Terug gaan studeren?
 

Veel mensen aan wie ik de vraag gesteld heb, hebben ooit wel eens getwijfeld aan hun studie- en beroepskeuze. Ze zouden liever iets anders gestudeerd hebben, of een bewust andere carrièreaanpak gedaan hebben.

Op de vraag of ze daar ook effectief iets mee deden, antwoordden sommigen wel dat ze ofwel iets waren gaan studeren (bij hun werk), anderen dat ze gewoon interesse toonden en op zoek gingen naar een nieuwe job in een andere sector of gewoon meer lazen over het onderwerp dat hun kon bekoren. Ik heb geen verhaal gehoord van iemand die stopte met werken om een volledige ommeslag te doen.

Sinds een jaar speel ik met de gedachte dat ik het "verkeerde" heb gestudeerd. Hoewel ik niets liever wou studeren en er nu absoluut geen spijt van heb, vind ik het jammer hoe mijn studie me in mijn werk duwde. Het is erg om op een werk te zitten dat je enorm goed zou moeten bevallen, je heel veel voordelen geeft, waar iedereen vriendelijk is en je geapprecieerd wordt om je kunde - en je toch niet goed te voelen.

Is dat echter niet arrogant? Ik ken de mogelijkheden niet, maar wat als ik nu zou stoppen met werken en terug ging studeren - zij het waarschijnlijk in combinatie met een deeltijds low-profile jobje? Loop ik niet het risico "nooit" tevreden te zijn, is het geen escapisme?

Zijn er mensen die zich hierin herkennen of raad ten over hebben? Dank je.

doen, nu je nog kan.
je gaat anders heel je leven twijfelen.
en binnenkort 'kan' je niet meer wegens ... veranderde levensstijl (financieel), relaties, kinderen, leningen etc

nu doen. je bent nog net op tijd voor dit academiejaar.

Zeer herkenbaar, moet ik zeggen. Ik ben elke job die ik doe binnen de kortste keren beu en dan ga ik maar op zoek naar iets anders (intern of ander bedrijf). Sinds een jaar werk ik nu ergens anders en kom ik veel in contact met burgerlijke bouwkunde en zo. Het lijkt me super interessante materie en ik heb nu toch wel spijt dat ik geen burg ir gestudeerd heb. Het probleem is echter dat het voor compleet onrealistisch is om als 30 jarige met vrouw, kind en hypotheek die nog 13 jaar loopt te stoppen met werken en aan burg ir te beginnen. Ik ben er naar mijn gevoel ook al te lang uit om nog deftig te kunnen studeren. Dus als je nog maar pas van de schoolbanken bent (ik zou zeggen max 2a3 jaar)en weinig financiele verplichtingen hebt zou ik er voor gaan als ik u was. Anders krijg je er misschien later nog spijt van. Als ik me niet vergis ben jij nog niet zo lang geleden afgestudeerd en als je nu al een beetje spijt hebt van je beroepskeuze dan zou ik er toch serieus over nadenken om een andere carriere te zoeken.

Ik ga er in elk geval voor de rest van dit jaar over nadenken. Overstappen kan ik ook niet zomaar: mijn betere helft studeert momenteel nog en ik ondersteun dus voor een groot deel ons gezinnetje.

Trouwens, nota bene: het is een studie die 4 tot 12 jaar kan duren, afhankelijk van wat ik kies.

:-)

:( ik vrees dat je al te laat bent ... echt, het gaat er alleen maar moeilijker op worden. volgend jaar zal moeilijker zijn dan nu, het jaar daarna nog moeilijker dan volgend jaar ... als je nu niet springt ... spring je wsl nooit meer

Ik ben in augustus 2009 afgestudeerd en werk sinds september 2009. Nog niet zo lang dus, een dik jaar eigenlijk.

Zou je het zien zitten om dan bijvoorbeeld binnen 13 jaar iets te gaan doen? Of denk je dat je als gepensionneerde eindelijk je ding kan gaan doen? Trouwens, burgerlijke, heb je een universitair diploma, want dan is dat toch maar een drietal jaar?

Maar eind dit jaar is ze afgestudeerd, en ze werkt ondertussen full-time hoor...

Zo, dus je wil de medische sector in? En in wat voor richting zit je nu ongeveer?

binnen 13 jaar heeft ie puberende kinderen, andere problemen, Alzheimer ... whatever, het komt er niet meer van ...

