Hoe staat het Vlaams Blok tegenover werklozen die geen werk zoeken, maw, diegene die niet willen werken? Een grote kost voor de maatschappij dus. Wat wil het Vlaams Blok daaraan doen?

Het Vlaams Blok neemt de werkloosheid van honderdduizenden Vlamingen op als een zeer ernstig maatschappelijk probleem. Het is de plicht van de politieke verantwoordelijken om hierop een krachtig en fundamenteel antwoord te geven.

Basisvoorwaarde is komaf te maken met de versnippering van bevoegdheden, en met het tegenwerking op de verschillende beleidsniveaus die actief zijn inzake tewerkstelling. Het tewerkstellingsbeleid moet dus in handen van één ministerie en van één minister komen. Daarom pleit het Vlaams Blok voor een volledige toewijzing van het tewerkstellingsbeleid en aanverwante sectoren aan de deelstaten Vlaanderen en Wallonië.

Ten tweede moet het gedaan zijn met het prutsen in de marge van de werkloosheidsproblematiek op basis van een dirigistisch beleid. Geen zoveelste artificieel banenplan meer, met het scheppen van een zoveelste nepstatuut, of het treffen van een zoveelste maatregelen ten voordele van alweer een 'achtergestelde groep'. Vanzelfsprekend heeft elke werkzoekende voor het Vlaams Blok recht om onmiddellijk bij de aanvang van werkloosheid een aanpak op maat te krijgen, waarin begeleiding, opleiding en eventueel werkervaring vervat zitten. Maar dat is nog iets heel anders dan de positieve discriminatie van allerlei randgroepen, wat meestal overigens ten nadele van de Vlamingen gebeurt.

In de plaats daarvan moet de klemtoon worden verlegd naar een echt werkgelegenheidsbeleid dat erop gericht is volwaardige banen te scheppen voor alle Vlaamse werkzoekenden. Het Vlaams Blok is ervan overtuigd dat dit kan, maar dan enkel als de lasten op arbeid in dit land drastisch dalen. Enkel die maatregel maakt ondernemen in Vlaanderen terug aantrekkelijk, maakt aanwerven van werknemers voor bedrijven terug mogelijk en zal de werkloosheid in Vlaanderen in belangrijke mate kunnen terugdringen. Enkel deze maatregel kan de delokalisatie (het uitvlaggen of de verhuis) van bedrijven stoppen.

Zo'n maatregel is niet onmogelijk. Basisvoorwaarde is wel dat Vlaanderen zich bevrijdt van het loodzware Waalse blok aan zijn been. Door het stopzetten van de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië (jaarlijks 11 miljard euro), komt er immers een massa Vlaams geld vrij om onder meer de lasten op arbeid drastisch te doen dalen en zo onze Vlaamse economie terug aan te zwengelen.

Daarom: Vlaamse welvaart in Vlaamse handen!

Mooi plan! Het lijkt idd zelfs haalbaar. Ik wacht alvast op de uitvoering. Het zou een hele vooruitgang zijn. Ik ben niet direct voorstander van een scheiding van Vlaanderen en Wallonië, maar op financieel gebied mag het er gerust komen. Dan leren ze daar mss ook eens werken :D .

De overheid kan méér doen dan een bedrijfsgunstig klimaat (proberen te) scheppen. Naast beleid kan je met effectieve banenplannen afkomen.
Twee voorbeelden heb ik in een andere topic al aangekaart: Infrastructuurverbeteringen gefinancierd met privé-geld (Topic : Gratis voorbeeld van job-creatie zonder staatsfinanciering) en gemeenschapswerk, maar dan als ontwikkelingsplatform voor nieuwe werkgelegenheid. (Topic: Wat is uw recept om de huidige crisis op te lossen)

Voor serieuze lastenverlagingen heeft dit landje weinig budgetaire marge. (Splitsen zou helpen, maar dat gaat zeker niet van een leien dakje lopen. Ook dan gaan we nog op de centjes moeten passen.)
Als we nu de lasten gaan verlagen met pakweg 10%, dan creeert dat in eerste instantie een gat in de begroting omdat dan 10% minder loonlasten binnenkomt. Eer die 10% aan werkgelegenheid budgetair terug ingevuld is (door de nieuwe loonlasten op pakweg 150000 extra jobs) gaat een heleboel tijd verloren, voornamelijk omdat we hier een boel werklozen serieus gaan moeten bijscholen. Werk dat om het even wie kan doen, dat kan evengoed in het buitenland tegen een lagere loonlast. Dat soort werk hier proberen te organiseren is proberen te concureren tegen een overmacht. Dus de vacatures van de nieuwe industrie en diensten gaan zich vooral richten naar de beter opgeleiden en bijgeschoolden.

