van de belastingsbetaler is eigenlijk een duopolie. Andere spelers zoals de provincies en gemeenten worden nauwelijks geduld. België en Vlaanderen halen de kassa's van de provincies en gemeenten leeg om hun eigen putten te dempen, en nemen dus bij de provincies en gemeenten de middelen weg om een eigen dienstverlening aan de belastingbetaler aan te bieden. Of ze willen potentiële konkurrenten zoals de provincies gewoon overnemen door ze af te schaffen.

Je kan het wat vergelijken met het duopolie van het "Belgische" Belgacom en het "Vlaamse" Telenet. Ze verdelen de markt onder elkaar en maken het voor nieuwkomers technisch onmogelijk om mee te doen met hun strikte downloadlimieten en hun bedrijfsgebonden decoders. Zelfs Telenet -dat indertijd werd opgericht om het monopolie van Belgacom te breken- weigert nieuwe spelers de mogelijkheden die ze indertijd voor haarzelf opeiste.

De duopolisten doen elkaar wel een beetje de duvel aan, snoepen elkaar wat klanten af, maar vinden elkaar stilzwijgend in hun gemeenschappelijk belang om potentieel sterke konkurrenten vooral klein te houden. De kleintjes krijgen de kruimels die van tafel vallen. Of ze worden opgekocht, zoals Belgacom onlangs deed met Scarlet. Daardoor betalen we teveel voor ons mobieltje en onze internetaansluiting.

Doorbreek het duopolie van België en Vlaanderen! Laat ze konkurreren met de provincies en de gemeenten om de gunst van de belastingsbetalers. Dan zouden sommige publieke diensten wel eens goedkoper kunnen worden.

De limieten van het Belgische internet
http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=2C2K2G33

Calimero heeft soms gelijk
http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=U328APVT

Strijd tegen almachtige operatoren
http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=VF2CPD5S

:roll:

De provincies zijn compleet verouderd en inefficient. De helft van hun budget besteden ze aan hun eigen werking. Er zijn dan ook honderden deputés die over niet veel meer praten dan de aanleg van een weg. Meestal gaat het dan over een en dezelfde weg, decennia aan een stuk, want het duurt uiteraard minstens dertig jaar om zoiets aangelegd te krijgen.

Provincies zijn niets meer dan vergaarbakken voor honderden derderangs politici die geen klop doen en daar een dikke pree voor opstrijken. Afschaffen die handel.

De rest heeft zowat al het zinnigs in uw post weerlegt, of alleszins erop gereageerd.

Ik vraag me voornamelijk af waarom U consequent elk woord waar een C inkomt met een K schrijft. Dit is lelijk taalgebruik en bovendien incorrect.

U vergist zich vast, dat is namelijk vlaams :)

Spreektaal schrijven is niet zo aantrekkelijk. Het leest slecht en is idioot.

Niks "lelijk" of "incorrect". In het Nederlands heeft iedereen het recht te spellen zoals hij wil met als enige uitzondering de ambtenarij en het onderwijs. Niemand heeft dus het recht een tekst als fout te bestempelen laat staan de schrijver ervan. Ikzelf maak van die vrijheid ook gebruik door niet de ambtenarenspelling te gebruiken maar de taalkundige spelling volgens deel I van het Spellingrapport van de Nederlandse Taalunie (ISBN 90-12-08138-6). Gert Meestrers heeft in het tijdschrift Veto een samenvatting van de spelling gepubliceerd

Hij mag van mij schrijven zoals die wil, dat is zijn goed recht. Maar dan heb ik ook het recht dat lelijk en fout te vinden.

een c moeten uitspreken als een k is NIET idioot??? :lol:

Dat is een kwestie van regels! Er zal wel een logica achter zitten.

En met de provincies meer macht heb je een oligopolie... Ik heb steeds minder zin om inhoudelijk op uw berichten in te gaan aangezien er niets constructief in staat.

Ik ben het met je eens wanneer je het recht opeist iets lelijk te vinden. Dat is een kwestie van smaak en daarover wordt niet getwist. Anders is het gesteld met het begrip "fout": dat veronderstelt de overtreding van regels. Waar er geen regels zijn of waar zoals in dit geval regels niet van toepassing zijn heeft niemand het recht iets fout te vinden. Daar gaat het om voorkeuren of wenselijkheden waarin iedereen vrij is.

De Nederlandse Taalunie heeft in Voorzetten 44 niet één maar wel twee deeltjes doen verschijnen.

