Ierse psychiater over GGZ-beleid Ierland: "A Vision for Change"
 

Een zeer interessant stuk over de politieke ontwikkelingen in Ierland m.b.t. GGZ/psychiatrie.



Door Dr Pat Bracken, Clinical Director at West Cork Mental Health Service, Bantry, Co Cork, Ireland

Psychiatrie heeft een geschiedenis van beschadigende interventies zoals lobotomie en insuline-coma behandeling, dus het is tijd om het magische geloof in elektroshock therapie te beëindigen, stelt psychiater Pat Bracken.

Er zijn twee centrale dimensies voor het huidige GGZ-beleid van Ierland: A Vision for Change. Één ervan is over de vormgeving en realisatie van een waar multi-disciplinaire GGZ dienst. Dit heeft recent de meeste aandacht gekregen en de trage ontwikkelingen in die richting zijn zeer bekritiseerd.

Minder aandacht wordt tot op heden besteed aan een andere dimensie: het verplaatsen van een dominante singuliere medische wijze van het begrijpen en kaderen van psychische problemen naar de adoptie van een zuiver mens-gecentraliseerde, herstel oriëntatie. Ontwikkelingen in deze richting vereisen geen nieuwe middelen maar de bereidheid of intentie om de oude psychiatrische cultuur c.q. medisch paternalisme op te geven (in essentie het idee dat de dokter altijd weet wat het beste is voor de patiënt en altijd op die basis handelt).

Op zichzelf vereist A Vision for Change een nieuwe meer democratische cultuur dat wordt geleid door een ethische samenwerking, consultatie en zuiver multi-disciplinaire besluitvorming.

Deze maand bespreekt het Ierse parlement een wetswijziging van de Mental Health Act (MHA) 2001 gerelateerd tot de psychiatrische behandeling met elektroconvulsietherapie (ECT).

Op dit moment kan ECT aan onvrijwillig opgesloten patiënten worden gegeven zonder hun instemming onder de termen van sectie 59 (B) van de wet, waardoor de psychiater de volmacht heeft om te bepalen of een patiënt aan deze behandeling moet worden onderworpen. Daardoor ligt de macht om ECT toe te passen op dit moment in de handen van de behandelend psychiater alleen. In feite legt de MHA enorme macht en verantwoordelijkheden in de handen van een behandelend psychiater. We geloven dat deze niet consistent zijn met de soort kennis en wetenschap die beschikbaar zijn voor psychiatrie en in feite een voortzetting zijn van het medisch paternalisme dat A Vision for Change wil beëindigen.

De voorgestelde wetswijziging zal het patiënten de mogelijkheid tot het ontvangen van ECT niet weigeren. De behandeling blijft op vrijwillige basis beschikbaar zoals voorheen. Maar ECT is een zeer controversiële behandeling. De wetswijziging betekent dat onvrijwillig opgenomen patiënten alsnog onder dwang met ECT behandeld kunnen worden op basis van de mening van zijn behandelend psychiater en zijn collega’s alleen. De mening van de patiënt (als uitgedrukt in een ondertekende wilsverklaring bijvoorbeeld), de mening van de zorgverlener en van andere betrokken professionals zouden allen gelijke invloed moeten krijgen.

Door het verwijderen van sectie 59(B) zal ECT enkel plaatsen naast andere significante medische interventies dat voorgesteld wordt voor patiënten die niet bij machte zijn om instemming te geven. Het is geanticipeerd dat de nieuwe Mental Capacity Bill heldere richtlijnen zal geven over hoe de besluitvorming moet verlopen in dergelijke omstandigheden in de toekomst.

