De strategie(en) van de Franstalige partijen
 

1) Ze willen Belgie behouden, maar bouwen aan een soort anti-Vlaamse Belgische identiteit, en niet enkel in Brussel.
2) Ik stel vast dat ze herhaaldelijk het Vlaams-nationalisme aanwakkeren en radicaliseren, vaak zonder dat daar een reden voor is (bvb electoraal gewin, achterban strelen of materiele voordelen i.e. geld), terwijl ze echt in hart en nieren datzelfde Vlaams-nationalisme vrezen als de duivel.
3) 90% van Vlaanderen is beried om nog 15 of 20 jaar tranfers van formaat te leveren indien ze een (beetje toch) resultaat opbrengen en wij ons ding mogen doen; opzich helemaal geen ramp toch? Oorlogstaal, dixit Di Rupo.

Ik meen het ze, kan iemand daar een uitleg aan geven?

Dit zijn nationalistische uitspraken en stellingen der Franstalige partijen tov. dito revendicaties van Vlaamse partijen. Het nationalisme is dus een probleem.

Ok, dus nationalisme, die in de matige vormen die het zich voordoet in Belgie (uitgezonderd FDF/VB), geen enkele probleem in talloze andere landen, is het oorzaak van alle kwaad. Mij lijkt het waarschijnlijker dat het de onwerkbaarheid van de Belgische constructie is die de problemen hoofdzakelijk veroorzaakt.

Oorlogstaal? Di Rupo is daar al maanden mee bezig. Zijn plan B. Zijn verwensingen naar de N-VA.... moet ik nog meer opsommen?

Brussel moet weg.

Het federale België is een institutionalisering van twee grote nationalismen. Natuurlijk, kan zo'n systeem niet werken, daarom dat de VU en het Rassemblement Wallon het gewild hebben!!!

Het is gewoonweg geen land. Punt uit.

Mooi, Belgie kan niet werken, we zijn het eens. Als ge naar de N-VA website gaat kunt ge u lid maken, desnoods schiet ik het geld voor ze :-)

En voor de verwaarloosbare minderheden van de VU en RW Belgie verbrot hebben, wat was het toen?

Sorry maar twee quotes van mij als omkadering gebruiken van een citaat zonder bron dat niks of niks met mij te maken heeft, laat staan dat het van mij komt is niet fair.

Die minderheden hebben wel gaandeweg het hele politieke discours gemonopoliseerd. Het enige probleem voordien was dat met de taalgrens en - wetten, waarvoor in 1963 - en eigenlijk al in 1921 - een pacificatiemodel bedacht werd.

Maar natuurlijk. Vlaanderen moest unitair zijn, maar de franstaligen mochten franstalig blijven. Dat was het probleem. Zoals azert ergens in een andere draad zegt: hij, als franstalige, wil zich aan de kust "thuis voelen". Hij wil zich in brussel thuis voelen, in Antwerpen thuis voelen, in Luik thuis voelen.
Niks mis mee, he, een Fransman zal zich in Lille en in Marseille ook wel thuis voelen.
Maar daarvoor moet die Vlaming aan de kust zich dus wel "aanpassen". Maar voelt die vlaming zich even thuis in Luik ? Welja, als 'em frans spreekt.

Het ganse probleem is de volledig asymmetrische houding die er altijd is geweest en blijkbaar nog steeds is: de Franstaligen willen zich "thuis voelen" in gans Belgie, maar het doen op hun Franstaligs. De Vlamingen mogen zich thuis voelen in gans Belgie, als ze het ook maar doen op hun Franstaligs.

We hebben hier dus een raar soort nationalisme vanuit Franstalige kant: ze willen hun eigenheid, maar dan over gans Belgie.

Toen de Vlamingen opkwamen voor HUN eigenheid, niet in gans Belgie, maar enkel maar het stukje Vlaanderen ervan, moest er VAN DE FRANSTALIGEN een duidelijke streep getrokken worden die een grens stelde aan de VLAAMSE prerogatieven, maar ze hadden dat wel niet in de andere richting begrepen. De taalgrens was enkel een eenrichtingsgrens die de invloed van het Vlaams-zijn geografische moest aan banden leggen, maar de franstaligen moesten zich nog altijd overal in Belgie kunnen thuis voelen.

En omdat er in een unitair belgie jammer genoeg bij meerderheid werd gewerkt wilden ze toen ook hun eigen regio om zelf in wallonie, zonder vlaamse invloed, kunnen te beslissen wat ze deden, en met beschermingsmechanismen zodat ze ook, ondanks de vlaamse meerderheid in Belgie konden beslissen wat ze deden. Als tegenprestatie mochten de vlamingen bij hun ook beslissen wat ze deden, zolang het unitaire belgie de facturen maar betaalde (en daar stoorde het niet dat vlaanderen een meerderheid had om de facturen te dokken).

Een paar onnozel vlaamse nationalisten hebben zich daar toen bij laten vangen, en het financieel-economische toegezegd voor een paar vodjes papier die hier en daar een klein (normaal) voordeeltje aan de vlaamse taal geven in vlaanderen. De vlaams-nationalisten wilden toen best dokken, op voorwaarde dat men niet te veel frans sprak in de brusselse rand.

En daar zitten we nu mee. De weg is half afgelegd:
de franstalige moet zich nog altijd thuis kunnen voelen in gans belgie, moet kunnen stemmen voor franstalige partijen in vlaanderen, gans belgie moet nog altijd afdokken voor de franstalige, maar hij mag wel bij hem doen wat hij wil, op kosten van het dierbare belgie.

Er is maar een weg vooruit: verregaande splitsing van politiek-economische bevoegdheden, inclusief het fiscale, de sociale zekerheid en al dat, zodat beide regio's volledig hun eigen economische politiek kunnen voeren, verantwoordelijk voor hun eigen kiezers, en met als gevolg hun eigen fiscaliteit en schulden.

Als ieder zijn potje grotendeels bij hem kookt, dan valt ook alle reden tot wederzijdse wrevel weg, he. Dan kunnen we elkaar terug beschouwen als normale mensen.

Dat doet de minderheid in dit land al meer dan anderhalve eeuw.

Ja? Hoor jij pakweg BDW vaak ronkende, romantische, marsmuziek-speeches houden? Hij heeft het al eens op een rationele manier over identiteit, maar daar houdt m.i. zijn nationalisme ook op.

Het gaat meestal gewoon over het beleid. VL wil A en niet B, Wal wil B en niet A, maar we geraken het niet akkoord om dan allebei onze eigen keuze te volgen, vooral om financiele redenen. Dat heeft eenvoudigweg weinig met nationalisme te maken.

Er zijn ook wat kleinschalige taalschermutselingen, maar niets waarin de Vlamingen nationalisme kan verweten worden, hooguit een wat star respect voor de wet en gemaakte afspraken.

tiens, ik wist niet dat die 2 partijen samen ooit de absolute meerderheid hebben gehad in het parlement?

de vaststelling van de taalgrens was een compromis en ondanks dat ze vooral met een meerderheid van Vlaamse stemmen gebeurde, een slecht compromis voor de Vlamingen. in ieder geval is ze gebeurd op basis van vervalste talentellingen.

samenvatting van dit stuk: "on est quand même en Belgique???".

dat zinnetje gebruiken ze nu nog, kijk maar naar azert....