Ik ben nu 7 jaar afgestudeerd en als ik eerlijk ben zie ik het totaal niet meer zitten om nog te gaan studeren terwijl ik aan de andere kant wel interesse heb. Ik zie gewoon het vele werk niet meer zitten samen met het drukke gezinsleven. Ook financieel wordt het dan weer moeilijk terwijl ik nu reeds een bepaald comfort gewoon ben dat ik dan terug zou moeten opgeven. Ik weet natuurlijk niet hoe uw situatie zal zijn binnen 13 jaar, maar ik vermoed dat je dan ook wel een uitgebreider gezinnetje zal hebben, een huisje zal gekocht hebben, een bepaalde levenstandaard gewoon zal zijn, enz...

Ik heb een diploma handelsingenieur en ik denk wel dat het mogelijk is om dat in 3 jaar te doen, maar die wiskunde zit bij mij al echt ver zodat het in de praktijk moeilijk haalbaar wordt.

Ik heb geschiedenis gedaan (4j) en archivistiek (1j). Ik heb als archivaris gewerkt, daarna kort als leerkracht, en momenteel doe ik aan "enterprise intelligence" hoewel ik officieel archivaris-documentalist ben.

Ik zou seksuologie of (minder waarschijnlijk) psychologie willen gaan doen: 1j voorbereiding, 2j master, eventueel 1j postgrad therapie/klinisch. Of geneeskunde.

Ach, twijfel is normaal.
Ik heb een richting gestudeerd en heb er onmiddellijk werk in gevonden.
Na een aantal jaren slaat de twijfel toe ? 'Is het dat ?'
Of je nestelt je erin of je doet er iets aan.
Ik heb me erin genesteld, en doe na meer dan 25 jaar nog steeds dezelfde job (gelukkig met heel wat afwisseling).
Mocht ik het overdoen, en weten wat ik nu weet, had ik me toen beter ingezet en allicht een andere job uitgeoefend.
Maar ongetwijfeld was eveneens die vraag er geweest na een aantal jaren ! 'Is het dat ?'

En nu ?

Inderdaad. Het enige wat nog haalbaar is, is een studie aanvatten die ver beneden je eigen mogelijkheden ligt zodat je er amper iets voor hoeft te doen. Maar daar heb je dan natuurlijk ook niet veel aan.

Veel uitgebreider wordt mijn gezinnetje waarschijnlijk niet... Dus daar moet ik het niet voor laten. 13 jaar plan ik ook niet te wachten. :-D

Maar dus: word je een gepensioneerde student?

Dat is mijn grote schrik, dat ik er eveneens spijt van ga hebben, of erger: dat ik de studie niet volhoud, en met helemaal niets overblijf.

Als ik van u was dan begon ik er nog dit jaar mee. Als je psychologie gaat doen, dan moet het toch mogelijk zijn om dat voorbereidende jaar te combineren met je job? Lukt het niet dan is er geen man overboord maar dan heb je wel al een idee of je het echt wil en of het enigszins haalbaar is met je huidige levenssituatie.

Ikzelf ga in ieder geval geen gepensioneerde student worden, lijkt mij nutteloos en ik heb ook veel te weinig karakter om mij ergens door te worstelen puur uit interesse om er dan later eigenlijk niks mee aan te vangen (lees: geld verdienen). Neen, ik heb nu een bedrijf gevonden waar de corebusiness burgerlijke bouwkunde is. Ik doe de financiele opvolging van de projecten en dergelijke maar ik laat me ook onderdompelen in de technische uitwerking ervan. Ik ben dan misschien zelf totaal niet gevormd om alles uit te werken en rekenen maar op deze manier maak ik mijn job zelf wel interessant genoeg. Dus ik ben op zich wel een tevreden man hoor, ik heb niet te klagen.

Verander je perceptie van 'spijt' en je gaat er helemaal anders over denken.
Je kan alleen spijt hebben van zaken die je niet gedaan hebt. Nooit van zaken die je wel gedaan hebt, want daar ken je de afloop van. Ook al is een afloop negatief. Het is en blijft een beslissing die je ooit zelf genomen hebt.

Dat zijn voltijdse dagprogramma's hé... :?

Ah, en niks anders of zo? Je hebt je dus gesetteld in je lichte onvrede?

Mja, maar iets niet doen is natuurlijk ook een beslissing waarvan je de afloop zal evalueren. Ik begrijp je punt echter wel...

Als je denkt van goed te doen, doe het dan, anders ga je binnen een jaar of 10 zeggen, laffe kloot had ik het maar geprobeerd.

Loop je nu na een jaar met je kop tegen de muur wel ja spijtig he, maar je hebt het geprobeerd.