Deel I geeft een spelling weer zoals die op zuiver taalkundige gronden beschreven is en voor die beregeling tekenden bij de officiële uitgave volgende taalkundigen verantwoordelijk: de professoren G. Geerts, A. Neijt-Kappen, G. de Schutter, P.G.J. van Sterkenburg, J. Taeldeman, S. de Vriendt, de doctores in de Germaanse filologie G.J.M. Verhoeven en J.J. Zuidema, en drs. P.C. uit den Bogaart. Dat zijn stuk voor stuk zwaargewichten op taalgebied en hoe dan ook mensen die beroepsmatig hun hele leven met onze taal bezig zijn, haar van binnenuit kennen en verdomd goed weten waarover ze praten. Hun beregeling is bij ieder stapje diepgaand verantwoord en door publieksonderzoek ondersteund en vooral: ze is loepzuiver Nederlands. Om deze reden spreken we van de taalkundige versie van de beregeling.

Deel II geeft een spelling weer zoals die op politieke gronden beschreven is en voor die beregeling tekende bij de officiële uitgave H. d’Ancona verantwoordelijk mede namens haar kollega-kultuurminister H. Weckx en de onderwijsministers L. van den Bossche en J. Ritzen. Zij hebben op taalkundig gebied geen enkel soortelijk gewicht (met een knipoogje naar Frans Verleyen zaliger) en ze kunnen geen taalkundige geloofsbrieven voorleggen. Om deze reden spreken we van de politieke versie van de beregeling. Erger nog, hun inzet voor onze taal is een potje dat beter gedekt blijft want er zit een onfris luchtje aan: bij de schandaaldossiers in de Europese Gemeenschap (met name de etikettering en het Merkenburo) zijn ze alle vier doodleuk vergeten dat onze taal óók bestaat en haar rechten heeft, ééntje heeft het zelfs bestaan het Nederlands door het Engels te willen vervangen in het hoger onderwijs. Dat zootje ongeregeld zou het recht hebben ons eens gauw te gaan vertellen hoe we moeten spellen? Waar zijn we mee bezig? Waar gaan we naartoe?

In het Latijn werd de k-klank gewoonlijk met de letter C geschreven. In het later (kerk)latijn werd de letter 'c' ook in sommige gevallen als s, naast k, uitgesproken. We schrijven in het Nederlands gewoonlijk een letter c naar het Latijnse origineel, of er nu sprake is van een k-uitspraak dan wel van een s-uitspraak. Enkele voorbeelden:

letter C met S-uitspraak ipv originele K-uitspraak:
provincia (prowinkia) -> provincie (provinsie)
Caesar (kaisar) -> Caesar (Seesar)
K-uitspraak blijft behouden:
communis (kommoe...) -> communautair (kommu...)
Cato (kato) -> Cato (kaato)

In een aantal gevallen schrijven we toch onze k in plaats van de c:
catholicus (katholicoes) -> katholiek
october -> oktober [maar december en niet dekember]
Echt helemaal logisch zit het dus toch niet ineen.

De C voor een A, O of een U wordt toch vaak met een K uitgesproken zoals bv in het Frans, de I en E met een S. ProvincIa, cEsar, cOmmunautair. Ik heb de indruk dat communautair eerder een leenwoord is, waar katholiek meer met onze taal verweven is. Ik ben geen taalkenner, maar kan het niet dat het vroeger anders was? Evenzo oktober en ja, decEmber...

Ik weet ook niet precies wanneer de Latijnse C een k-uitspraak bleef hebben en wanneer hij een S-uitspraak kreeg, maar je zou inderdaad al goed op weg kunnen zijn met je suggestie (over I en E). Processie (processus) en interceptie (interceptus) spreken we ook met een S uit, conferentie (conferre) met een K. Ik vind het op zich wel positief dat de oorsprong van de woorden zichtbaar blijft in onze taal met een Latijnse (of Franse) C. Maar oktober en katholiek zijn wel niet logisch.

Een vergelijkbaar verhaal kan je trouwens doen over het Latijnse QU en onze KW. We schrijven bijvoorbeeld kwantiteit (quantitas), kwaliteit (qualitas), maar 'consequent' en niet consekwent of konsekwent. Aan het woordbegin lijken we KW te gebruiken, en middenin een woord QU, denk ik.

Q is anders een mooie letter, en wat doen we anders op het Scrabble bord ermee?

Ik pleit er niet voor om de Qu uit ons alfabet te verwijderen, hoor. ;-) Ik wil enkel duidelijk maken dat onze spelling niet altijd consequent is. Trouwens, de Latijnse spelling was eigenlijk ook niet zo consequent, alleen al het bestaan van de combinatie QU voor 'kw' is daar een voorbeeld van.