Waarom wordt er een wijziging gezocht voor de MHA 2001? ECT omvat het toedienen van een narcosemiddel aan de patiënt, het doorvoeren van elektriciteit door de hersenen en het opwekken van een epileptische aanval. Dit is een dramatische en contentieuze interventie en elk besluit om het toe te passen zonder instemming van de patiënt zou moeten worden gezien als een zeer ernstige onderneming. Psychiatrie heeft een geschiedenis van beschadigende interventies (zoals lobotomie en insuline-coma behandeling) waarin ze zodanig overtuigd waren van de effectiviteit dat ze niet inzagen welke schade ze aanrichten bij de patiënten. Veel psychiaters zetten het magische geloof in de efficiëntie en veiligheid van ECT voort.

Een recent redactioneel in de Irish Journal of Psychological Medicine bevatte de bewering dat ECT ‘een van de meest effectieve en veilige behandeling in de geneeskunde‘ [1]. Dergelijke boude uitspraken zijn volledig uit lijn met wetenschappelijk onderzoek naar ECT van de afgelopen 10 jaar. In een onderzoek naar de mening van patiënten die ECT hadden gekregen door een team van het Instituut of Psychiatry in Londen werd geschreven:

Voor sommigen leidt het geheugenverlies tot drastische gevolgen in hun leven en gevoel van eigenwaarde [2]. Permanent geheugenverlies (amnesia) is nu erkend in de wetenschappelijke literatuur als bijwerking van ECT en het wordt nu aanbevolen dat patiënten die ECT krijgen vooraf worden gewaarschuwd dat het geheugenverlies op 10-20 jaar [3] van hun herinneringen betrekking kan hebben. Zelfs onderzoekers die voorstanders zijn van ECT rapporteren van ‘ernstige verlies van geheugen’ [4] en het wordt op dit moment aanbevolen dat een programma van cognitieve rehabilitatie (soortgelijk als die wordt gegeven aan mensen met hersenletsel) routinematig beschikbaar moet worden gemaakt aan mensen die ECT zijn ondergaan. [5]

Terwijl psychiaters vaak cijfers als 80 tot 90% noemen van patiënten die goed zouden reageren op ECT betreffen het bij die percentages enkel onderzoeken met patiënten die voorafgaande aan de behandeling geen psychiatrisch traject met antidepressiva hebben doorlopen. De meeste patiënten die geschikt worden bevonden voor ECT hebben een voorgeschiedenis van psychiatrisch medicijngebruik en in die gevallen is de reactie op de behandeling 50-60% [6]. (De meest voorname reden om ECT te geven in Ierland was ‘medicatie-resistentie’ [7], evenals dat in Nederland het geval is). Echter, zelfs deze cijfers voor effectiviteit worden nu bestreden door de resultaten van een grootschalig onderzoek uit New York, Amerika. Het onderzoek werd uitgevoerd door een pro-ECT groep van onderzoekers. Ze onderzochten de uitkomsten van ECT in de ‘echte wereld’ van psychiatrische ziekenhuizen, niet de gebruikelijke onderzoeksopstelling van eerdere klinische onderzoeken, volgde 347 patiënten in zeven verschillende ziekenhuizen in de stad New York. Ze ontdekten dat maar 30,3% tot 46,7% van de patiënten drie dagen na de behandeling vermindering van depressie hadden en verder ‘… dat de betreffende patiënten gemiddeld 10 dagen na de ECT behandeling 40% van de verbetering weer verloren‘ [8].

