Kritische bedenkingen bij splitsingsscenario's
 

Er zijn een paar zaken die steeds opnieuw mijn aandacht trekken bij alle commotie omtrent het - zogezegd - nakende einde van België:

(1) De onvermijdelijkheid waarmede dit wordt afgeschilderd. De laatste 40 jaar is de Belgische centrale staat inderdaad gradueel ontmanteld ten voordele van de gewesten en de gemeenschappen. Maar het is een uiterst precaire oefening om uit het verleden de toekomst af te leiden. Ongetwijfeld dacht Willem I in 1815 ook - en alles wees daarop - dat zijn Rijk voor honderden jaren zou bestaan. Idem voor de Nederlanden in 1580. Toch liep het anders.

(2) Het feit dat de voorstanders van zulk een scenario vrijwel steeds tegen een referendum zijn. Vaak zeggen ze tegen een referendum an sich te zijn. De bevolking zou niet kunnen beslissen over ingewikkelde kwesties, het zou te gevaarlijk zijn enz. . Men vergeet dan wel dat de bevolking om de zoveel jaar de keuze krijgt om te stemmen voor allerlei partijen, van radicaal-rechts tot radicaal-links. Is ze wel in staat om partijprogramma's met elkaar te vergelijken en tegen elkaar af te wegen, maar niet om over zich uit te spreken over de toekomst van het eigen land?

Ander argument tegen een referendum (met positieve uitslag voor België): "achteraf moeten de politici het oplossen (en ze kunnen het niet)". Dan schijnt het me toe dat de politici niet in staat zijn om aan de keuze van de bevolking te voldoen en moet er wellicht uitgekeken worden naar andere politici.

(3) De enorme spreektijd die separatisten, nationalisten, regionalisten e.d.m. krijgen, zowel in de geschreven als in de audiovisuele pers. Alle partijen die in de media aan bod komen pleiten voor meer Vlaamse autonomie. Op welke wijze -d.i. zonder een tegengestelde mening - kan zo een debat tot stand komen, tenzij over de modaliteiten van die autonomie en de strategie om die autonomie te bereiken?

Wat meer is, hoe verklaart men dat het aantal separatisten relatief laag blijft (ca. 15 �* 20% in één gemeenschap), ondanks de massale mediatisering van de soevereinistische stroming? Hebben bovendien unionistische federalisten of unitaristen geen spreekrecht? Het bestaan van deze groep wordt zelfs door de VVB niet geloochend:

(link)

Deze cijfers stemmen overigens overeen met die van een peiling van LLB die optekent:

Alvorens men spreekt over de opdeling van een land zou men toch verwachten dat er een debat is over de wenselijkheid ervan.

(4) Het gemak waarmee over heikele kwesties wordt gesproken. Zo meent Annemans in zijn jongste boek dat de taalgrens de staatsgrens wordt en dat Brussel dan maar bij Vlaanderen zal horen.

Nochtans, de taalgrens loopt ook rond Brussel.

Deze redenering loopt volledig mank. Er is immers geen enkel precedent in het internationale recht te vinden waarbij een deelstaat om redenen van homogeniteit bij een andere deelstaat wordt ingelijfd.

Toppunt is wel dat Bruno Valkeniers, voorzitter van het Vlaams Belang, deze redenering onderschrijft:

http://www.vlaamsbelang.org/6/104/

(5) De weinige aandacht die er wordt besteedt aan de internationale dimensie.Gaat Spanje, dat Kosovo niet erkent, wel Vlaanderen erkennen?

Als Vlaanderen onafhankelijk wordt en buiten de EU valt, quid dan met de euro?

Wat met de ratificatie v.h. Minderhedenverdrag, noodzakelijke voorwaarde om tot EU te behoren?

Hoe sterk staat Vlaanderen tov. de VN, de Raad van Europa, de EU?

Quid met territoriaal verlies? België verloor bv. in 1839 delen van Limburg en Luxemburg. Wallonië, dat in één of andere vorm steun zal zoeken bij Frankrijk zal van dat laatste land zware compensaties vragen voor een Vlaams lidmaatschap van de EU.

Hoeveel Kosovaren zouden er overwinteren in Torremolinos en Benidorm ?

Je bent uit jezelf aan het gaan, dezer dagen, nietwaar BW?

Je bent overigens doc geschiedenis. De Vlamingen willen naar de toekomst kijken. Geen 1580 dus.

En ook geen 1302 of 1941.

Prof geschiedenis maar dan toch niet de naoorlogse want de brave man weet niet wat de taalgrens inhoudt als hij denkt dat er één rond Brussel ligt....

13 juni 2010 wel nog eens.

maja, Belgie is nu eenmaal een slechte democratie.

Dat zogezegd mag je weglaten. Je laatste stuiptrekkingen zullen het niet vermijden.