Het idee drastische lastenverlaging op zich is goed, maar de strategie vraagt om begeleidende maatregelen, en in de eerste plaats een manier om dat budgetair gat op te vullen (ook al aangekaart elders).

Men kan niet allen de productiekost verlagen (door lastenmindering), maar verplichten de verkoopsprijzen mee naar beneden te halen. Dit geeft aanleiding tot betere verkoop in het buitenland, en betere verkoop in binnenland. Wat 2 keer kassakassa is voor de staat. Kgeef wel toe, er op toe zien dat de verkoopsprijzen evenredig met de belastingen dalen is geen lachertje. Mr volgen mij is lastenverlaging ook de enige sleutel tot een blijvende bloeiende economie in België. Vele grote bedrijven (bv: Bekaert ) wilen in België blijven (vanwege het aanbod aan goed opgeleid personeel) maar hebben daardoor problemen om te concureren met buitenlandse bedrijven die goedkoper kunnen produceren. Als het bedrijf vandaag 3€ spendeert aan een arbeider, ziet de arbeider daar maar 1€ van.

Beste Anke,
Welke "randgroepen" bedoelt u? En hoe worden die volgens u positief gediscrimineerd?

Vorige week zei uw partijgenoot Luk Van Nieuwenhuysen in een TV-interview (op RTV, regionale zender in de Kempen) dat "het Vlaams Blok nooit een voorstander was van een pamperbeleid voor een specifieke bevolkingsgroep". Vereisen de verschillende lagen in de bevolking (laaggeschoolden, mensen zonder rijbewijs, jongeren, enz.) geen specifieke aanpak volgens het Vlaams Blok?

Loonlastenverlaging moet er komen, daar zijn de meeste partijen het zelfs over eens.
Compensatie door een heffing op producten is echter niet zo evident. Dat heb ik elders al aangekaart.
Loonlasten zijn lasten aan de bron, wanneer de werknemer zijn loon krijgt.
Heffing op producten worden een heel stuk later geïnd, na het einde van de lopende maand of trimester en in de mate dat het geld uitgegeven wordt. Als er een stuk gespaard wordt, dan komt er voor dat stuk zelfs niets binnen bij de staat.
Wat het effect van de duurdere producten enz gaat zijn op de koopkracht is ook nog niet zo makkelijk in te schatten en waarschijnlijk gaan er ook heffingen moeten komen op energie en sommige ingevoerde producten.

Het is nochtans iets dat in Duitsland blijkt te lukken. Daar hebben ze ook een lastenverlaging doorgevoerd + nog een aantal maatregelen natuurlijk.
Inkomsten op loonlasten gaan nu ook achteruit door de groeiende werkloosheid waardoor uitgaven ook nog eens woden verhoogd. Een "loonlastverlaging" zal wonderen verrichten, geloof me.

u vergelijkt appelen met peren : het is inderdaad nodig om voor specifieke groepen specifieke oplossingen voor hun problemen te zoeken, maar dat wil niet zeggen dat je ze moet beginnen pamperen of positief discrimineren.

Ik vroeg ook niet naar "positief discrimineren". De vraag was gewoon of het Vlaams Blok tewerkstellingsprogramma's op maat wil maken.

Duitsland heeft wèl die budgetaire marge, dat is het verschil. Wij gaan hier al direkt met een gat in de begroting hebben. We kunnen natuurlijk in stukjes werken.

natuurlijk, dat is ook 1 van de redenen waarom wij er voorstander van zijn om de bevoegdheden rond werkgelegenheid naar de gewesten over te hevelen, het zou ons immers in staat stellen om voor vlaanderen een aangepast programma hierrond uit te werken.