Sommige psychiaters houden vast aan het geloof dat ECT een ‘levensreddende’ behandeling is. De afname in het gebruik ervan, de variabiliteit van het gebruik internationaal en lokaal, trekt dergelijke claims echter sterk in twijfel. ECT is effectief uitgebannen in Italië [waar het ooit door de Italiaan Cerletti uitgevonden is na een bezoek aan een slachthuis waar hij zag hoe varkens stroomstoten kregen voordat ze werden geslacht, red.]. En in België en Duitsland is het nog enkel beschikbaar in gespecialiseerde instellingen [9]/ In een enquête van de American Psychiatric Association (APA) 1988-1989 werd ECT in het geheel niet gebruikt in de 317 Amerikaanse metropolitaanse gebieden, en in de resterende gebieden waren de jaarlijkse ratio 4 tot 812 patiënten per 100.000 [10]. In Ierland hebben in 2008 enkel 24 van de 64 erkende centra (37,5%) aangegeven ECT te hebben toegepast op mensen. [7] Gezien het feit dat sommige patiënten van het ene centrum naar het andere werden doorverwezen voor de behandeling kan er geen twijfel over bestaan dat er in Ierland een grote variatie in toepassing van ECT bestaat. Dit zou de reden tot een groot schandaal betekenen indien de interventie daadwerkelijk ‘levensreddend’ zou zijn, omdat we getuige zouden zijn van een overeenkomstige variatie in sterftecijfers onder psychiatrische patiënten. Wat het onthult is dat er een grote willekeur heerst bij psychiaters over de toepassing van ECT. Dit werd ook ontdekt in het Verenigd Koninkrijk. Een studie ontdekte dat een 18-voudig verschil in de toepassing van ECT bestond tussen 11 generieke psychiatrische teams voor volwassenen binnen een enkel les-hospitaal in Edinburgh [11].

In onze opinie, terwijl een groeiend aantal psychiaters meer en meer voorzichtig worden in het toepassen van ECT (velen weigeren het te geven), zijn er nog enkele psychiaters over die de voordelen overschatten en die de schade die de behandeling kan aanrichten onderschatten. In deze omstandigheden zou besluit over de toepassing van ECT bij patiënten die ‘niet instemmen met de behandeling’ niet in handen mogen liggen van de medische professie alleen. Uiteindelijk is het voorstel om sectie 59(B) te verwijderen niet specifiek bedoeld voor ECT maar over de macht en autoriteit binnen het Ierse GGZ-systeem. Het gaat om het pogen de waarden en visie van A Vision for Change. Het is ook een poging om de positie van de psychiatrie een meer positieve democratische relatie met patiënten, zorgverleners en andere professionals te geven.

* Dr Pat Bracken is Clinical Director at West Cork Mental Health Service, Bantry, Co Cork, Ireland

Bron: http://www.psychminded.co.uk/news/ne...-wrong002.html

Referenties:

1. Dunne R, Kavanagh A, McLoughlin DM. Electroconvulsive therapy, capacity and the law in Ireland. Ir J Psych Med 2009; 26(1): 3-5.
2. Service User Research Enterprise. Review of Consumers’ Perspectives on Electroconvulsive Therapy. London: Institute of Psychiatry 2002.
3. Robertson H, Pryor R. Memory and cognitive effects of ECT: informing and assessing patients. Advances in Psychiatric Treatment 2006; 12: 228-238.
4. Sackeim H et al. The cognitive effects of electroconvulsive therapy in community settings. Neuropsychopharmacology 2007;32: 244-254.
5. Mangaoang MA. Lucey JV. Cognitive rehabilitation: assessment and treatment of persistent memory impairments following ECT. Advances in Psychiatric Treatment 2007; 13: 90-100.
6. Prudic J. et al. Resistance to antidepressant medications and short-term clinical response to ECT. Am J Psychiatry 1996;153: 985-992.
7. Mental Health Commission. Report on the Use of Electroconvulsive Therapy in Approved Centres in 2008, Nov 2009.
8. Prudic J. et al. Effectiveness of electroconvulsive therapy in community settings. Biological Psychiatry 2004;55: 301-12.
9. Eranti SV, McLoughlin DM. Electroconvulsive therapy – state of the art. Br J Psychiatry 2002; 182: 8-9.
10. Hermann RC. Et al. Variation in ECT use in the United States. Am J Psychiatry 1995; 152: 869-875.
11. Glen T. Scott AIF. Variation in rates of electroconvulsive therapy use among consultant teams in Edinburgh (1992-1997). Journal of Affective Disorders 2000;58: 75-78.