Albert II denkt ook nog altijd dat België zal te redden vallen. Net zoals Willem I weigert hij de tekenen des tijds te zien. In het geval van Willem was dat het feit dat hij de door de tegenstand van zowel francophonie en katholieken het veld vrijgaf aan de Fransen om zijn gezag te ondergraven. In het geval van Albert II is dat de grote frustratie van de Vlamingen om nog altijd als tweederangsburger behandeld te worden in eigen land, én de slinkende steun van het kapitaal voor het Belgisch project. Want ook daar sluimert het ongenoegen over de rem die België is op de economische vooruitzichten.

Van mij mag er een referendum komen bij alle Vlamingen met de vraag hoeveel zij elk jaar willen afdragen aan Wallonië in ruil voor het voortbestaan van België. Met keuze voor 0€, 10€, 100€, 1000€ per persoon. Daarna mogen de Walen kiezen of ze nog heil zien in België.

Feit is dat de uitslag van het referendum alleen maar gefrustreerden zal achterlaten, en zeker de situatie niet zal ontspannen.

De belgicystische pers in Vlaanderen heeft er zoveel energie ingestopt om het Vlaams-nationalisme te kelderen, dat ze een omgekeerd effect bereikt heeft. De manier waarop de uitverkoop van Vlaamse verworvenheden door de regeringen Verhofstadt werd goedgepraat, de karaktermoord op Yves Leterme, de sequel met Bart de Wever hebben de frustraties van de Vlamingen alleen maar aangewakkerd. Dat je door de verregaande polarisatie tussen Vlaams-vijandige media en de doorsnee Vlaming tot een situatie komt waarbij een sereen debat zo goed als onmogelijk is geworden lijkt mij logisch.
Als je het gewauwel van Luc van der Kelen, Yves Desmedt of Hilde Sabbe leest kan je nog moeilijk van debat spreken niet? Dat is gewoon demonisering.

De vraag is niet hoeveel separatisten er zijn. De vraag is hoeveel mensen er hun slaap laten bij de gedachte dat België morgen niet meer zou bestaan. Ik ken er eigenlijk maar 1 in mijn omgeving. De rest is daar vrij gelaten over, die schikken zich in de onvermijdelijkheid. Spijtig, maar we hebben als Vlamingen genoeg opgeofferd om samen met de Franstaligen België in stand te houden.

Hoe groot was de rebellenkliek eigenlijk die indertijd België heeft ontroofd aan Nederland? Een paar duizend heethoofden onder leiding van Fransmannen als Charles Rogier?

Groot gelijk heeft hij.

Oh? taalgrens rond Brussel? Heb je Brussel al verkocht aan de francophonie?

Brussel is geen deelstaat, het is een hoofdstedelijk district. Ook hoofdstad van Vlaanderen, en altijd Vlaams geweest. Ik zie niet in waarom het internationaal recht de misdaden tegen de Vlamingen en hun kultuur zou erkennen en Brussel als oorlogsbuit aan de Franstaligen schenken.

Ach, als de Brusselaars echt zo dom zijn, mogen ze het van mij een paar jaar op hun uppie alleen proberen. Als ze eens goed de rekening maken zullen ze beseffen dat hun toekomst alleen maar binnen Vlaanderen kan liggen.

De Euro zit in het EMU verdrag en spijtig voor jou, daar geldt het prncipe: res transit cum suo onere. Vlaanderen blijft in de EMU en MOET aan de verplichtingen van de EMU voldoen. Net zo met het Schengen verdrag.

We doen dat op dezelfde manier als Frankrijk: we ratificeren dat verdrag en stellen vast dat er geen ethnische minderheden zijn in Vlaanderen. Zo simpel gaat dat. Er is namelijk nooit een objectief criterium vastgelegd dat beschrijft wat een minoriteit nu eigenlijk is. Het is toch niet omdat de Brusselse Vlamingen in het verleden verfranst zijn dat ze plots een ander volk zijn?

Heel sterk. Denk je echt dat die staan te springen om een land in de kern van Europa dat geen deel meer zou uitmaken van deze grote organizaties? Er is genoeg angst dat andere Euro-kritische landen wel eens het goede voorbeeld zouden kunnen gaan volgen en de Europese instellingen terug in elkaar stuiken tot er alleen nog een vrijhandelsverdrag overblijft naar analogie met de status van Zwitserland.

Luxemburg en de Duitstalige gemeenschap kunnen naar het Groot-Hertogdom Luxemburg. Eupen eventueel naar Duitsland als dat moet, al denk ik dat de belastingsvluchtelingen dat niet zien zitten. Denk jij echt dat andere Europese landen gaan toestaan dat Frankrijk territoriale claims legt op andermans grondgebied? Wat belet Duitsland om de Elzas terug in te lijven, Spanje om Frans Baskenland op te eisen, Italie om een oogje op Corsica te laten vallen, ... Wees maar gerust, op een tweede Anschluss van Sudetenland zit niemand in Europa te wachten. Dat is het begin van WO-III (kwestie van hetzelfde niveau van bangmakerij te bereiken als de belgicysten).

8O Ga jij nu zeggen dat er tussen het tweetalige Brusselse hoofdstedelijke gewest enerzijds en het Vlaamse gewest anderzijds géén taalgrens loopt? 8O

Ja.

Toch wel vreemd dat institutionele geschiedenis zo overduidelijk je ding niet is...

