Politics.be - Wie wil BHV wél splitsen?

Citaat:

Wie wil BHV wél splitsen?

BART MADDENS gelooft niet meer dat CD&V, Open VLD en SP.A het echt meenden toen ze in het parlement stemden voor de splitsing van BHV. Want als puntje bij paaltje komt, helpen ze zelf om die splitsing te vertragen.

Coup de théâtre dit weekend: CD&V, Open VLD en SP.A willen niet langer meewerken aan de splitsing van BHV langs parlementaire weg. Dat lukt toch nooit, zeggen ze. Want dan begint die eindeloze carrousel weer te draaien, en zijn we vertrokken voor twee jaar en meer. Maar dat is een drogreden. Want als de Vlamingen dat echt willen, kan de BHV-wet tegen de lente van 2011 in het Staatsblad verschijnen.

Daartoe hoeven de Vlaamse partijen enkel de draad op te pikken van 22 april. Toen beslisten de Vlaamse partijen om het BHV-voorstel stante pede goed te keuren in de Kamer. Nochtans was iedereen ervan uitgegaan dat het belangenconflict van het Duitstalige Parlement nog liep tot minstens eind april. Maar Kamervoorzitter Patrick Dewael pakte uit met een juridische nota waaruit bleek dat de Kamer meteen kon stemmen. Net zoals Vlaamse juristen al eerder hadden geargumenteerd dat de parlementaire procedure kan worden hervat na 60 dagen in de plaats van 120 dagen (DS 15 januari 2009). Als de Vlaamse politici in april akkoord gingen met deze interpretatie, waarom zou dat nu niet meer het geval zijn? Dit betekent dat de duurtijd van een rondje carrousel alvast kan worden gehalveerd.

Ongrondwettig belangenconflict

Maar ook het aantal rondjes kan sterk worden beperkt, namelijk tot twee. Het is grondwettelijk gezien allesbehalve koosjer dat de Franstaligen via hun uiteenlopende parlementen aan de lopende band belangenconflicten produceren tegen één en hetzelfde wetsvoorstel. Terwijl de Vlamingen dat maar één keer kunnen, omdat ze maar één parlement hebben. Dat is althans de visie van heel wat Vlaamse juristen. Als we deze interpretatie volgen, moet de carrousel van de belangenconflicten maar één rondje draaien. Want de Vlaamse kamerleden kunnen een ongrondwettig belangenconflict gewoonweg negeren.

Het tweede en laatste rondje is dat van de alarmbelprocedure. Als de alarmbel wordt geluid, dan heeft de regering dertig dagen de tijd om een gemotiveerd advies te formuleren. Daarna gaat de parlementaire procedure gewoon verder. Maar wat als er nog geen regering is, of de nieuwe regering valt? Dit betekent dat de procedure voor onbepaalde tijd is opgeschort, vinden de Franstaligen. Dat staat echter niet met zoveel woorden in de grondwet. Ook hier is er dus ruimte voor een andere interpretatie: na dertig dagen kunnen de Vlamingen simpelweg overgaan tot de stemming.

Allemaal goed en wel, maar uiteindelijk moet de wet (na een ommetje in de Senaat) nog worden bekrachtigd. En hier eindigt het feest toch? De Franstalige ministers zullen die wet immers nooit goedkeuren? Juist, maar dat hoeft ook niet. Het bekrachtigen van een wet is in een parlementair systeem niet meer dan een apolitieke formaliteit, waarbij de uitvoerende macht acte neemt van een door het soevereine parlement goedgekeurde wet. Overigens zijn de ministers die de BHV-wet normaal gezien moeten tekenen (de minister van Binnenlandse Zaken en die van Justitie) momenteel twee Vlamingen. Als dat zo blijft, dan zal geen enkele Franstalige zijn handen aan de wet vuil hoeven te maken.

Zijn al deze Vlaamse interpretaties dan niet betwistbaar vanuit juridisch oogpunt? Natuurlijk wel. Maar dat zijn de Franstalige interpretaties evenzeer. Alleen zijn het de voorbije jaren altijd de Franstaligen geweest die hun visie hebben kunnen doorduwen. Dit illustreert mooi wat filosoof Peter De Graeve onlangs schreef: de Franstaligen gedragen zich als de eigenaars van het Belgische huis en leggen hun regels op aan de Vlaamse huurders. 'La Belgique nous appartient', weet u wel.

Op de knieën

Maar er is ook een andere kant aan het verhaal. Niets belet de Vlaamse meerderheid om het Belgische huis in bezit te nemen. Niets belet hen om voortaan een eigen interpretatie van de regels te volgen, zoals ze dat op 22 april eventjes hebben willen doen. In werkelijkheid zijn de Vlaamse politici wat blij dat de Franstaligen de Grondwet op zo een manier interpreteren dat de procedure eindeloos kan worden gerekt. Sterker nog: in 2008 waren het de Vlamingen zelf die de Franstaligen op hun twee knieën hebben gesmeekt om een nieuw en ongrondwettig belangenconflict te starten. 'Hou mij tegen of ik doe een ongeluk', was toen de boodschap.

Moraal van het verhaal: de Vlaamse politici moeten niet te veel foeteren op die eindeloze BHV-carrousel. Want zij hebben die zelf draaiend gehouden.

BART MADDENSWie? Politicoloog KU Leuven. Wat? Als de Vlaamse partijen dat echt willen, is BHV tegen de lente van 2011 gesplitst. Waarom? De Franstalige vertragings- en blokkeringsmanoeuvres zijn minder effectief dan we maar al te graag geloven.

http://biwako.skynetblogs.be/archive...-splitsen.html

http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=C731AKP4