In Nederland is dit jaar door de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) ondanks heftig protest van o.a. Tijdschrift Deviant, een richtlijn doorgevoerd om oudere patiënten sneller met Elektroshock ECT te behandelen.

http://www.ad.nl/ad/nl/1015/Gezondhe...ebruiken.dhtml (Richtlijn: “Ouderen moeten sneller met elektroshock behandeld worden”, maart 2010)

Het is dus erg actueel. Wat je ziet is dat patiënten die na jaren isoleercel en dwangmedicatie totaal moegestreden - depressief - zijn, door een psychiater onder dwang aan elektroshock behandeling onderworpen kunnen worden waarna er een grote kans is dat zijn of haar geheugen verloren gaat, of erger.

Natuurlijk is het niet te bewijzen dat psychiaters de behandeling toepassen om het geheugen te beschadigen, om eventuele problemen voor de beroepsgroep te voorkomen (denk aan jaren isoleercel van onschuldige mensen die zich zijn blijven verzetten). Maar gezien de feiten, de protesten vanbinnen de beroepsgroep e.d., valt het niet uit te sluiten.

Vroeger werd elektroshock in Nederland ook aan lastige patiënten gegeven. Die werden toen nog niet verdoofd. Het was een regelrechte marteling die kon eindigen met botbreuken door de vele spasmen die veroorzaakt worden door de shocks. ECT voor lastige patiënten is geruime tijd erg populair geweest.

Hoe noemt dat..iemand die enkel en alleen over één specifiek ,onderwerp debatteert ? ..een monotopicist ?

Ik ben recent gestopt met een AD -kuur van 6 maanden, voel me nu kiplekker en zonder ontwenningsverschijnselen..

Maar wat als het door omstandigheden weer even tegenzit? U heeft niet geleerd om de problemen te overwinnen en blijft bang voor de problemen, die er enkel even tijdelijk niet zijn. Die angst deelt u ook onbewust met mensen om u heen.

Zou u met uw geest hebben geleerd om de problemen te overwinnen, dan zou u juist sterker zijn en die kennis met mensen om u heen kunnen delen, en dan zou u ook niet meer terugvallen en misschien juist een drijvende kracht vinden in uw ervaring. Ook dat is mogelijk.

http://www.goedgevoel.be/gg/nl/630/D...-voor-je.dhtml

Wat heel zeker is, is dat het puur uw geloof in de pil en een hersenziekte is die u zich beter doet voelen omdat in studies een 'actieve placebo' (een foppil met een bijwerking) net zo effectief is als antidepressiva bij zware depressie.

In sommige medische kringen spreekt men al van 'reguliere kwakzalverij':

http://www.iocob.nl/gezondheidscolum...niet-effe.html

Gisteren was er nog een hoogleraar aan het woord in de tabloid-krant Spits waarin hij eveneens de depressie-epidemie verweet aan de psychiatrie, het mensen wijsmaken dat problemen in het leven door een ziekte worden veroorzaakt waarvoor medicijnen nodig zijn om er zo een slaatje uit te kunnen slaan.

Arjan, ik stel voor dat je eens contact opneemt met mensen vanuit de psychiatrie zodat deze je kunnen vertellen hoe het er werkelijk aan toe gaat.

Het beeld dat je hebt is op z'n minst incorrect te noemen. Ik zou ook kunnen zeggen 'verouderd', maar ik denk zelfs niet dat wat jij hier voorstelt ooit bestaan heeft. Correct me if I'm wrong.

Uiteraard zijn er altijd zaken bij te sturen, dat ontken ik niet. Overconsumptie van psychofarmaca is er één van. Maar dit is volgens mij een groter probleem bij out-psychiatrie (de man in de straat die bij zijn huisarts aandringt op een pil) dan bij in-psychiatrie patiënten!

Beste Groentje-18, u zou er goed aan doen misschien om de inhoud van mijn bericht eens door te nemen want dan zou u zien dat de bronnen die ik aanhaal, waaruit blijkt dat het 'shocken' actueel is, uit 2010 dateren.

Het welbekende smoesje "er is inmiddels veel veranderd in de psychiatrie" gaat het dit keer echt niet wegpraten.