Kijk, uw uitleg versterkt mijn eerdere analyse: Vlaams-nationalisten verwerpen een referendum. Als ze echt zo zeker waren van hun zaak - quod non natuurlijk - zouden ze al lang een referendum geëist hebben. Ze weten echter zeer goed dat er geen meerderheid is voor Vlaamse onafhankelijkheid. Dan komen ze af - zoals u dat nu doet - met ridicule vragen, die nooit in de wereldgeschiedenis het voorwerp waren van een referendum.

De uitslag van een referendum moet de situatie niet ontspannen, noch het tegendeel doen. Dat is zelfs geen argument (sterker nog, dat argument kan zelfs tegen een parlementaire democratie gebruikt worden).

In het dossier "Montenegro, een voorbeeld voor Vlaanderen", gaf het Vlaams Belang trouwens aan welke de vraagstelling was:

“Wilt u dat de republiek Montenegro een onafhankelijke staat wordt met een volledig internationaal en wettelijk statuut?”

Hetzelfde is gebeurd in Macedonië, Kroatië, Slovenië, Montenegro, Québec, ja zelfs in de Sovjetunie (maart 1991), Eritrea en Oost-Timor.

Krachtens art. 4 van de Grondwet is België ingedeeld in vier taalgebieden. Een grens tussen twee taalgebieden is tot nader order een taalgrens.

Tja, met die 'wereldgeschiedenis' kan je veel kanten op, hé.

Tot 1830 na Christus was er ook nooit sprake van een "Koninkrijk België", en dan was het er plotseling toch.

En sinds wanneer kent diezelfde 'wereldgeschiedenis' het fenomeen 'referendum'?

Taal, mijn beste, is gemeenschapsmaterie en geen gewestmaterie. Als jij dus denkt dat een gewestgrens meteen ook een taalgrens zit je er niet een klein beetje naast. In mijn tijd kreeg je daarvoor een F, en geen doctoraat...

Krachtens de Belgische Grondwet (art. 3) is Brussel een gewest, net als het Vlaams en het Waals gewest. Brussel is zogezegd de hoofdstad van Vlaanderen hoewel dit in 1983 door de RvS is tegengesproken.

Voorts beroept u zich op historische rechten: "het is altijd Vlaams geweest". Hoezo? Brussel maakte vanaf de 9de eeuw tot 1795 (t.t.z. 900 jaar) deel uit van resp. de Brabantgouw en het hertogdom Brabant. Daarna van Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en, tenslotte van het onafhankelijke België.

Nooit was het deel van het graafschap Vlaanderen en ook al ware dat wel zo geweest, dan nog is er geen enkele wettelijke band tussen het graafschap Vlaanderen en het Vlaams gewest of de Vlaamse gemeenschap, wier bestaan een gevolg zijn van art. 107 quater bis van de Grondwet van 1970, van de BWHI van 1980 en van de gecoördineerde Grondwet van 1994.

De vastlegging van de taalgrens en de indeling in België in taalgebieden dateert al van voor de gemeenschaps- en gewestvorming. Een taalgrens bakent een overgang af tussen twee taalgebieden. Of loochent u dat?

Uit uw openingspost:

"...het is een uiterst precaire oefening om uit het verleden de toekomst af te leiden."


Feit blijft dat de enige échte 'historische minderheid' hier in Brussel "Vloms" spreekt.

Jazeker, want Brussels Nederlands en Vlaams Nederlands zijn hetzelfde Nederlands en daar kan dus geen grens tussen zitten. Het behoort tot één en dezelfde gemeenschap.

Maar het feit dat jij dit zo ziet bewijst ondertussen wel dat jij vanuit een franstalige invalshoek 'redeneert' (die evenwel niet wordt toegepast als het over de Duitstalige gemeenschap gaat, maar bon.)

Het Brussels Gewest is volgens de grondwet gewoon één van de drie gewesten van ons land. Gewesten die alle territoriale bevoegdheden hebben. Het is gewoon totale onzin om te zeggen dat één het Brussels Gewest puur een aangelegenheid is van de Vlaamse gemeenschap. De Franse gemeenschap heeft evenveel bevoegdheden in Brussel als de Vlaamse gemeenschap. Ten tweede doet het feit dat Brussel een enclave is in Vlaanderen weinig ter zake. Baarle-Hertog is ook een enclave en ik zie niet in waarom dat opeens Nederlands grondgebied zou worden na een eventuele split. Ten derde. De stelling dat de grenzen van een nieuwe staat zouden afhangen van de gemeenschapsgrenzen is vanuit Vlaams perspectief gevaarlijk omdat dit de positie van de faciliteitengemeenten ter discussie zou plaatsen. Gewestgrenzen zouden volgens standaard internationaal recht staatsgrenzen worden. En dan is het een illusie te denken dat Brussel voor Vlaanderen zal kiezen.

De vraagstelling is altijd heel moeilijk, waarom hebben Belgicisten er een probleem mee als de vraag zou zijn, moet België blijven bestaan als dit voor de vlaming een meerkost is van 1000 euro per persoon per jaar?