De barbaarse praktijken in de psychiatrie vinden ook anno 2010 nog plaats en psychiaters zijn niet gemotiveerd om te veranderen is gebleken. Ook dit jaar sprak de Tweede Kamer geregeld publiekelijk schande van wat er gaande is binnen de psychiatrie. Zie bijvoorbeeld de kamervragen van CDA-kamerlid Cisca Joldersma:

http://www.rijksoverheid.nl/bestande...cz-3001288.pdf ("Levend begraven in een isoleercel", 2010)

Nova reportage (2009): http://www.youtube.com/watch?v=i5IWFDY_oNo

De drijvende kracht om de barbaarse praktijken van de psychiatrie te stoppen is de (internationale) politiek geweest. Het is niet de politiek die de behandelingen bedenkt en toepast. De intentie ervoor komt vanuit de beroepsgroep en politici kunnen enkel regelgeving doorvoeren op basis van adviezen vanuit de medische/wetenschappelijke professie. Ze kunnen niet zomaar op eigen houtje de gang van zaken in de medische professie bepalen.

Enkel nu het duidelijk is wat voor schade de beroepsgroep aanricht, voor mensen individueel maar ook voor de samenleving (financieel en op tal van andere gebieden) heeft ze mogelijkheden om in te grijpen en op eigen ideologische basis (of althans dat van het volk dat ze vertegenwoordigen) maatregelen te nemen die niet in lijn lopen met datgene dat de beroepsgroep voorstaat.

In de huidige tijd lijken de ontwikkelingen in die richting alleen nog maar te versnellen omdat mensen (en politieke besluitvorming) via nieuwe communicatie mogelijkheden zoals Twitter dichter bij elkaar staan. Het lijkt mij daarom logisch dat politici met ethisch gezien de beste intenties de meeste macht/beste kansen zullen verwerven en meer mogelijkheden krijgen om te winnen.

Psychiatrie - met haar afgrijselijke verleden en achterlijke grondbeginselen - past niet in een moderne samenleving die haar spil vindt in wederzijds respect.

Er is een gezegde:

We hebben een basis nodig waarin mensen de inspiratie en kracht kunnen vinden om te excelleren naar de beste toekomst. Die inspiratie en basis vinden we in onze geest, dus het is zaak om op dat gebied te evolueren en dat bereik je niet door mensen op grote schaal te drogeren of wijs te maken dat problemen in het leven het gevolg zijn van een 'onmeetbare hersenziekte'.

Het is ook de mentale ontwikkeling van de samenleving die op het spel staat.

Begrijpt u mijn standpunt Groentje-18?

Je kunt goed zien dat de motivatie/drijfveer om te veranderen en de bijbehorende ideologie volledig vanuit de politiek afkomstig is en niet vanbinnen de beroepsgroep, terwijl je zou verwachten dat het omgekeerde het geval zou moeten zijn. De psychiatrie lijkt in alle opzichten de beoogde veranderingen tegen te werken/belemmeren.

http://www.dohc.ie/publications/pdf/...e.pdf?direct=1

In Amerika was dat net zo. Je ziet heel goed dat de Amerikaanse politiek de drijvende kracht achter het tegengaan/aan banden leggen van fraude en malafide psychiatrische praktijken is geweest, en ook direct de strijd is aangegaan met de beroepsgroep (APA):

http://www.huffingtonpost.com/bruce-..._b_117016.html (Congress Pummels Establishment Psychiatry, 2008)

Hier zie je een Amerikaanse Senator verwikkeld in een strijd met de Amerikaanse Psychiatric Association (APA):



Senator Charles E. Grassley, rechts, republikein van Iowa, eist tegenover de American Psychiatric Association dat ze verantwoording afleggen voor de financiering vanuit de farmaceutische industrie. - Foto Doug Mills/NY Times

De intentie is waar het mee begint en die is duidelijk niet goed in de psychiatrie als de politiek er op eigen initiatief aan pas moet komen om het welzijn van mensen te beschermen tegen praktijken als 'jaren achtereen isoleercel voor onschuldige mensen' (een VVD-kamerlid hierover).

Psychiatrie is corrupt vanuit de kern want het is gebaseerd op de onzinnige kern-hypothese dat alles dat wij zijn, ons gedrag en ons denken, het gevolg is van een toevallig biochemisch proces in de hersenen.

Op basis van die hypothese zijn namelijk de hersenstoornis-hypothesen gebaseerd op basis waarvan een psychiater medicijnen kan voorschrijven die financieel in het voortbestaan van de beroepsgroep voorziet.

Gaan ze psychiatrische behandeling betaalbaar maken in Ierland?

Psychiatrie is een almaar escalerende financiële lastenpost, of is u dat niet bekend? Er komen steeds meer patiënten bij en de kosten blijven excessief stijgen. En de psychiater weet zogenaamd van niets, want die behandelt alleen maar 'zieke' mensen en kan er zogenaamd niets aan doen dat die mensen ziek zijn. Dat werd ook duidelijk uit een rechtszaak van GGZ Nederland tegen de voormalige minister van Volksgezondheid Ab Klink ivm. een aangekondigde financiële maatregel van 120 miljoen euro voor specifiek het beroep psychiater.

http://www.rtl.nl/%28/actueel/rtlnie...p-ab-klink.xml

http://www.telegraaf.nl/binnenland/4...d__.html?p=7,2 (budgettaire maatregel strop voor psychiatrie, 2009)

Ook Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie kwam in opstand en trachtte de minister via een media campagne te demoniseren (http://forum.politics.be/showthread.php?t=141019), als zou het zijn dat patiënten de dupe zouden zijn door toedoen van de minister terwijl het de psychiaters waren die beslisten om de korting te verhalen op de kwaliteit zorg voor patiënten en onderwijl 3 maanden na de rechtszaak miljoenen euro's te investeren in een propaganda campagne om de drempel voor psychiatrische zorg te verlagen.



http://www.1opde4.nl/

De campagne is door de Reclame Code Commissie ook nog eens als 'misleidend' bestempeld:

http://www.psy.nl/meer-nieuws/meer-n...nd-misleidend/

De psychiatrie doet de problemen escaleren, en de kosten blijven fors toenemen terwijl oprechte methoden gericht op herstel zoals het Ierse overheids-rapport bepleit, de kosten fors zullen doen afnemen en daarbij op tal van andere gebieden voor meer winst kunnen zorgen. Want de kosten voor psychiatrische zorg zijn maar een miniem deel van de werkelijke kosten, de sociale verzekeringslasten voor 'chronisch zieke mensen' zijn nog veel groter. Als die mensen kunnen herstellen en weer kunnen werken met oprechte initiatieven, dan bespaart dat vele miljarden. Dat toonde een recente studie ook aan:

http://www.erasmusmc.nl/corp_home/co...erapie.levert/ (psychotherapie levert miljarden op, 2010)

Psychotherapie kan m.i. voor exponentiële verbetering zorgen waar psychiatrie juist zorgt voor een 'epidemie' omdat mensen de kennis verkregen uit het overwinnen van psychische problemen delen met mensen om zich heen. De mentale weerbaarheid en capaciteit om met problemen om te gaan zal daardoor steeds sterker worden.

In het Verenigd Koninkrijk gaan psychiaters er voor verschillende onderdelen uit, daar worden sinds enkele jaren meer dan 10.000 psychotherapeuten opgeleid om het straks van psychiaters over te nemen. In eerste instantie voor problemen als depressie maar op termijn moet dat ook zijn uitwerking hebben naar meer complexe problemen zoals psychose. Het opleiden van de therapeuten kost 250 miljoen Britse pond.

http://www.independent.co.uk/life-st...es-921713.html (Verenigd Koninkrijk dwingt psychotherapie af bij psychiaters)